မြို့စားမင်း၏ ​တေးဆိုငှက်​ငယ်

အခန်း (၅-၄)။ ။မြို့စားမင်း၏ စိတ်​အ​​ပြောင်းအလဲ

(Unicode)

​လေလာ အ​ပေါ်ကို​မော့်ကြည့်လိုက်​သောအခါ မျက်လုံးထဲမ​ကျေနပ်မှုအပြည့်နှင့် သူမအား စိုက်ကြည့်​နေ​သော မတ်သီးယက်စ်ကို ​တွေ့လိုက်ရသည်။

"​လေလာ လီ​ဝေလ်လင်"

သူမ နာမည်ကို မတ်သီးယက်စ် ထပ်၍​ရေရွတ်လိုက်သည်။

"ငါမင်းကို စကား​ပြော​နေတယ်"

"...ဟုတ်ကဲ့ပါ၊ မြို့စားမင်း" ​သူမ၏ မျက်လုံးများကို တင်းတင်းကြပ်မှိတ်လိုက်ပြီး ​လေလာ ပြန်​ဖြေလိုက်သည်။

​လေလာ သူမ ​ဘောပင်​လေးကို မတ်သီးယက်စ် ဖိနပ်​အောက်မှဆွဲယူ​နေချိန် မတ်သီးယက်စ်က​​တော့ နည်းနည်း​​လေးမျှ​ပင် မလှုပ်ရှားခဲ့။

"ကျွန််မ နား​ထောင်​နေပါတယ်"

သူမ တစ်ကိုယ်လုံး​ကြောက်လန့်တုန်လှုပ်​​သော်လည်း ​လေလာ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ပြန်​ဖြေခဲ့သည်။ ​နွေရာသီ ​တောအုပ်သကဲ့သို့ လင်းလက်​တောက်ပ​နေ​သော သူမ၏ အစိမ်း​ရောင်မျက်ဝန်းတစ်စုံ သည် ​အရှက်တရား၊ ​ဒေါသတို့နှင့် ပြည့်နှက်​နေခဲ့သည်။

ဟိုတချိန်ကလည်း သူမ၏ ​ရွှေအ​ကြွေ​စေ့ကို မတ်သီးယက်စ် ဒီ​နေ့လိုပင် ​ဖိနပ်ဖြင့်နင်းထားခဲ့သည်ကို ​လေလာ ပြန်လည် မြင်​ယောင်လာခဲ့သည်။ ယခုလည်း ထို​နေ့ကမျက်နှာအ​နေအထား အတိုင်းပင် မတ်သီးယက်စ်သူ့ကို ငုတ်ကြည့်​နေခဲ့ပြန်သည်။

ခဏကြာ​သော် ရယ်သံ​​လေး နည်းနည်းပြုပြီး​နောက် မတ်သီးယက်စ်သူ့​ခြေ​ထောက်ကို ဖယ်လိုက်ပြီး သူမနားက ထွက်ခွာသွား​​တော့သည်။

ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလိုဟန်နှင့် သူ၏အရာရှိဦးထုပ်ကို ​​​ခေါင်းတွင်​စောင်းလိုက်ပြီး လမ်းမကြီး​ပေါ် ဆက်​​လျှောက်သွားသည်။

​လေလာ တစ်​ယောက်သူမ​ ​ဘောပင်​လေးကို တုန်တုန်ယင်ယင်ဆုပ်ကိုင်ထားရင်းနှင့်ပင် ဟားဟတ်ဒ်မြို့စားမင်း၏ ​နောက်​ကြောကို အ​ဝေးကကြည့်ရင်း ထို​နေရာတွင် ကျန်ရစ်​နေခဲ့သည်။

မြို့စားမင်း ဟားဟတ်ဒ် ဘာအ​ကြောင်းပြချက်မှ မရှိပဲ ဘာလို့ထိုသို့လုပ်သွားမှန်း ​လေလာ စဥ်းစား​နေမိသည်။