Geciken Huzur (MİN YOONGİ)

PARADİSE 33

<YASEMİN(YUN HEE) >

Allahım inanamıyorum. BTS'in hayran kitlesini biliyordum ama sırf yanlarında olduğum bir fotoğraf yüzünden bu kadar kovalamaca normal değildi. Ne olmuştu, beni nasıl tanımışlardı hala şaşkınım.

Hızla koşarken etrafıma baktığımda Gülce yanımda değildi. Bir bu eksikti zaten. Yeni evimize gidiyorduk ve bu semti çok bilmiyordum. Asıl sorun ise etrafın çokta güvenli gözükmemesiydi.

Tam saklanmak için bir yer bulup soluklanacaktım ki telefonum çalmıştı. Nefes almakta zorluk çekiyordum çünkü gün içinde defalarca bana düşman olan ARMY'ler tarafından kovalanmıştım.

Çalan telefonumu elime aldığımda gözlerim yavaş yavaş kararmaya başlamıştı. Gülce ile konuşurken bir anda telefonum kapanmıştı. Şu an boş bir alanda nereye gideceğimi bilmeden etrafa bakıp nefeslerimi düzene sokmaya çalışıyordum.

Hızla çantamdaki ilacı almak için elimi sırtıma atmıştım ki koşarken çantamı düşürdüğüm ama almaya fırsatım olmadığı aklıma geldi. Nefes almakta gerçekten zorlanıyordum. Her şey git gide netliğini kaybediyordu.

Göz kapaklarımda bir ağırlık vardı ve gözlerimi açmama izin vermiyordu. Elimde hissettiğim baskıda neydi. Birisi elimi okşuyordu. Ama gözlerimi açıp kim olduğuna bakamıyordum bir türlü. O ses Tae'ye ait değil miydi?

Taehyung:"Hyung yat artık istersen.  Saatlerdir ayaktasın."

Yoongi:"Hala uyanmadı Tae. Hastaneye mi götürseydik?"

İnanamıyorum Yoongi benim başımda mı bekliyormuş. Onları duyuyorum ama gözlerimi açamıyorum. Kaslarımın hepsi gevşemiş durumda olduğu için ellerimi bile hareket ettiremiyordum. Bir anda soluğum kesildiğinde derin nefes almaya çalışmıştım.

Yoongi:" Bir şey oluyor Tae. Nefes alamıyor sanırım yine. Nereden lan bu oksijen maskesi. Allah kahretsin nefes alamıyor."

Taehyung:"Sakin ol hyung burada." dedikten sonra ciğerlerime dolmaya başlayan oksijen ile biraz olsun rahatlamıştım. Gözlerimi açamıyordum  tekrar uykuya dalıyordum sanırım.

Göz kapaklarımı açmam da bana yardımcı olmayan ışığa karşı bir kaç defa gözlerimi kırpıştırıp bakmıştım. Yoongi yanımda ellerimin dibine kafasını koymuş uyuyordu sanırım. Üyelerin kimisi koltukta kimisi yerdeydi Gülce ise sanırım uyanık olan tek kişiydi ki masaya kafasını koymuş eli ağzında hıçkırıklarını susturmaya çalışarak ağlıyordu.

"Gülce.. Ağlama" dediğimde masadan öyle bir kalkmıştı ki oturduğu sandalye yere düşmüştü. Herkes sesten uyanmış olacak ki ilk sesin geldiği yere baktılar sonrada Gülce'nin bakışlarını takip edip bana baktılar. Gözlerimi bütün üyelerde gezdirip en son Yoongi'ye çevirmiştim. Dolu gözler ile bakıyordu. Bir anda elimi öpmesi ile neye uğradığımı şaşırmıştım.

Yoongi:"Sonunda.. Sonunda uyandın. Nasıl hissediyorsun kendini?"

"İyiyim ben. Sizin bu haliniz ne asıl?"

Seok Jin:"Ne demek bu haliniz ne? Yaklaşık iki gündür uyuyorsun. Sana bir şey oldu diye çok korktuk ve senin sorduğun ilk soru haliniz ne mi?"

"Ne iki gün mü? Ciddi misiniz?"

Nam Joon:"Evet çok ciddiyiz. Bizde senin başında bekliyorduk ama uyuyakalmışız."

"Normal bir astım krizi büyütmeyin. Hadi gidinde yatın artık."

Gülce:" Normal mi? Bu geçirdiğin en uzun krizlerden birisiydi. Aklımız çıktı burada sen bize hadi gidin yatın mı diyorsun birde ahhh."

Jungkook:"Sakin. Neden kıza kızıyorsunuz ya sanki o bilerek yaptı. Biraz anlayışlı olun." dediğinde Kookie'nin anlından öpmek istemiştim. Bu çocuk yaşına göre gerçekten çok olundu. Ben herkese laf yetiştirmeye çalışırken gözlerim Yoongi'ye takılmıştı. Hayran hayran bana bakıyordu. Bu bakışlarına anlam veremesem de beni gülümsetmişti.

Taehyung Yoongi dışında bütün üyeleri ikna edip odalarına yollamıştı. Yoongi ise hiç pozisyonunu bozmamış iki eliyle sağ elimi okşuyordu. Gerçekten garip bir durum içerisindeydim ne yapmam gerektiğini bilmiyordum bile. Ama beni asıl şaşırtan ise ;

Yoongi:"Seni daha yeni bulmuşken kaybedeceğim sandım. Çok korktum Yasemin." diyerek elimi öpmesiydi. 

İlk Yayın Tarihi: 16.09.2018

!DÜZENLENDİ!