28 - Yakarım Bu evi

68 9 0
                                    

Aysel'den

İşlerimi bitirdikten sonra ev telefonunun başına geçtim. Berru'nun ev telefonunu çaldırdım. Telefonu açmıyordu. En üzücü gününde arkadaşımın yanında olmam lazımdı ama evine gidemiyordum çünkü amcası evdeydi. İzin vermiyorlardı. Olabildiğince telefondan konuşuyordum ama telefonla da bir yere kadardı. Onun yanında olmam, sarılmam lazımdı.

Ayşe, "açmıyor mu?"

"Açmadı. Amcası yanındadır."

"Deccal gibi adam. Bizim bu adama bir çözüm bulmamız lazım Aysel."

"Evet. Resmen kısıtlıyor kızı. Babası hayattayken böyle miydi? İki yüzlü pislik!"

Ayşe, "ben dayanamayacağım. Kim ne derse desin ben gidiyorum."

"Nereye?"

"Arkadaşımın yanına. 1 haftadır yüzünü göremedik! Amcası o evde yokken her gün oradaydım."

"Baban kızacak."

Ayşe, "kızarsa kızsın. Geliyor musun?"

"Geliyorum."

...

Evin bahçesine girdiğimizde tüm pencereler kapalıydı. "Evde yoklar mı acaba?"

Ayşe kapıyı çaldığında kimse açmadı kapıyı.

Ayşe, "Berru! Biz geldik."

"Yoklar evde."

Ayşe, "İyi de nereye gittiler?"

Bahçeden çıktığımızda yolda Hatice'ye rastladık. "Hatice, Berru'lar evde yok. Gördün mü?"

"Amcasıyla gittiler."

"Nereye?"

"Bilmiyorum da Berru'nun pek gönlü yok gibiydi."

Ayşe, "ne yapacağız?"

"Bilmiyorum."

Ayşe, "babana soralım."

...

"Evde yoklar. Hatice, amcası götürmüş dedi senin haberin var mı?"

"Var."

"Ne demek var? Nereye götürdüler?"

"Amcası artık onun ailesi, nereye isterse götürür."

"Nereye gittiler?!"

"Şehir dışına. Kendi evine götürmüş."

...

Ayşeyle aklımıza sadece öğretmene haber vermek gelmişti. Başka ne yapabilirdik ki? Muhtar amcanın her zaman bana ve babama iyiliği olmuştu. Babamın görevi onun kızına zarar gelmesini engellemekti çünkü aynı durumda ben olsaydım, Muhtar amca beni yanına alır, kimseye vermezdi.

Ama babam Muhtar amca değildi.

Onda merhamet yoktu.

Nankördü.

Öğretmen'in evine geldiğimizde Ayşe kapıyı çaldı. Kısa bir süre sonra kapı açıldı. Bizi görmeyi beklemeyen öğretmen şaşırmıştı.

"Kızlar? Birşey mi oldu?"

Ayşe telaşla olanları anlatmaya başladı.

"... İşte böyle. Berru'yu götürmüş. Telefonu vardı, belki sen ulaşırsın."

"Bende dünden beri ulaşamıyorum. Şarjı bitmiş sandım."

"Tekrar denesen? Belki şarja takmıştır."

SENSEDİMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin