Songül kendini yemeğe kaptırır ve çeşit çeşit bir sürü yemek hazırlar akşama kadar. Zilin çalmasıyla irkilir.
Songül: Saat kaç olmuş ya? Kocam gelmiştir.
Songül hemen kapıya gider, Sadi elinde iki adet gül ile kapıdadır.
Songül: Hoş geldin kocacığım.
Sadi: Hoş buldum karıcığım.
Sadi çantasını portmantoya bırakır ve elinde ki güller ile Songül'e döner.
Sadi: Güzel karıcığım ve biricik bebeğimize gül aldım.
Songül gülümseyerek gülleri alır.
Songül: Çok teşekkür ederiz babası.
Sarılırlar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sadi: Ee, ne yaptınız bugün?
Songül: Evdeydik, Ahmet abi izin vermiş bana, ben de canım sıkılınca kalktım birkaç bir şey hazırladım.
Sadi: Sofraya bakılırsa birkaç bir şey değil karıcığım. Yorma kendini diyorum, niye hiç dinlemiyorsun kocanı?
Songül: Yorulmadım ki. Hem mutlu oluyorum yemek yaptıkça.
Bu sırada Songül'ün aklına ocakta ki yemek gelir.
Songül: Sadiii, yemeği unuttum.
Songül hemen mutfağa gider ve ocağı kapatır, neyse ki yemek yanmamıştır.
Oturup sohbet ederek yemeklerini yerler. Beraber sofrayı toparlayıp koltuğa otururlar.
Sadi Songül'ün karnına eğilir.
Sadi: Bizim bebeğimiz doymuş mu?
Songül: Doydu babası, sen merak etme.
Sadi: Karıcığım, canının çektiği bir şey falan var mı, hemen gidip alayım?
Songül: Yok kocacığım, otur hadi sende artık, yoruluyorsun tüm gün.
Sadi: Siz iyi olun da...
-sabah-
Songül erkenden kalmış ve hazırlanmıştır. Sadi'nin yanına gelir.
Songül: Sadi, uyan hadi bak geç kalacağız. Sadii!
Sadi bir anda uyanır.
Sadi: Karıcığım, dur, nefes al, merak etme karıcığım, bir şey olmayacak, çanta? Çanta nerede? Hazırlamadık daha çanta? Nerede çanta?
Songül gülüyordur.
Songül: Kocacığım, sakin ol. Ne çantası?
Sadi: Karıcığım?
Songül: Kocacığım?
Sadi: Zamanı geldi sandım bir an.
Sadi yatakta dizlerinin üstüne oturup derin bir nefes alır.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YENİ HAYAT
AcciónSadgül'ün hayatına farklı bir pencereden bakacağımız bir hikaye olacak...
