မြို့စားမင်း၏ ​တေးဆိုငှက်​ငယ်

အခန်း (၆-၂)။ ။ စာဝါငှက်​ငယ်

(Unicode)

ထိုစဥ် ကြက်တူ​ရွေး​လေးတစ်​ကောင် ပြတင်း​ပေါက်ကို ကန့်လန့်ခံထား​​သော တုတ်​ပေါ်ကို ခဏခဏပြုတ်ကျ​နေပြီး ကယ်​လော်ဒင်း လက်​ပေါ်နား​နေ​​သော ဘင်္ဂလီစ် ဖပ်ရှပ်ငှက်က​လေးဟာ ဒယိန်းဒယိုင်ဖြစ်​နေသည်ကို မတ်သီးယက်စ် သတိထားမိသွား​သောအခါ သူ့အာရုံသည် သူတို့အနီးအနားရှိ​နေ​သော ဆံပင်မီးခိုး​ရောင်သန်း​နေသည့် တိရစ္ဆာန်​စောင့်​ရှောက်သူကြီးထံ ​​ရောက်သွားခဲ့သည်။

ထိုအခါ ထိုသူသည် သူတို့နားသို့ ​လျှောက်လာခဲ့သည်။

"ကျွန်​တော် သူတို့အ​တောင်​လေး​တွေ ချိုးထားရလို့ပါ သခင်မ​လေး။ အဲ့လိုမှ သူတို့ပျံ​ပြေးဖို့ကြိုးစားမ​နေ​တော့ပဲ ယဥ်ပါးလာတာ။ ​အ​တောင်ကို မ​ချိုးပဲထားထားလိုက်ရင် ယဥ်ပါး​အောင်လုပ်ဖို့ သိပ်ခက်သွားပြီ" ထိုလူကြီးက သူမ ​မေးခွန်းကို ​သေချာ​ဖြေ​ပေးသည်။

"သူတို့​တောင်ပံကို? အဲ့ဒါဆို သူတို့နာမှာ​ပေါ့"

"ကျွန်​တော် သူတို့ငှက်​တောင်​လေး​တွေပဲ လိုက်ဖြတ်ထားလို့ သူတို့ နာကြင်မှု​​တော့ မခံစားရ​​​လောက်ပါဘူး သခင်မ​လေး" သူ ဆက်လက် ရှင်းပြသည် "ပြီး​​တော့ ဒီလိုလုပ်လိုက်တာက သူတို့အတွက်လည်း လုံခြုံသွားတာ​​ပေါ့။ ​နောက်မို့ဆို သူတို့ အန္တရာယ်ရှိတဲ့ ​နေရာ​တွေဆီပဲ ပျံပျံသွားတတ်ပြီး ဒဏ်ရာ​တွေ ရရလာကြတယ်​လေ။ သခင်မ​လေး ကြည့်ချင်လား?"

"ကျွန်မ အဲ့ဒါ​လေး​တွေ သွားကြည့်ချင်ရင် အဆင်​ပြေလား မြို့စားမင်း ဟားဟတ်ဒ်?" ကယ်​လော်ဒင်း သူမ​၏ မျက်လုံးများ​တောက်ပစွာဖြင့် ​မေးလိုက်သည်။

"​လေဒီ ဘရန့်ဒ် သ​​ဘောအတိုင်းပါ"

မတ်သီးယက်စ် စီမှ ခွင့်ပြုချက်ရပြီး​​နောက် လတိရစ္ဆာန်​စောင့်​ရှောက်သူကြီးက ဥယျာဥ်အိမ်၏ အဆုံး​တွေရှိ​နေ​သော ​​လှောင်အိမ်အကြီးကြီးဆီ သူတို့ကို ဦး​ဆောင်​ခေါ်သွားသည်။ ထိုထဲတွင် ​တောင်ပံမဖြတ်ရ​​​သော ငှက်​လေး​တွေ များစွာရှိ​နေသည်။

"အဲ့ဒါ ဘာငှက်​လဲ?" မတ်သီးယက်စ် ငှက်​လေးတစ်​ကောင်ကို မြင်၍​မေးလိုက်သည်။