មន្តស្នេហ៍កំលោះតូចរ៉ាគីក(ចប់)

22:មិនមែនម្តងទេ គឺពីរដង

.ជប៉ុន
.មន្ទីរពេទ្យនៃប្រទេសជប៉ុន

" យ៉ាងមិចទៅហើយកូន រ៉ាគីក ពេទ្យគេថាយ៉ាងមិចខ្លះកូន??"

"មានថាមិច ម៉ាក់គឺថាដដែលនឹង ព្រោះតែយើងជាប្រភេទមនុស្សប្រុសឈាមកម្រដូច្នេះហើយ ត្រូវតែមើលថែសុខភាពឲ្យបានល្អ នឹងមិនត្រូវធ្វើការធ្ងន់ៗនោះឡើយ!" ថេយ៉ុងចេញពីបន្ទប់ពិនិត្យផ្ទៃពោះ ទាំងធ្វើមុខជូរ តាមពិតគេមិនចង់មកសូម្បីតែបន្តិចតែណាស់តែប៉ាម៉ាក់របស់គេនោះទេគាត់តែងតែដេញមករហូត ព្រោះគាត់ចង់តាមដានមើលស្ថានភាពចៅរបស់គាត់។

"មិនដឹងថា ក្មួយជុងហ្គុក សែនខ្លាំងប៉ុណ្ណានោះទេ តែម្តងសោះអាចធ្វើឲ្យកូនប្រុសរបស់ម៉ាក់នៀកមានកូនបាន! គួរតែអរគុណគេទើបបាន!"

"មិនមែនតែម្តងនោះទេ ម៉ាក់ គឺពីរដង! ហើយម្តងៗទល់ភ្លឺរឿងអីមិនខ្លាំង!" ថេយ៉ុងគេនិយាយឡើងទងគ្មាអារម្មណ៍ថាខ្មាសអៀនអ្នកស្រីគីមបន្តិចឡើងដែលធ្វើឲ្យគាត់មើលមកកាន់កូនប្រុសទាំងចំហមាត់។ បើនិយាយពីរអ្នកគ្រូពេទ្យដែលបានស្តាប់ឮម្តាយកូននិយាយគ្នាពួកគេញញឹមឡើខ្ចប់តែម្តង។

"ងាប់ហើយ កូនមិនក៏ទៅបានឡើងពីរដងចឹងហាស? នេះបើប៉ាឯងដឹងតើម៉ាក់នៀកមុខទៅទុកនៅឯណាទៅលោកកូន??"

"ម៉ាក់ទៅខ្វល់ធ្វើអីក្រែងម៉ាក់នឹងប៉ានិយាយថាចង់បានចៅមិនចឹងឬ? ឥឡូវក៏បានហើយតើ បានចៅអត់កូនប្រសារ....!"

"មើលវានិយាយចោះ! ចាប់ពីមានកូនមកសម្តីបានណាស់ នេះសំណាងហើយដែលរត់ចោលប្តីនោះ បើនៅទីនោះគេប្រហែលជាមិនទទួលខុសត្រូវទេដឹងបើយ៉ាងៗនេះនោះ!"

"ម៉ាក់កុំចេះតែប្រូពេកអី...តោះយើងត្រឡប់ទៅផ្ទះទៅ នៅខាងក្រៅយូរកូនមិនស្រណុកចិត្តនោះឡើយ!" ដោយសារតែថេយ៉ុងទទួចចង់ទោផ្ទះខ្លាំងពេកអ្នកស្តីគីមក៏ប្រញាប់ទៅគិតលុយដើម្បីឆាប់បានទៅផ្ទះបើមិនចឹងទេថេយ៉ុងប្រាកដជាយំរនាលដីជាមិនខាន់។ ឆាប់ពីមានកូនមកចរិតរបស់គេប្លែកខ្លាំងណាស់ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ។

.ភូមិគ្រឹះអាឈើកូន

"អ្នកប្រុសតូចដើរមួយៗចា៎!" អ្នកបម្រើនាំគ្នារត់ចេញពីក្នុងផ្ទះដើម្បីមកទទួលអ្នកប្រុសតូចរបស់ពួកគេពួកគេស្រឡាញ់នឹងចូលចិត្យថេយ៉ុងខ្លាំងណាស់ព្រោះថេយ៉ុងជាមនុស្សដែលគួរឲ្យស្រលាញ់ហើយមិនបហរកាន់ឋាន:របស់គេផង។