Geçmiş peşinizi bırakmazken, gelecekten ne bekleyebilirdiniz ki? Hiç bir şey! Geçmişinizle, geleceğiz arasında kalırdınız. En kötüsü de bazen peşinize düşen bu geçmişin farkında bile olmazdınız...
(Yetişkin içerik)
Rüyalarlaaynı malzemeden yapılmışız ve küçük hayatımız uyuyor...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Seth ile konuşmalıydım!
Hızla yataktan doğrulup resmen koşar adımlarla bir duş almak için banyoya gittiğimde Cary'nin arkamdan, "Nihayet!" demesi tüm düşüncelerimi kanıtlar gibiydi.
Banyodan çıktığımda benim için kıyafetlerimi bile seçmiş ve yatağımın üzerine bırakmıştı. Bana aldığı uzun kolu triko elbiseyi hatta bir çift çizme ve dantelli iç çamaşırları bile seçmişti. Bakışlarımız kesiştiğinde bana arsızca göz kırpıp tek kelime bile etmedi.
Hazırlanmayı bitirdiğimde ise tarihin gelmiş geçmiş en iyi dostu olarak arabasının anahtarlarını almış beni kapıda bekliyordu.
Arabayla gitmemiz iyiydi çünkü Seth'in evine yaklaştığımız her an cesaretimde giderek azalıyordu. Eğer tek başıma olsam ve beni hayatımın sonuna kadar bu ana tanık olduğu için korkaklıkla suçlayacak biri yanımda olmasaydı çoktan geri dönüş yolunu yarılamış olabilirdim. Ancak Cary bana bunu ne unutturur ne de unutmama izin verirdi. Kısacık bir an gözlerimi kısarak dikkatle yola yoğunlaşmış arkadaşımı izledim. Beni kasıtlı olarak yalnız bırakmamış olma ihtimali neydi?
En nihayetinde Seth'in evinin önüne gelip kaçınılmaz olanla yüzleşmekten başka çarem kalmamıştı.
Cary'nin bile sık sık üzerimde gezindiğini gördüğüm gözleri sanki acıma ve beni de alıp gerisin geri dönme ihtiyacı arasında bir yerlerdeydi.
En sonunda derin bir nefes alıp bakışlarını bana dikerek, "İyi olacaksın." dedi. Benimse bakışlarım Seth'in evinin kapısındayken, "Nereden biliyorsun?" diye sordum. Ben hiç de o kadar emin değildim doğrusu. O anlarda daha çok onu son gördüğümde yaşadıklarımız bana cesaret vermediği için düşünmemeyi tercih ediyordum. Ya da en azından deniyordum...
"Çünkü sen en iyi arkadaşsın." dedi.
Kafa karışıklığıyla ona bakmaya başladım. "Sebebinin bu olduğuna emin misin?"
"Kesinlikle." derken kendinden o kadar emin görünüyordu ki onu sorgulamadım bile ve kararımı değiştirmeden arabadan çıktım.
Cary yolcu tarafının açtığı penceresinden, "Eğer bir sorun olursa beni yine de ara, geri döner seni alırım. Sakın yalnız kalma zırvalıklarına da girme yoksa yemin ederim gece uyurken saçlarına tutkal sürerim." deyip bana cevap verme şansı bile tanımadan gaza basarak hızla uzaklaştı.
Son kez cesaretlendirici olacağını umduğum derin bir nefes daha aldım ve duruşumu düzeltip eve doğru yöneldim. Seth'i geri alamasam da sorun değildi, en azından özür dileyebilirdim. Değil mi?
