SENSEDİM

24 - Çözülen Sorunlar

Berru'dan

Babamın gittiğinden emin olduktan sonra kapıyı çaldım. Çok geçmeden yüzünde kocaman gülümsemeyle beni bekleyen sevgilimi gördüm. Bir adım dışarıya doğru attı, etrafta kimsenin olmadığını görünce kolumdan tutup içeriye çekti. Sırtım kapalı kapıya yaslandığında şaşkınca ona bakıyordum.

Kısık sesle konuştum. "Ne yapıyorsun? Annen görecek."

Sesli kahkaha atınca hemen elimle ağzını kapattım. "Yaa sus."

Sustuğundan emin olduğumda elimi çektim. Elimin içine bir öpücük kondurduktan sonra sarıldı. Boynuma kondurduğu öpücüklerle bu adamın ne kadar utanmaz olduğunu şimdi daha iyi anlıyordum. Annesi içerideydi onun yaptığına bakın!

"Kime söylüyorum ben!"

"Annem evde değil."

"Ne, neden?"

"Sevgilim ilk tanışmanız evde mi olsun?"

"Ayy doğru ben heyecandan onu hiç düşünemedim. Eve de geldim ya ayıp olurdu, sanki hep geliyormuşum gibi."

Arman benim heyecanımı hiç umursamadan öpmeye devam etti.

"Ya dursana! Ben ne diyorum?"

Geri çekildiğinde güldüğünü gördüm. "Ne umursamaz birisi oldun ya."

"Ne yapayım görünce öpesim geldi."

"Annen nerede?"

"Çarşıya çıktı. Siz gelene kadar biraz gezeceğim dedi, birazdan restoranta geçer bizde çıkalım artık."

Arabaya bindiğimizde tedirgin olmuştum. Onun annesiyle tanışmaya gidiyordum ama benim annemin hiçbir şeyden haberi yoktu. Şu ana kadar annemden hep saklamıştım ve bundan da rahatsız olmamıştım ama bu sefer başkaydı. Annesiyle tanışmaya gidiyorsam bu ilişkimizin ciddi olduğunu gösterirdi. En kısa sürede kendimi anneme anlatmalıydım.

Arman elimi tutana kadar daldığımı fatk etmemiştim. "Bir sorun mu var?"

"Şey annenle tanışmaya gidiyorum ya. Annemin haberi yok. Kendimi suçlu hissediyorum."

"Eğer gitmek istemiyorsan-"

"Hayır gidelim. Onu kast etmedim. Sadece kendimi suçluyorum."

"Şimdi morelini bozma. Uygun bir zamanda anlatırsın."

"Öyle yapacağım."

...

Köyden uzak olan restoranta girdiğimizde annesinin masada kahve içtiğini gördüm. Heyecan basmıştı, elimle saçlarımı düzenledim. Masaya yaklaştığımızda kadın yüzündeki gülümsemeyle ayağa kalktı. Utanarak yanına gittim, elini öptüğümde bana sarıldı.

"Hoşgeldiniz."

"Hoşbulduk anne, geç mi geldik?"

"Yok oğlum yeni gelmiştim."

Nereye oturacağımı düşünürken annesi yanındaki sandalyeyi çekip beni çağırdı.

"Gel kızım buraya otur."

Bana soru sorulmadıkça konuşmaya pek dahil olmamıştım. Ama annesi bana çok yakın davranıyordu bu yüzden aklımdaki tedirginlikler silinmişti.

Saçlarımı okşadı, "Maşallah saçı ayrı güzel, yüzü ayrı güzel."

Utanarak gülümsediğimde karşımdaki adama baktım. O da gülümsüyordu ama bu gülümseme her zamanki gibi değildi. Bu sefer gözlerinin içi gülüyordu.