KEYİFLİ OKUMALAR!
***
Genç kadın kocasına belli etmeden evi gözetleyen adamı daha önce nerede gördüğünü hatırlamaya çalışıyordu. Kaşları çatılmış bir şekilde kendisinden çekinmeden evi izlemeye devam eden adamla göz göze geldiğinde adam imalı bir şekilde gülümsemişti. İşte o zaman adamı nereden tanıdığını hatırlamıştı.
O adam Soner'in baba tarafından kuzeniydi ve bildiği kadarıyla pek tekin biri sayılmazdı.
"Çisem ne bekliyorsun kapıda?" Erhan'ın sorusuyla genç kadın kendine gelmişti.
"Yok bir şey, gözüm takılmış öylece." Erhan karısının beyazlayan yüzünü görünce ters bir şeyler olduğunu anlasa da sessiz kalmayı yeğlemişti. Genç kadının kapıyı kapatarak salona geçmesini fırsat bilerek adamlarına mesaj attı. Evin etrafında kuş uçmayacaktı. Özellikle karısı ve çocukları bu evdeyken ev iki kat daha fazla koruma sayısıyla korunacaktı.
"Keşke haber verseydiniz kızım sevdiğiniz yemekleri yapardım." Ayşem Hanım kızına sarılırken Çisem annesinin mis gibi kokusunu içine çekmişti. Özlemişti... Hem de çok özlemişti annesini. Erhan ikilinin sarılması karşısında derin bir iç çekerken kayınvalidesini kıskanmaya başlayacağını aklının ucundan bile geçirmezdi:
"Babamlar yok mu?"
"Marangozhaneye gitti, biliyorsun yeni hobisi bu." Çisem gülümserken Cihangir'in çığlık atmasıyla genç kadın hızla ona dönmüştü. Küçük çocuk evlerinde çalışan yardımcı kadının küçük kızını görünce heyecanlanmıştı.
"Oğlum bu ne heyecan!"
"Hoş geldiniz Çisem Hanım, bir isteğiniz var mı?"
"Yok Gülizar sen çocuklarla ilgilenir misin? Ayaz özlemiş Zeliha'yı..." Gülizar Hanım genç kadına gülümseyerek başını sallamıştı. Üç çocuğu da alarak alt kattaki odalardan birine geçen genç kadın kapıyı kapattığında Erhan kayınvalidesine dönmüştü.
"Anne bizim hastaneye gitmemiz gerek, çocuklarla ilgilenebilir misiniz?"
"Elbette oğlum, bir şey mi oldu? Neden hastaneye gidiyorsunuz?" Çisem annesinin endişeli ifadesine gülümseyerek cevap vermişti.
"Kötü bir şey yok annecim, biliyorsun Erhan'ın kardeşinin oğlunun gözleri rahatsızdı. Ameliyat olacak onları yalnız bırakmak istemedik."
"Öyle mi çok sevindim. Allah şifasını versin."
"Amin anne, amin," diyen Erhan karısına dönerek sormuştu. "Hemen çıkalım mı yoksa dinlenmek ister misin?"
"Çıkalım, zaman kaybetmeyelim. Araf'ı hastaneye yatırdılar Evin'in bize ihtiyacı vardır." Erhan karısına minnetle bakarken Ayşem Hanım adamın değişen bakışlarını kaçırmamıştı. Üstelik kendi kızının bakışları da değişmişti sanki. Kocasına arada kaçamak bakışlar attığının farkında bile değildi kızı.
"Siz çıkın kızım ben torunlarıma bakarım."
"Teşekkür ederim anne, ben Narin'e bakayım öyle çıkalım. Bizi göremezse korkmasın." Genç kadın küçük kızı ananesiyle kalmaya ikna ettikten sonra karı koca evden ayrılmıştı. Hemen peşlerine korumalar da onları takip ediyordu. Çisem'in içi hiç rahat değildi. O adamın hala evin etrafında dolaşıyor olması canını sıkıyordu.
"Ne düşünüyorsun?"
"Çocukları tek bıraktığımız için içim hiç rahat değil."
"Merak etme evin etrafında birçok adam var, kimse onlara dokunmaya cesaret edemez."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEVGİYE SUSAMIŞ KALPLER
General FictionHayat toz pembe değildi hiç bir zaman. Genç kadın mutlu olacağını düşündüğü bir evlilikten büyük darbeler alarak kurtulmuştu. Ancak geçmiş bir türlü peşini bırakmazken bir karar vermek zorunda kalmıştı. Ya kalıp kendinin ve bebeğinin hayatıyla oynay...
