<YASEMİN(YUN HEE)>
Konserin ikinci günü olmasına rağmen ailemin Ankara'ya dönmesi gerekiyordu. Çünkü kız isteme, söz, nişan hazırlıkları hala devam ediyordu. Güne hepimiz enerji dolu başlamıştık. Kahvaltı sofrasında ailelerimiz ile gülüp eğlenmiştik bile. Gülce ailemi yolcu edeceğini ve Yoongi'nin ailesine de biraz çevreyi göstereceğini söyleyerek bizden ayrılmıştı. Üyelerle stadyuma geçtiğimizde gün bütün hızıyla devam ediyordu. Konserin başlamasına az bir süre kalmıştı ancak Gülce hala gelmemişti. Kulise giderken onu aramaya başlamıştım. Telefonu açtığında hızla söze girmiştim.
"Nerdesin sen? Konser neredeyse başlayacak Stadyum doldu bile." dediğimde aldığım cevap beni hiç memnun etmemişti.
Gülce:" Konsere gelebileceğimi sanmıyorum. Sen eğlenmene bak."
"Gerçekten çocukların konserine gelemeyeceğini mi söylüyorsun sen bana iyi de neden?" dediğimde bir süre duraksayıp cevap vermişti.
Gülce:" Yoongi oppanın ailesini otele bırakmam gerekiyor. Onları yalnız bırakıp gelemem ki."
"Yoongi'nin ailesini otele bırak gel işte Gülce! Uzatma." dediğimde trafikten dolayı yetişmesinin çok zor olduğunu otelde görüşeceğimizi söyleyerek hızla telefonu kapatmıştı. Bu anlamsız hareketi canımı sıkmış olsa da çocukların moralini düşürmemek için güler yüzle yanlarına girmiştim. Ben girer girmez Jimin hemen arkama bakmıştı.
"Yoongi'nin ailesi ile birlikte trafikte kalmışlar yetişmeye çalışacak." dediğimde onaylar şekilde başını sallayıp önüne dönmüştü. Bir süre çocukların yanında durduktan sonra Gülce ve bana ayrılan yere geçmiştim. Yalnız olmak biraz canımı sıkmaya devam etse de olabildiğince eğlenmeye çalışıyordum. Dayanamayarak Gülce'yi tekrar aradığımda Gülce otele daha yeni vardıklarını yetişemeyeceğini tekrar ederek kapatmıştı. Bu gün ki konser listesinde söyleyecekleri son şarkı Gülce'nin en sevdiği şarkıydı ve ben yetişmesini bu anı canlı canlı görmesini çok isterdim. Ben düşüncelere dalmışken üyeler son şarkıyı söylemek için sahneye çıkmıştı bile. Hepsi şarkıyı söylerken çok duygusal duruyorlardı bir ara Jimin olduğu yerde eğilerek ağlamaya başladığında göz yaşlarım benimde yanağımdan süzülmeye başlamıştı. Şarkı bittiğinde rap lineda sahneye gelmişti. Hepsi selam verdiğinde Jimin arkası dönüp kendini toplamaya çalışıyordu. Üyeler Army ile konuşmaya başladığında Taehyung bir anda beklenmedik bir şekilde lafa girmişti.
Taehyung:"Bugün aranızda görmek istediğimiz birisi daha vardı ancak yetişemedi. Oda burada olsaydı çok güzel olurdu." dediğinde bütün üyeler üzgün bir şekilde yanımda ki boş alana bakmışlardı. Arka sıralardan bir Army öyle bir bağırmıştı ki bütün stadyumun duyduğundan emindim.
Army:" Kim!!!"
Jungkook:" Küçük kız kardeşimiz!" dediğinde bana göz kırpmıştı. Yine arka taraflardan bir grup bir şeyler anlatmaya çalışıyor gibi bağırmaya başladığında herkes o tarafa dönmüştü. Aralarından birisi bağırdığında hepimiz şok olmuştuk.
Army:"O burada!" dediğinde kameralardan biri anında oraya odaklanmıştı. Evet işte Gülce bu diye şaşırarak ekrana bakmaya başladığımda. Arkası dönük durmaya devam ediyordu. Armyler kolundan tutup zorla önüne döndürdüklerinde ise göz yaşlarını silmeye çalışıyordu.
Jimin:" Ağlama!" diye bağırdığında herkes ona eşlik etmişti ama Gülce'nin gözünden yaşlar daha hızlı akmaya başlamıştı. Yoongi'ye kamera odağını Gülce'den çekmeleri için işaret yaptığımda hemen kamera yönetmenine bir işaret yapmıştı ve kameraların hepsi üyelere dönmüştü. Yanımızdan geçen bir kaç korumanın onu almak için gittiğini anlamıştım. Neden oradaydı? Neden yanıma gelmemişti? hepsini çok merak ediyordum. Üyeler sahneden indiğinde bende kulise gitmek için hemen korumalarla oradan ayrılmıştım. Hızla kulise girdiğimde hepsi bana dönmüştü ama Gülce orada değildi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Geciken Huzur (MİN YOONGİ)
FanfictionDüşle, hayatının sonuna dek varlığın için orada olacağım Düşle, nerede olursan ol dünya hoşgörülü olacak Düşle, tüm zorluklardan sonra tamamen çiçek açacaksın Düşle, başlangıçların gösterişsiz gözükse bile, sonu refah olabilir