KILL OR BE KILLED

(12)

Böylelikle geç saatlere kadar oturup koyu bir sohbete dalmıştı genç adamlar.

Ancak Taehyung sohbetlere katılmak yerine, hemen yanında heyecanlı heyecanlı birşeyler anlatan adamı izlemeyi tercih etmişti o akşam. 

Konuşulan en güzel konulardan bile daha çekiciydi çünkü izlediği adam...

☆

☆

☆

Jungkook'tan~

"İstersen birkaç hafta eğitimlere ara ver Jungkook. Biraz daha toparlandıktan sonra devam edersin."

Taehyung'un sözleriyle birlikte elimdeki yemek çubuğunu masaya bırakmış ve ağzımdaki lokmayı çiğnemeye başlamıştım.
Yuttuktan sonra hemen söze atıldım.

"Yok ya devam ederim. Çocuklarla ilgilenmek kafamı dağıtıyor. Daha iyi hissediyorum."

Sözlerimden sonra beni başıyla onaylamış ve kısıkça mırıldanmıştı.

"Peki, sen nasıl istersen."

Kahvaltımızı ettikten sonra mutfağı kısaca toplamış ve hazırlanıp evden çıkmıştık.

Ben eğitime gidecektim. Ancak Taehyung ne yapacak bilmiyordum. Yanımda yürüyordu öylece.

Merakıma engel olamazken konuştum.

"Sen nereye gidiyorsun?"

Diye sordum başımı ona çevirip. Yavaş yavaş yürümeye devam ederken, oda bakışlarını bana çevirmiş ve konuşmuştu.

"Aslında erzak ve cephane kontrolünü yapmam gerekiyor. Son keşfe çıktığımızda pek birşey bulamadan geri dönmek zorunda kalmıştık, maalum. Eksikleri kontrol etmem gerek. Ama bugünlük erteleyeceğim. Seni yalnız bırakmayacağım."

Dedi, yaşadığım olaya küçük bir atıfta bulunarak. Haklıydı..  sırf beni kurtarmak için ekiple beraber geri dönmüştü. Haliyle hiçbir şey toplayamamışlardı.

"Kendim yapabilirim. İşini hallet sen. Erteleme benim yüzümden."

Diyerek onu reddettim. Ama pek umursamışa benzemiyordu.

"Kararım kesin."

Sözleri vaz geçmeyeceğini kesin bir dille belli ederken, daha fazla ısrar etmedim.

O an aklıma doluşan hatıralar ile heyecanlanmadan edemedim. Benimle eğitime geldiği ilk gün.. oldukça yakınlaşmıştık ve ben o gün heyecandan ve utançtan bayılacak gibi olmuştum. Tekrar böyle bir senaryonun yaşanmasını pek istediğim söylenemzedi. Umarım oturup yalnızca bizi izlerdi ve müdahale etmezdi..

Kısa yürüyüşümuzün ardından, kalabalık genç topluluğu gözümüze göründü.

Yine herkes tam saatinde toplanmış, bizi bekliyordu.

Yanlarına geldiğimizde, hepsi hep bir ağızdan bize günaydın demişti.

"Günaydın Hyung!"

"Günaydın!"

"Günaydın Hyung! Bay Kim'de bizimle mi olacak bu gün?"

Hesi hep bir ağızdan konuşup sorular sorduğunda, daha fazla onları meraklandırmadım ve hafif sesimi yükseltip konuşmaya başladım. Hepsi sessizleşmiş ve beni dinlemeye başlamıştı.

"Öncelikle, sizlere de günaydın çocuklar. Ve evet, Bay Kim yanımızda olacak ve bizi izleyecek."

"Hyung! Oyunumuz yarım kalmıştı! Bay Kim'de yanımızdayken bir kez daha oynayalım mı? Lütfen! Hem Bay Kim'de bizimle oynar!"