KILL OR BE KILLED

(34)

Selamlarr

Ben geldim lannn

Bu bölüm yine içime sinmedi ama:((
Sonu pek güzel olmadı.

Umarım beğenirsiniz.

Bol bol yorum fırlatmayı unutmayınn ;))

İyi okumalarr
♡

☆

Jungkook sevgilisinin kendisiyle olan mücadelesini fark etmişti tabii.
Ve istemsiz olarak yine ağlarken bulmuştu kendini.

Taehyung daha fazla bu duruma katlanamayacağını hissederken, hızla arkasını dönmüş ve sedyeye yürümüştü.

Daha fazla orada durursa, açlıktan ve sinirden kendini kaybedebilirdi.

Sedyeye vardığı an, cama sırtı dönük bir şekilde yatmıştı.

Hemen arkasında özlemle ağlayan sevgilisini bırakmıştı..

☆

☆

☆

Jungkook'tan~

Sıkıntılı geçen saatler, sanki bana yıllarmış gibi gelmişti, geçmek bilmemişti.

Taehyung'la olan konuşmamızın sonrasında mecburen odama dönmek zorunda kalmıştım.

Günün devamını odamda, yatağın içinde geçirmiştim.
Yorganın altına girmiş, cenin pozisyonunda saatlerce öylece yatmıştım.

Uyku ile uyanıklık arasında gidip geldiğim saatler sonrasında, Jin Hyung'un odaya gelmesiyle birlikte sona gelmişti.

"Jungkook, kalk artık. Yemek yiyeceğiz."

Boynuma kadar çektiğim yorganı daha da çekmiş ve başımı da yorganın altına sokmuştum.
Daha sonra ise bitkin sesimle konuşmaya başladım.

"Aç değilim Hyung.."

"Kalk lan!"

Bir anda yükselen sesiyle birlikte, üzerimdeki yorganı hızla çektiği gibi yere atmıştı.

Ani gelişen olayla istemsiz ürkerken, saatlerdir yorganın altında sıcak tuttuğum vücudum havayla ani bir buluşma yaşamış ve ürpermeme sebep olmuştu.

"Ya Hyung!"

Sitem edip huysuzca söylendiğimde, azrail misali tepeme çökmüş ve beni sarsıp kaldırmaya çalışmıştı.

"Bağırma bana! Kalk dedim! Yemek yiyeceğiz, o kadar! Saygısız domuz seni! Hyung'lara bağırılmaz!"

Jin Hyung'un yakamdan kavrayarak zorla beni yatakta oturur pozisyona getirmesiyle birlikte, bıkkınca ofladım.
Gerçekten canım tüm gün yatakta zıbarmak dışında bir şey yapmak istemiyordu.
Taehyung o durumdayken kendimi ve ihtiyaçlarımı düşünmek istemiyordum.

Ancak Jin Hyung yüzünden kalkmak zorunda kalmıştım.

Biraz daha onu reddedip zorlarsam muhtemelen sinirlenip beni dövmeye başlayacaktı.

Zorla bedenimi Jin Hyung'un çekiştirmeleri eşliğinde yataktan kaldırmış ve ayaklarımı sürükleye sürükleye Jin Hyung'un beni götürmesine izin vermiştim.

Beraber yemekhaneye gitmiştik.

Wooyoung'u da orada oturmuş yemek yerken gördüğümde, yüzündeki buruk tebessüme engel olmadım.
En azından Wooyoung'un olması beni ayakta tutan tek şeydi.