"ក្មេងនេះវាដឹងគុណម្តាយរបស់វាណាស់ យើងធ្វើបែបណាចំពោះវាទៅ ឯងថាទៅមើលគីមថេយ៉ុង យើងគួរតែបាញ់វាចោលឬក៏ទម្លាក់វាពីលើអគារនេះចុះទៅក្រោមឲ្យស្លាប់ភ្លាមៗតើល្អទេ...??" យ៉ុងជីរៀបនឹងដើរទៅរកជុងវ៉ាន់តែកំណុងតែយំនៅលើដៃរបស់កូនចៅរបស់នាង។តែក៏ត្រូវថេយ៉ុងចាប់អោបជើងរបស់នាងជាប់តែម្តង។
" កុំៗៗ..កុំណា យ៉ុងជី កុំធ្វើអ្វីកូនរបស់យើងអី ឯងសម្លាប់យើងទៅតែមកធ្វើអីកូនយើង យើងសូមអង្វរឯង...."ថេយ៍ចាប់ជើងនាងជាប់ព្រមទាំងពោលពាក្យអង្វរករដាក់នាង តែមើលទៅនាងដូចជាគ្មានធម៌មេត្តាចំពោះម្តាយកូនមួយគូរនេះទល់តែសោះ។
" ហ្ហឹកៗ Mommy "ជុងវ៉ាន់ព្យាយាមរើចេញពីដៃរបស់កូនចៅរបស់ជាយ៉ុងជីតែ វាមិនបានផលនោះឡើយព្រោះមាឌរបស់គេត្រឹមតែជាក្មេងតូចម្នាក់ហើយ កូនចៅរបស់នាងមាឌឡើងដូចដំរីទឹក។
.យើងងាកមកខាងជុងហ្គុកឯងនេះវិញ នាយកំពុងតែដើរលោបៗចូលទៅខាងក្នុង តែសភាពនៅខាងក្នុងវាពិតជាងងឹតខ្លាំងណាស់ណាមួយមេឃក៏ភ្លៀងមានមានភ្នែកបន្ទោលប្រទាក់គ្នាទៀតម្តងភ្លឺម្តងងងឹត។
" ចៅហ្វាយ!! នៅខាងនោះដូចជាឮសម្លេងប្រកែកគ្នា??" នាយហ្វូនពោលឡើង ប្រាប់ទៅជុងហ្គុកព្រោះតែនាយដើរពីក្រោយខ្នងរបស់រាងក្រាស់។
" យើងក៏ឮដូចឯងដែរ! ច្បាស់ណា ច្បាស់ជានាងណាត់ឲ្យថេយ៍ យកលុយមកឲ្យទីនេះជាមិនខាននោះឡើយ"ជុងហ្គុកនាយក៏ដើរកាន់តែកៀកនឹងសម្លេងដែលនាយបានឮមុននេះ។
" អង្វរយើងទៀតមក គីមថេយ៉ុង សំពះបាត់ជើង សិនយើងសិនមក ទើបយើងយល់ព្រមនឹងសំណើររបស់ឯង!!" យ៉ុងជីនាងបន្ទន់ជង្គង់ចាប់បោសសក់របស់រាងតូចឲ្យងើបមុខមើលមកកាន់នាង។ ថេយ៉ុងសម្លឹងមើលមុខរបស់យ៉ុងជីដោយសេចក្តីគំគុំជាខ្លាំងហើយភ្នែករបស់គេឡើងឡើងក្រហម។
" សម្លក់ស្អី?? ក្រែងចង់ឲ្យយើងទុកជីវិតឲ្យកូនរបស់ឯងតើមែនទេ ?? មិចក៏មិនឆាប់សំពះបាត់ជើងរបស់យើងទៅ?? ឬក៏ចង់ឲ្យកូនរបស់ឯងស្លាប់? ឥលូវនេះ!!"
" យើងទុកឪកាសឲ្យឯងរយ:ពេក១៥វិនាទី....."និយាយចប់នាងក៏ងើបចេញពីថេយ៉ុងដោយដើរសំដៅទៅរកជុងវ៉ាន់ហើយថែមទាំងធាក់ថេយ៉ុងមួយជើងផងដែរ។
YOU ARE READING
មន្តស្នេហ៍កំលោះតូចរ៉ាគីក(ចប់)
Adventure"ឈ្មោះរ៉ាគីកគឺជាឈ្មោះដែលឪពុករបស់ខ្ញុំបានបន្សល់ទុកឲ្យ ក្រោយពេលគាត់បានចាក់ចេញទៅ" __________ Tae:បងគិតខុសហើយជុងហ្គុក..ស្នេហាវាមិនមែនជាការមានសិ*នោះទេ...💔 ___________ Jk:យើងបែកគ្នាទៅ បងត្រូវគ្នាជាមួយនឹងសង្សារចាស់របស់បងវិញហើយ Tae:បងគ្រាន់តែយកខ្ញុំជាតួរជំ...
