Ava Dilemin

29. Bölüm

Bölüm şarkıları :
Awaz - Tu Evîn (medyada)
Halit Bilgiç - Özgürlük Çiçeğimsin

Sürpriz nikâh sabahına herkes uyandığında, Muhammed Yusuf'un telefonu deyim yerindeyse Berk ile konuşurken kulağına yapışmıştı. Muhammed Yusuf, Açelya'ya beyaz bir elbise istiyordu, Berk ise Açelya'da var olacağını iddia edip, sallıyordu. Nitekim Muhammed Yusuf'un baskın karakteri kazandığında, Berk kendisini tanıdık bir kadın butiğinde buldu. Açelya ile Muhammed Yusuf hızlandırılmış işlemlerle ilgilenecekken, Berk Muhammed Yusuf'un istediklerini nikâh salonuna yığmakla meşgul olacaktı.

"Bitti mi konuşmaların?" dedi o arada Bahoz Ağa, deli dana gibi dolanan Muhammed Yusuf'a hitaben. "Kaçta olacak şu nikâh? Kaç gibi çıkabiliriz yola?"

Muhammed Yusuf elinde telefonla süit odanın içerisinde duraksadı. Kahvaltı sofrasında oturan aile üyelerine birer bakış attı. "Birazdan gidip Açelya'yı alacağım," dedi öylece dümdüz. Bahoz Ağa tamam dercesine başını salladı. Nikâh bir an önce olsun ve kendi topraklarına dönsün istemekteydi her biri. "Nikâh dairesine gittiğimizde dayım şu saat der herhalde..."

"Dayım," dedi Mehmet Emin kinayeli bir tavırla. "Benimseme durumların beni benden alıyor Muhammed. Akşamki davetsiz hırboyu da bu kadar benimsedin mi merak ediyorum?"

Daha Morîcan'ın yaptığını içinden boşaltamayan Muhammed Yusuf'a Ergin ile gelince Mehmet Emin, yüzü sinirle gülümsedi. "Ben sizi," dedi dan diye. Kılıçtan keskin bir şekilde çıkan sesiyle birlikte elindeki telefonuna aldırmadan kahvaltı masasında oturan aile üyelerini işaret etti. "Yanımda, Açelya'nın canını yakın diye evine götürmedim..."

"Biz ne yaptık ulan?" dedi Bahoz Ağa sinirle. Bir şey yapmamak, yanlış bir söylemde bulunmamak adına kendisinden beklenmeyecek şekilde bile özenli davranıyordu. Açelya'nın eski kocası kapısına dayanırken nasıl oluyordu da iş Karabağ'lara kalıyordu? "Biz mi çağırdık eskisini?"

"Kızına sor," dedi Muhammed Yusuf, Ergin muhabbetine takılmamaya gayret ederek. Morîcan'ın kahvaltı masasındaki başı hızla tabağına doğru eğildi. Tüm gözler onun üstünde toplanmıştı ve ne yazık ki ağabeyinin gözünden yine hiçbir şey kaçmamıştı. "Çünkü ben," diye devam ettiğinde, Bahoz Ağa sorgulayan gözlerini Morîcan'dan çekip oğlu Muhammed'e çevirdi. "Karıma sormayacağım Bahoz Ağa!"

"Daha gelmeden karıştırıyor ortalığı," diye ağıt yakarcasına söylendi Zeycan Hanım. O arada kızını da dürtmekten geri durmadı. Yalandan iki ağlarsa, Bahoz Ağa üstünde durmazdı. "Ne yapabilir benim kızım o felekten çembere?"

Muhammed Yusuf'un elleri yeterli dercesine havalandığında, odadan çıkıp gitmek adına can atıyordu. "Kimsenin sizin hanenizi karıştırdığı yok Zeycan Hanım," dedi baskılı ama aynı zamanda saygılı bir tonda. "Çatınızın altında kalayım isteyen sizsiniz!" derken Bahoz Ağaya döndü uyaran bakışları. "O zaman benim kendi çatımdan kiremit eksiltmeye çalışmayacaksınız! Ya beni salacaksınız ya da benim karımın zordan aldığı iki nefese göz dikmeyeceksiniz... Çünkü yine ben," dedi ve başparmağıyla kendi göğsünü dürtükledi. "Kesilen her bir nefesi için bir nefes keseceğim diye ant içtim. O kesilen nefeslerden biri size ait olsa bile keserim..."

Mehmet Emin seslice ve üstelik alayla gülümsedi. "Bu," dedi gülümsemesinin arasında. "Söylediğin eski koca için de geçerli mi?"

Hassas bir noktaya bile isteye vurmak Muhammed Yusuf için kalleşlikti ama darbe her zaman uzaktan gelen bir illet değildi, bilirdi. "Sana acımayacak olan ben, ona acır mıyım ağabey?" diye sorunca, yengesi Xezal'ın güvence isteyen gözleri Bahoz Ağaya koştu hemen. Muhammed Yusuf önü kesilemezse, fırtınasıyla her şeyi yıkıp yerle bir edecekti. Bahoz Ağa, Muhammed Yusuf'a dik dik bakarken, gözleri birden kesişti. Muhammed Yusuf'un yüzünde memnuniyetsiz ama sıfır pişmanlık içeren bir gülümseme oturunca, oğlundan ürktü Bahoz Ağa. "Ben babama acımamışım," dedi Muhammed Yusuf, bir seri katilin soğukluğunda. Acımamıştı da Bahoz Ağayı Pîremêrd Karabağ ile karşı karşıya getirmişti yıllar sonra. "Bu saatten sonra gerekirse hiç düşünmeden Pîremêrd'i de ezerim, Amed'i de silerim!"