(Unicode)
နေဟာ စတင်ဝင်နေပြီဖြစ်၍ အားဗစ် တောအုပ်အတွင်းမှာလည်း မှောင်မိုက်စပြုလာပြီ ဖြစ်သည်။
ထိုအချိန်တွင် ငှက်သေလေးကို မျက်ရည်ဝဲဝဲနှင့် ကြည့်နေသော လေလာ့ကို မတ်သီးယက်စ် စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ သူတို့နှစ်ဦးကြားတွင် အချိန်ကာလတစ်ခုထိတိုင် တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေခဲ့သည်။ ထိုအခြေအနေတွင် လေလာဘယ်လိုမှ ထွက်မပြေးနိုင်သည်ကို သိနေ၍ မတ်သီးယက်စ် စိတ်ရှည်စွာ စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့သည်။
"ဒီတိုင်း..."
လေလာ ခေါင်းမော့လိုက်သည်။ သူမမျက်ဝန်းထဲက ဒေါသများကို အမှောင်ထုကပင် ဖုံးလွှမ်းထားမနိုင်ခဲ့။ သူမ၏ အကြည့်များသည် နာကြည်းမှု၊ ဒေါသထွက်မှုများနှင့် ပြည့်လျှံနေခဲ့သော်လည်း မတ်သီးယက်စ်ကတော့ သူ့အကြည့်ကို ရှောင်လွှဲနေသည်ထက် ယခုကဲ့သို့ အကြည့်ခံရခြင်းက ပိုသာသည်ဟု ခံယူနေသည်။
"ဒီတိုင်းပြောပြပေးပါလား? ကျွန်မ ဘာအမှားလုပ်မိလဲ ဆိုတာ"
"အမှား?"
"ဟုတ်ပါတယ်။ မြို့စားမင်းအပေါ် ကျူးလွန်မိတဲ့ ကျွန်မအမှား.... ဘာလို့ကျွန်မက ဒီလိုတွေအပြစ်ပေးခံနေရတာလဲ?"
"ငါ မင်းကိုဘယ်တုန်းကမှ အပြစ်မပေးခဲ့ဘူး လေလာ" မတ်သီးယက်စ် ရယ်လိုက်သည်။ "ငါက ငါလုပ်စရာရှိတာကို လုပ်နေတာ၊ ပြီးတော့မင်း၊ မင်းလည်း မင်းလုပ်ရမယ့် တာဝန်ကို လုပ်သွားခဲ့ရုံပဲ"
တခဏလောက် တွေးပြီးနောက် မတ်သီးယက်စ် လေလာ့ကို နှိမ့်ချသော အကြည့်ဖြင့်ကြည့်လိုက် ပြန်သည်။
"အမှား...ဟုတ်လား?... ဘာကိစ္စနဲ့ ငှက်တွေကို အဲ့လောက် သဘောကျနေရတာလဲ?"
တူညီသောမေးခွန်းကို သူထပ်မေးလိုက်သည်။
လေလာ ကောင်းကင်ကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ငှက်သေလေးကို ပြီးမှ မတ်သီးယက်စ် ထံပြန်ကြည့်လိုက်သည်။ သူမ ပုခုံးများ တုန်ယင်နေသော်လည်း မျက်လုံးအိမ်လေးကတော့ ကျယ်နေခဲ့သည်။
YOU ARE READING
မြို့စားမင်း၏ တေးဆိုငှက်ငယ်
Romance#fanstrans **All credits go to original Author-nim and english translators! (Unicode + Zawgyi) ဟာဟတ်(ဒ်) အိမ်တော်ရဲ့ အပြောင်မြောက်ဆုံး ရလဒ်၊ နိဗ္ဗာန်ဘုံသမျှ လှပသည်ဟု တင်စားရသော အားဗစ်မြို့၏ အရှင်သခင်၊ ငှက်လေးများကို အပျော်တမ်း အမည်းလိုက်တတ်သ...
