Stolen Love - Rafael Aldama

WAKAS

--

--

When I first saw her, I immediately felt something that I shouldn't have felt that night.

I wanted to help her when Klariz harshly poured a shake on her pero bakit? What for? Bakit ko siya tutulungan?

That night was the first time after two years of being in a relationship with Alyana, that I felt attraction for a girl again. Tumigil na ako sa pambababae. Sabi ko, magtitino na ako para kay Alyana. Dalawang taon naman nang gano'n. That's why what happened that night was a big question for me. Bakit nung gabing 'yon, gano'n ang naramdaman ko?

Mahal ko si Alyana. Nagbago ako dahil sa kanya. At hindi na ulit ako magloloko para sa kanya. Pero pagkatapos nung gabing 'yon, wala na akong ibang naisip kundi ang babaeng 'yon.

Who is she, anyway? Bakit ngayon ko lang yata siya nakita? Nag aaral daw siya sa school namin. Matagal na ba siya sa school? At bakit siya nagtatrabaho? Kung nakapasok siya sa school namin... of course, she's probably a scholar, dude.

Bihira lang kasi ang nakakapasok na scholar sa school namin. Iyong tipong pili lang talaga na matatalino. So, matalino siya. But why did she seem so stupid at the coffee shop? Ni hindi manlang siya lumaban kay Klariz.

"Need help?"

Kitang kita ko ang pagtalon niya sa gulat dahil sa biglaan kong pagsasalita.

Naglalakad lakad lang ako ngayon dito sa library para magbasa ng libro kahit hindi ko naman talaga gawaing magbasa. Naisipan ko lang noong araw na 'yon. Ewan ko ba. Tapos bigla kong nakita itong babae sa coffee shop kagabi na may pilit inaabot na libro sa mataas na shelf kahit halatang hindi niya naman abot. I heard her name is Joan.

"A-Ah-"

Lumapit ako sa kanya habang nakatitig sa gulat at natitigilan niyang mukha.

"What book?"

Napakurap kurap siya. I immediately noticed her soft features. Her eyes are innocent. Hindi rin siya mapakali na para bang kabado. She's like a fragile glass that could easily break.

"Uhm... ayon," sabay turo niya sa librong inaabot niya kanina.

Lumapit ako. Umatras siya. Tinitigan ko siya. Ramdam na ramdam ko ang kaba niya.

Ah... Now, I get it. Mahinhin... inosente... tahimik.

"This book?"

She looked up and innocently nodded. Binaba ko ang libro at kinuha niya 'yon.

"T-Thank you..."

"Anything else?"

Umiling siya. "Wala na. Salamat..."

Tinitigan ko ulit siya. Hindi siya makatingin sa akin. She's small. Hanggang leeg ko lang.

"Uh... oo. P-Pasensya na nga pala sa... nangyari," she smiled a little.

Tinanong ko kasi siya kung siya ba 'yong babae kagabi kahit alam kong siya naman talaga 'yon. For some reason, tandang tanda ko pa rin ang mukha niya hanggang ngayon.

Tss. Kagabi lang naman kasi 'yon.

Kumunot ang noo ko. Wala siyang ginawang masama pero siya ang nagso-sorry? This girl is really something, huh?

"I just want to say sorry for what Klariz did. She was wrong to do that. The shake was okay..."

"A-Ayos lang talaga. Hindi mo naman kailangang magsorry..."

"Alyana wanted to say sorry, too."

She smiled a little again. "Okay lang talaga 'yon, Rafael, paki sabi kay Alyana..."