-47-

1K 101 100
                                    

-hoşgeldiniz,iyi seyirler bu bölüm aile temalı-

"Ya Nazlı kaldırsana kafanı!"

"Kızım ne oldu buna şimdi sabah sabah?"

"Ne bileyim sabahtan beri deve kuşu gibi yumuldu kaldı burada."

Kafamı sırama gömmüş arkadaşlarımın hakkımdaki teorilerini dinlemekle meşguldüm.

Utanıyordum çünkü.

Yaşarken utanmadın tabii, naneyi yerken neden düşünmedin ey Nazlı!

Nasıl düşüneyim? Beynin vajinana kaçıyor o ara nasıl düşüneyim nasıl!

"Bak Elizi ararım derim Nazlı bayıldı." Cemre'nin son söylediği cümle üzerine kafamı aniden kaldırdım.

Kaldırmamla Cemre'nin çenesine hafiften vurdum.

"Hay bacına sokayım senin." Demesiyle ayıplar bir bakış attım.

"Ya bir izin verin! İki dakika utancımı yaşayayım." Diyip sinirle baktım ikisine.

Gökçe anlamamış gibi "Ne utancı kurban olduğum?" Diye sorarken. Şeytanın sol taşşağı olan Cemre durur mu?

"Verdin değil mi lan?" Demişti hınzır bir gülümseme ile.

"Sus." Diyip kafamı sıraya koydum tekrardan.

İkiliden gülme sesi gelirken içeride derin bir nefes alıp başımı kaldırdım. Yiğidin malı meydanda.

"Hazırım." Dedim boğazımı temizlemeden önce.

"Acil anlat, ay çok heyecanlı!" Diye el çırpan Cemre'ye bakmadan konuşmaya başladım.

"Daha önce yarım vermiştim hatırlıyorsunuz?"

"He yarım kilo."

"He işte şimdi tamamlandık, kenetlendik." Diyip kapıya baktım, hoca gelebilirdi her an.

"Utanç dolu dakikaların sayesinde sonucu biliyoruz, giriş gelişme anlat bize!" Sabırsız arkadaşımın isyanı üzerine kısaca anlatmaya başladım.

"Dün çıkışta onlara gittik, evde kimse yok dedi bir baktım annesi kapıda-.."

"Hassiktir!" Diyip kahkaha atan Gökçe'ydi.

"Oğlum annesine ne diye tanıştırdı seni o?" Diye soran ise Cemre.

"Sevgilisi niyetine girdim o eve." Diyerek gülümsedim kızlara.

Şok olmuş bir şekilde bana bakıyorlardı.

"Nasıl lan?"

"Basbayağı."

"E babası öyle dememişti?"

Pezevenk kayınpeder.

"Elizde tam tersini söyledi bana, annesi demiş senden bir erkek getirmeni beklemiyordum zaten diye."

Sözümün bitmesiyle kahkaha atan Cemre üzerine sınıfın sessizleşmesi bir olmuştu.

"437 Cemre? Ne gülüyorsun kızım, ayağa kalkın hocanız geldi." Diyen cazgır Tarihçi ile kafamı tahtaya çevirdim.

Heykel gibi dikilmiş bize bakıyordu.

"Pardon hocam." Diyen ise Gökçe'ydi.

"Pardonu yok bu işin, kör adama versen o sınavı koklayarak geçerdi kızım? Gökçe vatan haini misin acaba sen? Tarihten 10 almak nedir evladım?"

"Yok estağfurullah hocam şimdi-.." Gökçe bile imana gelmişti.

"Susun susun, oturun açın kitap 186. Sayfa."

Nazlı Kuş (GxG)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin