KILL OR BE KILLED

(20)

Son kez bana sert bakışlarını yollamış ve hızla arabasına binmek üzere arkasını dönüp yürümeye başlamıştı.

Aracın kapısını açtığı gibi hızla koltuğuna yerleşmiş ve kapıyı gürültüyle kapatmıştı.

Aracı hızla çalıştırıp uzaklaşmaya başladı.

Öfkeli bakışlarımı göremeyecek olsa bile arkasından atmayı unutmamıştım.

☆

☆

☆

Jungkook'tan~

Adımın seslenilmesini duymam ile birlikte, uyuduğum ağaç dalında rahatsızca kıpırdandım.

"Jungkook?"

Gözlerimi yavaşça açmış ve bana seslenen tanıdık sese bakmıştım.

"Jungkook, gerçekten ağaçta mı uyuyorsun kaç gündür?"

Jack aşağıdan inanamaz gözlerle bana bakıyordu.

Onu gördüğüm an Taehyung'un söyledikleri zihnime doluşurken, kaşlarım şüpheyle çatıldı.

O gerçekten de Vegas olabilir miydi?
Ama Jack, Vegas olamayacak kadar iyi kalpliydi.

Yavaşça ağaçtan inmiş ve bakışlarımı kim olduğundan emin olamadığım Jack'a çevirmiştim.

"Günaydın Jungkook. Belin tutulmuyormu böyle ağaçta uyuyunca?"

İstemsizce Jack'ten çekinmeye başlamıştım tekrar.
Ya gerçekten Vegas o ise diye düşünüyordum.
Bu güvende hissetmememe neden oluyordu.

Bu yüzden bir an önce buradan gitmek ve Jack'le iletişimi kesmek istiyordum.

"Ben.. hayır tutulmuyor.
Ah, benim gitmem lazım. İyi günler."

Bakışlarımı ondan kaçırırken hızla gitmek için adımlamaya başladım.

Ancak  Jack'in hemen önüme geçip yolumu kesmesiyle birlikte durmak zorunda kaldım.

"Ne oldu birdenbire, neden hemen gidiyorsun? Yalnış bir şey mi yaptım sana karşı yoksa?"

Telaşla konuştuğunda, bakışlarımı hızla Jack'e yükselttim.

O sürekli beni düşünüyordu, onun Vegas olmasına imkan yoktu.
Taehyung kesinlikle başkalarıyla konuşmamam için böyle söylemişti.

"Ah, hayır bir şey yapmadın.. Ben yalnızca, fazla oyalanmak istemedim."

Jack başıyla beni onaylamış ve bakışlarını birkaç saniyelik yere düşürmüştü.

"Anladım.." diye cevap vermişti o sırada.

Aramızda kısa süreli bir sessizlik oluşurken, tekrar bakışlarını bana çevirmiş ve sessizliği bozmuştu.

"Sana eşlik edebilir miyim? Gözüm arkada kalıyor sonra."

Teklifini reddetmek istiyordum ama bir yandan da onu kırmak istemiyor, bana sürekli yardım ettiği için taleplerini elimden geldiğince yerine getirmek istiyordum.

"Yani, sen bilirsin ama sana zahmet olmasın? Başka işlerin vardır belki."

"Hayır, başka işim yok. Seninle takılmak istiyorum."

Sözleriyle birlikte istemsizce şaşırsamda ona belli etmemiş ve başımla onaylamıştım.

"Peki, tamam o zaman. Hadi gidelim."