Güneş'in Doğuşu

1.Bölüm

Pars KAYA'nın bakış açısından
Tarih:13.06.2023
Dile kolay 2 yıl oldu. Güneşimi kaybettim, kavuşamamıştık daha. İzin vermediler kavuşmamıza...
Ankaradan Hakkariye tayinim çıkmıştı. Güneşimi kaybettiğim yetmiyormuş gibi yıllardır sırt sırta çatıştığım tim arkadaşlarımdan da ayrılmıştım.

Ankarada kullandığım arabamı buraya getirtmiştim.Arabayı aldım ve askeriyeye doğru yola çıktım.
Kalacağım evi albay ayarlamıştı. Yeni timimin kaldığı binadan bir daire olduğunu söylemişti. Benimde işime gelmişti ev aramama gerek kalmamıştı. Üstelik ev eşyalıydı.

Araba kullanırken sıkıldım ve bir şarkı açtım. Arabanın içinde yankılanan Cem Adrianın sesiyle şarkıyı mırıldanmaya başladım.

Ezberimde yüzün
Silmek öyle kolay mı?
Kaderimde bir düğüm
Çözmek öyle kolay mı?

Bana hatıradır ateşin
Yanarım, yanarım
Seni başka kimse bulamaz
Kayıbım, derinlerde

Bana yollarımı geri ver
Uzağın hep sende kalsın
Bana son kez öyle susuver
Sözlerim de sende kalsın

Bana hatıradır bu acı
Kanarım, kanarım
Seni başka kimse bulamaz, yaralım

                                               Derinlerde

Bavulları eve bırakıp aceleyle çıkmıştım ama acele etmesemde olurmuş çünkü ev askeriyeye çok yakındı. Girişteki görevliye asker kartımı gösterip içeriye girdim. Arabayı hızlıca park edip içeri girdim.
Askerlerden birine albayın odasını sordum. Tarifine uyarak ilerlediğimde odayı bulmuştum. Albay postasına kartımı gösterdim. Askerlerden biri içeri girip albaya haber verdi.

"Girebilirisiniz komutanım" baş selamı verdim. Kapıyı tıklatıp içeri girdiğimde albay
"Gel oğlum" diye seslendi.
Masasının önüne yaklaşıp tekmil verdim.

" Özel kuvvetler askeri, Bordo bereli Üsteğmen Pars KARA, Ankara emret komutanım."
"Rahat asker. Hadi gel seni yeni timinle tanıştırayım."
"Emredersiniz komutanım."
Albayı takip ettim. Dışarı çıktık ve bahçede askerlerin içtima alanına gittik. Geldiğimizi gören askerlerler hemen ayağa kalktılar ve esas duruşa geçtiler.
"Zemheri timi yeni ekip arkadaşınız üsteğmen Pars KAYA tim komutan yardımcınız."
Albay konuşurken ben askerleri inceliyordum 5 kişilerdi benimle beraber 6 olacaktı. İçlerinde bir de kadın asker vardı. Hemen aklıma Güneşim geldi. Gerçi aklımdan çıktığı yoktu. Albay birkaç şey daha söylemişti ama dinlememiştim.
Albay omzumu sıkıp postasıyla birlikte uzaklaştı.

Time döndüm. Askerler benden önce davranıp kendilerini tanıtmaya başladılar.
"Asteğmen Kaan YILMAZ bomba imha uzmanıyım"
"Asteğmen Barış KAPLAN"
"Teğmen Hazal KÖSE sıhhiye uzmanıyım."
"Teğmen Devrim Ünal Timin keskin nişancısıyım komutanım."
"Yüzbaşı Doğu ÖZTÜRK tim komutanı"
"Tanıştığıma memnun oldum. Umarım iyi işler başarırız." Söylediklerimi herkes onaylamıştı.
"Pars şimdiden söyleyeyim biz bir aileyiz. Bundan sonra bizdensin. Devrim abi sana askeriyeyi gezdirsin sonra da dinlenme alanına gelin."
"Emredersiniz komutanım."

Devrim abiyle birlikte askeriyeyi gezdikten sonra dinlenme alanı dedikleri yere gittik. Askeriyeyi gezerken sohbette etmiştik. Devrim abi 32 yaşındaymış. Evli ve ikiz çocuk babası olduğunu da söylemişti.

Odaya girdiğimizde yüzbaşı dışındakiler komutanları olduğum için ayaklandı.
"Oturun"
"Komutanım kendinizden bahseder misiniz biraz?" Barışın sorusuyla anlatmaya başladım.
"Tabi aslanım. Ankaralıyım ve 28 yaşındayım. Babam vefat etti. Kardeşim yok bi annem var."...