SENSEDİM

10 - Kırmızı Başlıklı Kız Ve Kurt

Kahvaltı ettikten sonra masayı topralamakta anneme yardım ettim. Saat daha çok erkendi ama beni heyecan basmıştı bile. Annemden nasıl izin alacaktım? Ya birisi bizi görürse? Ya annem yalan söylediğimi anlarsa? Kafamı kurcalayan soruları bir kenara bırakıp mutfağa annemin yanına gittim.

"Anne Ayşe çağırdı gideyim mi?" Aslında Ayşe çağırmamıştı sadece buluşma için birinin yardımı gerekti.

"Niye?"

"Ne bileyim anne gidince söyler heralde."

"Tamam kızım dikkat et."

Üstüme ince bir hırka alıp dışarıya çıktım. Ayşelerin evine doğru gitmeye başladım. Evin bahçe kapısına gelince bahçede ektiği sebzeleri sulayan annesini gördüm. Benim geldiğimi görünce elindeki suyu bıraktı.

"Hoşgeldin kızım nasılsın?"

"İyiyim teyze. Ayşe içeride mi?"

"Evet bulaşık yıkıyordu en son."

"Peki. Ben bi bakayım ona."

Gülümseyip domatesleri sulamaya devam etti. Evin kapısından geçinde kendi kendine şarkı söyleyen Ayşe'nin kulak kanatan sesini duydum.

"Lütfen köyümüzün iyiliği için sus. Köyde hayvan kalmadı hepsi korkudan kaçtı."

Ayşe, "Ay kurban olun siz benim sesime."

"Tabi canımm."

Ayşe, "hoşgeldin otur sen işim de bitti zaten."

Yerdeki minderlerin birine oturup Ayşenin gelmesini bekledim.

Ayşe, "Sallama artık şu ayaklarını?"

Farkında değildim. "Ne?"

Ayşe, "ne oldu? Sen gerginsin."

"Ayy çok mu belli?"

"Aaa yoksa öğretmen-" bağırarak söylediği şey yüzünden elimi hemen ağzına kapayıp susturdum.

"Salak mısın kızım ne bağırıyorsun?"

Ayşe, "Seni uzun zamandır böyle görmemiştim. Bir an umutlanmıştım."

"Birşey anlatacağım sessiz dinle annen bahçede."

Ayşe, "Benim odama geçelim."

Beraber odaya geçtikten sonra hemen yatağa oturduk. "... İşte sonra da buluşalım dedi. Benim hayır deme ihtimaline karşı arkadaşça buluşalım dedi."

Ayşe, "Oyy bu resmen senden çocuğum olsun istiyorum demenin farklı yollarından biri."

"Of biraz ciddi ol Ayşe."

Ayşe, "Peki peki. Arkadaşça buluşun bakalım ne kadar arkadaş kalacaksınız merak ediyorum doğrusu."

"Nasıl gideceğim peki? Asıl sorun o."

Ayşe, "benimle pikniğe gittiğini söyle. İnşallah annemle karşılaşmaz."

"Olmaz öyle. Sen evdesin illaki anlaşılır."

Ayşe, "sen benimle gittiğini söyle ben Aysel'in yanına gideyim zaten bugün gidecektik yanına. Sende dönüşte gel olur mu?"

"Olur. Ayselden de ses çıkmadı ya korkuyorum."

Ayşe, "gidersek öğreniriz. Şimdi sen eve gidiyorsun, ben annemden izin alıyorum ve size geliyorum. Seni süslüyorum ve koca evine uğurluyorum."

"Senin bu boş konuşmaların yüzünden birgün büyük bir azar işiteceğiz ama ne zaman!"