Πρωταθλητές στην Αμαρτία

Δ' Μέρος - Κεφάλαιο (95) : POV Θέμης

Ανέκαθεν μισούσα τα γενέθλια μου. Αλλά αυτήν την φορά νομίζω πως τα απεχθάνομαι λίγο περισσότερο.

Στέκομαι στο μεγάλο φουαγιέ του αρχοντικού που νοίκιασα, με την χλιδή του τόπου να ξεχειλίζει από παντού. Τα φώτα λαμπυρίζουν πάνω στα γυαλισμένα, μαρμάρινα πατώματα σαν μικρές κοπές από χρωματισμένα κρύσταλλα, αμέτρητα σε ποσότητα και το γέλιο αντηχεί στις αίθουσες σαν μια σπασμένη συμφωνία.

Γυναίκες ντυμένες σχεδόν με τίποτα εκτός από τα εσώρουχα τριγυρνούν, μισοχορεύοντας, συγκρουόμενες η μία με την άλλη για να δώσουν απλόχερα θέαμα στους θαμώνες να αλληθωρίσουν με την πληθωρικότητα των ζηλευτών κορμιών τους.

Οι αυτοαποκαλούμενοι φίλοι μου, περισσότερο σαν συνεργάτες ή και γνωστούς που μεταμφιέζονται σε φίλους όποτε τους συμφέρει έχουνε μεταμορφώσει την περίσταση σε ένα είδους αισχρού, κακόγουστου γλεντιού που δεν γουστάρω να αποτελέσω μέρος.

Όπου κι αν κοιτάξω, επικρατεί μια ταραχή από γυμνό δέρμα και υπερβολή. Απαλοί μηροί, τονισμένοι κοιλιακοί και τα λιγδωμένα χέρια κάθε λυσσαλέου, πλούσιου καθάρματος που έχω την ατυχία να γνωρίζω να προσπαθεί να τα αγγίξει. Γελάνε με τις ατασθαλίες τους, καμώμενοι τα κατορθώματα τους στις όμορφες νεαρές με τα ψεύτικα χαμόγελα.

Ένας DJ, ανερχόμενο αστέρι μου είπαν περιστρέφει κομμάτια που σφύζουν από ενέργεια. Θα μπορούσα να βουτήξω στο χάος, να επιδοθώ στην εξωπραγματικότητα όλων αυτών των ανθρώπων, αλλά το μυαλό μου είναι δεσμευμένο στην μνήμη εκείνης. Της Ρεβέκκα.

Πόσο υπέροχο ήταν να ξυπνάω δίπλα της, το φως του ήλιου να περνάει μέσα από τις κουρτίνες και να ρίχνει απαλές σκιές στο γαλήνιο πρόσωπό της. Ένιωθα ακόμα τη ζεστασιά του δέρματός της, τον απαλό ρυθμό της αναπνοής της.

Αυτές οι στιγμές, φευγαλέες και πολύτιμες, με στοιχειώνουν σε κάθε μου προσπάθεια να πλοηγηθώ σε αυτό το πάρτι. Το τρεμόπαιγμα της απογοήτευσης στο πρόσωπό της την τελευταία φορά που μιλήσαμε κρέμεται από πάνω μου σαν μαύρο σύννεφο, θυμίζοντας μου πως ό,τι και να κάνω θα είμαι πάντα παγιδευμένος σε έναν αέναο κύκλο αποτυχίας.

Απογοήτευσα τον πατέρα μου νεότερος, αργότερα τον εαυτό μου δεχόμενος να παντρευτώ μια μοχθηρή γυναίκα εξαιτίας της δύναμης που κρατούσε η οικογένεια της, μετά ακολούθησε ο γιος μου και τώρα εκείνη.

Πήρα ένα ρίσκο μαζί της, ένα όμορφο αλλά τρομαχτικό άλμα σε κάτι αληθινό και ένιωθα ότι το σαμπόταρα.