Geciken Huzur (MİN YOONGİ)

PARADİSE 180

<MİN YOONGİ(SUGA)>

~ 9 ay sonra~

Doğuma çok az bir süre kaldığından son hazırlıkları tamamlamak için herkes bizdeydi. Kızımızın odasının hazırlıkları uzun süre önce başlamış hatta bitmişti bile sadece yapılacak ufak tefek işler vardı. Gardırobunda ki eşyaların düzenlenmesi, hastane çantası içerisinde ki eksiklerin tamamlanması gibi küçük işlerdi. Üyeler de aslında bunu bahane ediyorlardı. Bizimle, özellikle Yasemin ile son zamanlarda daha çok  vakit geçirmek istiyorlardı. Onlarda en az bizim kadar heyecanla küçük meleğimizi bekliyorlardı.

Young:"Yasemin çantaya ekleyeceğimiz başka bir şey var mı?"

Yasemin:" Eksik olanları koyduysan yok ben diğer her şeyi koymuştum zaten."

"Lazım olabilecek diğer eşyaları ben hazırladım hatta arabaya koydum."

Tae Hyung:"Her şey tamam o zaman inelim mi aşağıya?"

Ho Seok:"İnelim de bir şeyler yiyelim bizimkiler hazırlıyordu." dediğinde hepimiz odadan çıkmıştık. Young elinde ki çantayı kapının önüne bırakmak ve mutfaktakilere yardım etmek için hızla merdivenleri inip aşağıya ulaşmıştı bile.

Yasemin:" Ben bir lavaboya gideyim ondan sonra geleceğim yanınıza." diyerek elimi sıkıp lavaboya doğru yavaş adımlarla ilerlemişti. Hamileliğinin son zamanları olduğu için hareketlerini yavaşlatmış daha dikkat eder olmuştu.

Seok Jin:"Yun Hee nerede?"

"Lavaboya gitti gelir şimdi."

Jimin:"Tamam bizde masayı hazırlayalım o gelene kadar."

Jungkook:"Çok iyi olur hepimiz acıktık." dediğinde hepimiz hazır olan tabaklardan alarak masayı hazırlamaya başlamıştık. Hep birlikte gülüp eğlenirken Yasemin yavaş adımlarla merdivenlerden iniyordu. Hepimiz yemek masasına oturduğumuzda Yasemin yüzünde sanki acı çeker gibi bir ifade vardı.

"Bebeğim iyi misin?" dediğimde zoraki bir gülümse ile bana bakarak konuşmaya başlamıştı.

Yasemin:" İyiyim hayatım hafif bir sancım var geçer şimdi." dediğinde avcumda olan elini sıkmıştım. Yemeğimizi her zamanki neşemiz ile yemeye devam ediyorduk. Yasemin bir süre sonra elini elimden çekip yerinden kalkmak için sandalyesini geri itmişti.

"Nereye gidiyorsun?"

Yasemin:" Lavaboya! Bütün bu hamilelik süreci boyunca buna bir türlü alışamadın!" diye gülerek yerinden kalktıktan sonra lavaboya doğru ilerlemeye başlamıştı. Bir kaç dakika sonra lavabodan çıkarak bize doğru geldiğini görünce rahat bir nefes vermiştim. Gözümün önünden ayrıldığı her an gergin ve telaşlı hissediyordum. Her an bir şey olacak zarar görecek korkusu beni ele geçiriyordu her seferinde. Çıktığını gördükten sonra çocuklarla konuştuğumuz konuya geri dönmüştüm.

Yasemin:"Yoongi!" diye kısık bir şekilde sesini duyduğumda bakışlarım hızla ona kaymıştı. Bakışını yere odaklamış olduğu yerde şaşkınca duruyordu. Hızla oturduğum yerden kalkıp baktığı yöne baktığımda bacaklarının arasından akan sıvı ile dona kalmıştım.

Nam Joon:"Hyung ne oldu?" dediğinde parmağım ile Yasemin'i işaret etmiştim. Durumun farkına varıp yerinden kalkarak Yasemin'in yanına ilk giden Young olmuştu.

Young:"Sakin olun doktor zamanının geldiğini söylemişti kendimizi hazırlamamız gerektiğini de söyledi!" diye bizi sakinleştirmeye çalışıyordu ancak kendi elleri zangır zangır titriyordu.

Young:"Sancın var mı?"

Yasemin:" Uzun süredir ince bir sancı vardı ama doğum sancı olduğunu anlamadım!" dedikten sonra attığı çığlık ile hepimiz asıl şimdi telaş yapmaya başlamıştık.