(Unicode)
နှင်းဆီခြံဘက်သို့ ဦးတည်နေသော လေသာဆောင်သို့သွားရာ လမ်းပေါ်တွင် ခိုင်းလ်နှင့် လေလာတို့ ညပိုင်း လေညင်းလေးကို ခံစားနေကြသည်။
ထိုနေရာတွင် စည်ကားနေသော ပါတီပွဲများအသံများလည်း တိုးညှင်းသွားခဲ့ပြီး လေလာလည်း စိတ်အေးသွားဟန်နှင့် သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလိုက်နိုင်သည်။ ထို့နောက် စကြင်ကျောင်းများဖြင့် ဆောက်လုပ်ထားသော ဝါရံတာကိုမှီလိုက်ရင်း ခိုင်းလ်ကို ကျေးဇူးများတင်နေခဲ့သည်။
"ကျေးဇူးပဲ ခိုင်းလ်။ တကယ်ကိုပဲ ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်"
ထိုအခါ သူမကို ခိုင်းလ် ပြန်စနောက်လိုက်ပြီး ရယ်နေမယ်ထင်နေခဲ့သော်လည်း သူ့မျက်နှာဟာ တစ်စုံတစ်ခုကို စိတ်အနှောင့်အယှက် ဖြစ်သွားရဟန် ပေါ်သွားသည်။
"ခိုင်းလ်?"
"နင် ဘာတွေကို မြိုသိပ်နေတာလဲ?"
"ဘာ?"
"နင်ကို့ စကပ်အဖွဲ့က ကြိုးတစ်ချောင်းပေါ် လမ်းလျှောက်နေတဲ့ ကြောင်ပေါက် တစ်ကောင်လိုပဲ သူတို့ ဆက်ဆံနေခဲ့ကြတာ မဟုတ်လား? ဘာလို့နင် ဘာမှပြန်မပြောပဲ ငြိမ်ခံနေတာလဲ? အဲ့အချိန်မှာ နင်က ငါသိနေတဲ့ မာနကြီးတဲ့ ခပ်ထက်ထက် လေလာ မဟုတ်တော့သလိုပဲ"
"အာ..ထားလိုက်ပါ"
လွန်စွာ စိတ်အနှောင့်ယှက်ဖြစ်နေသော ခိုင်းလ်နှင့် မတူညီစွာ လေလာကတော့ ယဲ့ယဲ့လေး ရယ်နေခဲ့သည်။
"သူတို့ပြောနေခဲ့ကြတဲ့အထဲ မှားနေတာလည်း တစ်ခုမှမှ ပါမနေခဲ့ပဲ။ သူတို့ပြောသလိုပဲ တကယ်လည်း ငါက မိဘမဲ့၊ ပြီးတော့ ဦးလေးဘေးလ်အပေါ် အကြွေးတင်နေတယ်၊ ပြီးတော့ ဆရာမဖြစ်ချင်နေတယ် ဆိုတာကလည်း မှားနေတာမှ မဟုတ်တာ"
"ငါ နင့်အတွေးကို နားမလည်နိုင်တော့ဘူး"
သူမ၏ အဖြေကို ခိုင်းလ်ထေ့ငေါ့ရင်း ရယ်လိုက်သည်။ "နင်က အဲ့လို မဟုတ်တာတွေပြောတဲ့နေရာမှာ ဆရာတစ်ဆူပဲနော်"
YOU ARE READING
မြို့စားမင်း၏ တေးဆိုငှက်ငယ်
Romance#fanstrans **All credits go to original Author-nim and english translators! (Unicode + Zawgyi) ဟာဟတ်(ဒ်) အိမ်တော်ရဲ့ အပြောင်မြောက်ဆုံး ရလဒ်၊ နိဗ္ဗာန်ဘုံသမျှ လှပသည်ဟု တင်စားရသော အားဗစ်မြို့၏ အရှင်သခင်၊ ငှက်လေးများကို အပျော်တမ်း အမည်းလိုက်တတ်သ...
