Re:Valorant Highschool

68

Phoenix

Sessiz sessiz eve geldiğimizde babam ayrı annem ayrı koltuğa oturmuştu. Daha hiçbir şey konuşmasak da muhtemelen onlar konuşmuştu.

"Iı... Ben odama-"

"Otur."

"Ters laf edeceksen hiç oturtma çocuğu."

Birbirlerine bakmaya başladıklarında gerildiğimi iyice hissetmiştim. Gözler bana döndüğünde oturmuştum.

"Ayrıl demeyeceksiniz değil mi? Sizden beklediğim bir hareket değil çünkü."

"Ya-"

"Hayır demeyeceğiz öyle bir şey babanın her zamanki siyahi tribi."

"Trip mi? Trip değil bu gerçekler!"

"Çocuk Japon, saçmalıyorsun şu an."

"Açık tenli sonuçta ne farkeder?"

Yüzümü buruşturup arkama yaslanmıştım. Chamber konsere gelmiş miydi acaba ya? Umarım gelmiştir. Umarım görmüştür. Ağlasın kaşar.

"Tepki göstermenizi beklesem de böyle bir şeyden beklemiyordum."

İkisi de bana dönüp değişik bakışlar attıktan sonra iyice gerildiğimi hissetmiştim.

"Biliyorsun bir öncekisinde de aynısını yapmıştı zaten."

"Yani..."

Babam iyice sus pus olup oturduğu yere sinmişti. Bu daha fazla konuşmayacağının bir göstergesiydi. Trip desek daha doğru olur gerçi.

"...odama geçiyorum."

Annem kollarını önünde kavuşturup başını dönmüştü. Gülüp ayaklanmış ve yanağından makas almıştım.

"Gece evden kaçmak yasak!"

"Ya anne..."

***

Yoru

Evdeyken odama kaçmak için bir kaç hamle yaptığımda her seferinde babam önüme geçmişti. Üvey annem kıkırdayınca babam da gülmeye başlamıştı.

"Nereye kaçıyorsun?"

"Sorgudan kaçıyorum odama."

"Yine aynı sofraya oturacaksın koçum."

"Haklısın..."

"Biliyordum zaten hiç kız arkadaşın olmamıştı..."

"Ben de bunu diyeceğini biliyordum."

Üvey annem gülerek oturmuştu tekli koltuğa. Babama döndüğünde biraz dikleştirmiştim duruşumu.

"Neyse efendi bir çocuktu gördüğüm kadarıyla bir kaç kere gelmişti."

"Eve mi gelmişti?"

"Hmhmm... HA! Kolu kırıldığı zamanlar canım son zamanlarda görmedim."

Ortalıkta garip bir sessizlik olduğunda boğazımı temizlemiştim.

"İyi adam ya tabii..."