Çizdiğim ilk resim yetimhanemizin bahçesinde dalgalanan bayrağımdı. Çocukların ilk resimleri genelde küçük bir ev, bahçe, salıncak ve ailesinin olduğu resimler olurdu. Çünkü güvende hissettiği ilk yer ailesiydi. Çok sonra öğrenirdi vatanını bayrağın...
Güneşin anı defterinden Şimdi sorsanız bana babanı arayan sendin o gün neden ona düşüneceğim dedin diye... Korkudan diye cevap verirdim. O mektuba kadar herşey yolundaydı benim açımdan. Doğuyla, ailesiyle, timle, arkadaşlarımla aram iyi, herkes sağlıklı ve huzurlu. Fakat o mektubu okuduktan sonra hayatım değişti. Evet babamı bularak değişimi kendime ben çektim ama yine de korkuyorum.
Çok düşündüm mektubu okuduktan sonra, testin sonucunu öğrendikten sonra. Değişimi kabullenip o insanları hayatıma almaya karar verdim. Eğer işler yolunda gitmezse bundan ders çıkarır ve yanımda olan insanlarla yaşamaya devam ederim, işler iyi giderse kocaman bi ailem olur. Bu riske değer mi? Evet değer. Yaşanamayan geçmişin yaşanabilecek güzel anları çalmasına izin vermeyeceğim.
Tarih:16.01.2024 Babamla ve ailesiyle görüşmeyi kabul ettiğimde Aliye hanım beni evlerine akşam yemeğine çağırdı. Abimin de bizimle olacağını söyledikleri için heyecanlıydım. Aklımda soru işaretleri var ve hepsinin cevabını öğrenmeye kararlıyım.
Doğuyla birlikte hazırlanıp yola çıktık.Doğu siyah kazak, siyah pantolon ikilisini tercih ederken bende siyah beyaz kolları geniş kesim bir kazak ve siyah etek giymiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hakkarinin kışı hala bitmediği için lapa lapa yağan karı izleyerek evlerine vardık. Evin önüne geldiğimizde korumalar tarafından durdurulduk. Buna şaşırmamıştık çünkü sonuçta geldiğimiz yer bi albayın evi. Anladığım kadarıyla evi arayıp haber vermişlerdi. Yolu tekrar açtıklarında büyük bir villanın bahçesinde bulduk kendimizi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Doğu arabayı park edip kapımı açtı. El ele evin giriş kapısına doğru yürürken kulağıma "Çok güzel olmuşsun." diye fısıldadı. "Sen en paspal halime de güzel diyorsun." "Çünkü güzelsin, hemde her halinle." İltifatıyla yüzümde kocaman bir gülümseme oluşurken kapının önüne gelmiştik. Zile bastığımda kapıyı yardımcıları olduğunu düşündüğüm bir kadın açtı. Kadının biraz gerisinde de onlar vardı. İlk olarak babamla göz göze geldim,mutluydu. Sonra Aliye hanıma baktım kocasının koluna girmişti ve garip bi şekilde o da mutluydu ya da öyle davranıyordu bilmiyorum. Gözlerim onu bulduğunda babam aramızdaki sessizliği bozarak "İçeri girin kızım." dedi. İçeri girip montlarımızı çıkardık.
