မြို့စားမင်း၏ ​တေးဆိုငှက်​ငယ်

အခန်း (၁ - ၁)။ ။ အ​ဝေးက​ရောက်လာတဲ့ က​လေးမ​လေး

(Unicode)

​နွေဦး ကာလတစ်ခု​တွင်ဖြစ်သည်.... ထို​နေ့တွင် အိမ်​တော်ကြီးဆီသို့ ​က​လေးမ​လေးတစ်​ယောက် စာပို့လှည်း​လေးစီးပြီး ​ရောက်လာခဲ့သည်။

​ထို​​နေ့ မွန်းလွှဲပိုင်းအချိန်မှာ ဥယျာဥ်မှူး ​ဘေးလ် ရမ်မာ တစ်​ယောက်​တော့ နှင်းဆီပန်း​​တွေနဲ့ အလုပ်ရှုပ်​နေခဲ့သည်။
"ဦးဦးက ​ဘေးလ် ရမ်မာ လားရှင့်" က​လေးမ​လေး က နူးညံ့တဲ့ အသံ​လေးနှင့် ​သေ​သေချာချာ ​မေးလိုက်သည်။

​ဘေးလ် ရမ်မာ စိတ်ရှုပ်သွားသည့် အသွင်နဲ့ ​ထိုင်နေရာက​နေ ထရပ်လိုက်သည်။

"​အေး ငါပဲ ​ဘေးလ် ရမ်မာဆိုတာ"
​ဘေးလ်က မြက်​​ခြောက်နဲ့ လုပ်ထားတဲ့ ဦးထုပ်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ တဆက်ထဲမှာပဲ သူ့အင်္ကျီ​ပေါ်က အမှုန်အမွှား​​တွေကို လက်နဲ့ ခါချပစ်​​နေသည်။

​ခက်ထန်ပြီး ​နေ​လောင်ထားတဲ့ မျက်နှာကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကြီး မြင်လိုက်ရတဲ့ အခါ က​လေးမ​လေး လန့်သွားခဲ့သည်။ သူမ မသိမသာ​လေး တံ​တွေးမြိုချလိုက်သည်။

​ဘေးလ် ရမ်မာဖို့​​​ ဒါဟာ အဆန်းကြီး မဟုတ်​​တော့။ သူ့ကို စစချင်း​တွေ့တဲ့ သူတိုင်း သူ့ရဲ့ ခက်ထန်တဲ့ အသွင်အပြင်​ကိုမြင်တဲ့အခါ ကြောက်ရွံ့သွားတတ်ကြ သည်။

"မင်းက ဘယ်သူလဲ" ​ဘေးလ် မျက်​မှောင်ကြုံ့ပြီး က​​လေးမ​လေးကို ​မေးလိုက်သည်။

"​တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် ဦး​လေး ​ဘေးလ်။ သမီးက ​လေလာ လီ​ဝေလ်လင်ပါ။ လိုဗီတာ က​နေ လာခဲ့တာပါ" က​လေးမ​လေးက စကားတစ်လုံးချင်းဆီ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ​ဖြေ​ပေးရှာသည်။

လိုဗီတာ... ​က​လေးမ​လေးရဲ့ အသံ​နေအသံထားက ဘာလို့ ဒီက​နေလူ​တွေနဲ့ ကွဲပြား​နေမှန်း ​နောက်ဆုံး​တော့ ​ဘေးလ် သိလိုက်ရပြီ။

"မင်း နယ်စပ်ကို ဖြတ်ပြီး ဒီအထိ တစ်​ယောက်ထဲ လာခဲ့တာလား?"

"ဟုတ်။ သမီး တစ်​ယောက်ထဲ ရထားစီးပြီး လာခဲ့တာပါ"

က​လေးမ​လေး ခန္ဓာကိုယ်ကို မတ်မတ်ရပ်လိုက်သည်။ ပြီး​တော့ သူမ ပြုံးပြလိုက်သည်။