"ថេយ៍! ឲ្យយើងជូនទៅផ្ទះដែលទេ? មើលទៅផ្ទះឯងក៏ឆ្ងាយគួរសមដែលណា" អ្នកទាំងពីបណ្តើគ្នាចេញពីក្នុងថ្នាក់រៀន មកដល់កន្លែងចតឡាន របស់ខ្លួន ជេមីន សួរទៅកន់មិត្តជាទីស្រឡាញ់។
"មិនអីនោះទេ ឯងនេះធ្វើមើលតែយប់ទៅកើតដែរ " ថេយ៉ុងបណ្តើកងបណ្តើរតបទៅកាន់ជេមីនដែលកំពុងតែឈរកន្លែងចតឡានរបសគេនោះបណ្តើរ។ កណ្តាលថ្ងៃត្រង់សោះនឹងណាធ្វើដូចជាយប់ទៅកើតដែរ។
"អឺៗយើងចេះតែបារម្ភៗទៅទេ ចឹងយើងទៅសិនហើយណា"
" បាយៗ..." អ្នកទាំងពីក៏បំបែកគ្នាទៅតាមផ្លូវរៀងខ្លួន។
.ទឺត......! ជិះមកដល់កណ្តាលផ្លូវសុីផ្លែកឡានទំនើបមួយគ្រឿងក៏បានចុចឡើយ ដែលធ្វើឲ្យរាងតូចរបស់យើង រេធ្លាក់ពីលើផ្លូវ។
.ព្រូស!
" ណែ...បើកឡានយ៉ាងមិចមិនចេះមើលមនុស្សកំពុងតែជិះកង់ទេឬយ៉ាងមិចហាស់?" ថេយ៍ ងើបលើកង់របស់ខ្លួនរួចក៏ស្រែកឡើយ ដោយសម្លៀកបំពាក់របស់គេក៏ប្រឡាក់ដីអស់ទៅហើយ។
" ណែណាមនុស្សទៅ យើងមើលមិនឃើញទេ យើងឃើញតែពួកអ្នកក្រក្រ.....ជិះកង់មួយរៀលៗតែប៉ុណ្ណោះ ហាស់ហាស់....."ប៊េលឡានាងឈប់ឡារួចក៏បើកកញ្ចក់ឡានទំនើបរបស់នាង មិននឹងសើចចំអកដល់រៀងតូចហើយមិត្តភក្តិរបស់នាងដែលកំពុងតែអង្គុយនៅខាងក្រោយក៏សើចចំអកមកគេដូចគ្នា។
"តាមពិតជាពពួក អង្គេសុីក្បាលទាំងអស់នេះសោះ យើងស្មានតែពួកអ្នកខ្វាក់ភ្នែកមកពីណាទេតើនៀក"
" ឯង..ឯងថាឲ្យអ្នកណាហាស់គីមថេយ៉ុង អាអ្នកក្រ...."
"វាថាឲ្យពួកយើងនឹងហើយប៊េលឡា..."មិត្តរបស់នាងម្នាក់ក៏និយាយឡើយហើយប៊េលឡានាងក៏បែបទៅសម្លក់មិត្តរបស់នាង។
"អុះសុំទោស..."
"ឯងនិយាយអ្វីចេះមើលមុខមើលក្រោយផង..."
"ហឹស..ៗ..ហឹស" ថេយ៉ុងគេក៏ផ្ទុះសំណើចឡើងមក។
" ឯងសើចស្អីហាស?" ពួកនាងមិនបានចុះពីលើឡាននោះទេគឺម្នាក់ៗក៏ជំទាលនៅក្នុងឡាននឹងឯង។
"គឺវាសើចចំអកឲ្យយើងនឹងហើយឯង..."
" ឯងចង់ចុះដើរណាស់មែនទេ វ៉ាន់ឌី?" ប៊េលឡានាងសួរទៅកាន់មិត្តកំពូលមាត់ដាច់របស់នាងទាំងមុខមាំ។ មិនមាននាងមាត់ដាច់នោះទេតែនាងជាមនុស្សត្រង់ទើបនិយាយអ្វីជាការពិតចឹងហើយ។
YOU ARE READING
មន្តស្នេហ៍កំលោះតូចរ៉ាគីក(ចប់)
Adventure"ឈ្មោះរ៉ាគីកគឺជាឈ្មោះដែលឪពុករបស់ខ្ញុំបានបន្សល់ទុកឲ្យ ក្រោយពេលគាត់បានចាក់ចេញទៅ" __________ Tae:បងគិតខុសហើយជុងហ្គុក..ស្នេហាវាមិនមែនជាការមានសិ*នោះទេ...💔 ___________ Jk:យើងបែកគ្នាទៅ បងត្រូវគ្នាជាមួយនឹងសង្សារចាស់របស់បងវិញហើយ Tae:បងគ្រាន់តែយកខ្ញុំជាតួរជំ...
