KILL OR BE KILLED

(8)

Pikeyi iyice üzerine çekerken, bende sedyeden kalkmış ve odadan çıkmak için harekete geçmiştim.

Bende yorulmuştum bugün. Dinlenmeye ihtiyacım vardı.

Ancak adımlarımı durdurmamı sağlayan şey, çekingen bir ses tonu ile söylenen sözlerdi.

"Taehyung.. yanımda kalsan olmaz mı?"

☆

☆

☆

Jungkook'tan~

Kollarım arasındaki sert ve sıcak bedeni hissetmem ile yavaşça gözlerimi araladım. Uyku sersemliği hala üzerimdeydi. Gözlerim hala çok yorgun, uykulu hissettiriyordu.

Bayık bakışlarımı çevrede gezdirip ne olduğunu algılamaya çalıştım bir süre.

Sonunda kendime gelebildiğimde, birine sarılarak uyuduğumu anlamıştım. Tedirgince yattığım yerden doğrulduğumda, sarılarak yattığım kişinin Taehyung olduğunu fark ettim. Gözlerim fal taşı gibi açılırken, hangi ara uyuyakaldığımızı hatırlamaya çalıştım.

En son ona gitmemesini söylemiştim. Yalnız kalmak istememiştim.
O da kırmayıp yanıma oturmuştu. Hatta saçlarımı okşayıp beni iyice mayıştırmıştı.

Hangi ara sarılarak uyumuştuk?

Beraber uyuduğumuz düşüncesi beni utandırmaya yeterken, Taehyung'un bundan rahatsız olabileceği ihtimalini düşündüğüm için onu uyandırma kararı aldım.

"Taehyung.."

Seslenip yavaşça omzundan dürttüğümde, yerinde birazcık kıpırdanmış ve uyumaya devam etmişti. Dudakları arasından dökülen küçük ve anlamsız mırıltılar bana komik gelirken, kıkırdamadan edemedim.

"Taehyung, hadi kalk.."

Yavaşça onu tekrar sarstığımda, bir anda beni korkutacak bir harekette bulunmuş ve hızla gözlerini açtığı gibi atik bir hamleyle doğrulmuştu yattığı yerden. Bir eli hızla onu dürttüğüm bileğimi kavrarken, şaşkın bakışları ile ne olduğunu kavramaya çalışıyordu.
Saçları dağılmış, uyku sersemiydi.

Sanırım bir anda onu uyandırmam, onu korkutmuştu.

"Noldu? Birşey mi oldu? İyi misin?" Dedi tek nefeste.

Gözleri beni kontrol etmek istermiş gibi hızla üzerimde turlarken, korktuğundan dolayı bir süre kısıkça nefeslendi.

"Birşey olmadı.. sadece uyandırmak istedim."

Bileğimdeki tutuşunu bıraktığında, elini dağılmış saçlarına geçirdi ve hafifçe karıştırarak şekil verdi.
Sözlerimi başıyla onayladıktan sonra tekrar konuştu.

"Eğer kendini iyi hissediyorsan, kulübeye dönelim."

"İyiyim." Dedim kısaca.

Yavaşça yattığımız yerden ayağa dikilmiş ve vücudunu esnetmişti.
Onunla birlikte ben de ayağa kalktım.

Uzun zamandır yattığımdan olsa gerek, bacaklarım tutulmuş, hafif bir sızı vardı.

Beraber Namjoon'un kulübesinden çıkmış ve kendi kulübemize doğru yürümeye başlamıştık.

"Şimdi ne olacak? Sizinle gelemeyeceksem, ne yapacağım? Ne işe yarayacağım?"

Artık keşif ekibine katılamayacağıma göre, şehirde tanımadığım insanlarla yalnız kalacaktım.
Ayrıca hiç bir işe yaramayacaktım. Bu benim canımı daha çok sıkıyordu. Buraya bir katkım olsun istiyordum. Başıma lanet bir travma çıkmış, bütün desteklerimi boşa çıkarmıştı.. bu yüzden kendimi işe yaramaz biri gibi hissetmeye başlamıştım. Tamamen buradaki insanlara yük olmuşum gibi...