Selamlarrr
Ben geldimmm
Ve yine aşırı derecede boş yaptığımı düşündüğüm bir bölümle geldim.
Geriye dönüp bakınca yazdıklarım gözüme cok saçma geliyo yaa :((((Neyseee
Bol bol yorum istiyorum çünkü geçen bölüme sadece 10 yorum gelmiş.
Cok üzücü cidden.
Wattpadin kapanmasıyla birlikte cok düşüş yaşadım zaten ve üzerine okuyanlar da yorum yapmayınca daha cok üzülüyorum.Lütfen değerli düşüncelerinizi benimle paylaşın<3333
Oy ve yorum firlatinnn
Yazım hatası varsa özür dilerimm
Keyifli okumalarr
☆
"Her neyse.. Gitmemiz lazım. Yokluğumuz fark edilirse biteriz. Yarın yine konuşalım." dedi Pildo.
Benim aksime biraz daha sakindi. Ben birazdan kafayı yiyecek gibiydim.
O bu görüntülere alışmış olmalıydı.Sonrasında ise sessiz geçmişti. Pildo beni koğuşuma bırakmış ve sonra kendi koğuşuna gitmek üzere tekrar havalandırmaya girip gözden kaybolmuştu.
Havalandırmanın kapağını kapattıktan sonra yatağıma yerleşmiş ve gördüklerimi, duyduklarımı sindirmeye çalışmıştım. Saatlerce düşünmüştüm.
Uyuyakalana kadar düşünmüş, bundan sonrasında ne yapacağının planlarını kurmuştum.☆
☆
☆
Jungkook'tan~
Tüm gün üzerimdeki korkunç gerginlikle dolaşmıştım.
Burada kalmaya devam edersek öleceğimizi hissediyordum.
Bizi yaşatmayacaklardı.Bu geceki kurbanlar bizler bile olabilirdik. Yarının garantisi asla yoktu.
Bir olan yapıp buradan kurtulmalıydık. Ve yapmıştık da.. Pildo ve ben.
Tabii önce gördüklerimizi diğerlerine inandırmam gerekiyordu. Onlarla konuşmalıydım.
Bunun için de akşam yemeğini bekliyordum.Gün içerisinde arkadaşlarım beni defalarca kez sıkıştırmıştı. Neyin olduğunu sorup durmuşlardı. Onları yalnızca kısa cevaplarla geçiştirmiştim. Ancak artık konuşmanın vakti gelmişti.
Önümüze konulan tepsileri umursamadan boğazımı temizledim ve masadaki herkesin dikkatini üzerime çektim.
Yemek bekleyebilirdi.Etrafı son kez kolaçan edip yakınımızda herhangi bir çalışan ya da koruma kaldı mı diye kontrol ettim. Kimse yoktu.
İşte şimdi konuşmaya başlayabilirdim."Burada bir şeyler dönüyor. Buradan gitmemiz gerek."
Ses tonumu kısık tutup başkalarının duymayacağına emin oldum.
Söylediklerim hepsinde kara karışıklığına sebep olmuştu. Bu konuyu sürekli dillendirmem onları da süphelendirmeye başlamıştı."Ne?" diye sordu Vegas.
"Biraz daha aç konuyu.. Bir şeyler biliyor gibisin." diye devam ettirdi sözlerini."Yemekten sonra verdikleri ilaçlar vitamin falan değil. Onlar uyku ilaçları. Bizi uyutuyorlar." dedim.
Hepsi şaşırmış görünüyordu.
Pildo sessizdi.
"Bunu nasıl anladın ki?" diye sordu Yoongi Hyung.
"Dün ilaçları almadım. Hepiniz uyudunuz."
"Emin misin? Bu hiç normal gelmiyor." dedi Namjoon.
Sinirlerim bozulmaya başlamıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KILL OR BE KILLED
FanfictionJungkook, erzağının bitmesiyle kendine yiyecek birşeyler ararken, Taehyung'un liderlik yaptığı bir küçük bir şehirle karşılaşır. Jungkook, açlığını dindirmek için bu küçük şehire gizlice girer ve depodan yiyecek bir şeyler çalar. Ancak işler pekte...