Geciken Huzur (MİN YOONGİ)

PARADİSE 90

<YASEMİN (YUN HEE) >

Ahh üyeler beni sinir etmeyi her şeklide başarıyorlar. Telefonu sinirle kapattıktan sonra dakikalar geçmeden tekrar çalan telefonla kafamı başta yastığıma gömdüm ama daha sonra telefonu elime alıp baktığımda ne üyelerden birisiydi nede Gülceydi ama Korenin kodundan gelen bir aramaydı. Hızla telefonu cevapladığımda ne olduğunu anlamaya çalışıyordum.

"Efendim?"

"İyi günler ben Konkuk Üniversitesi Turizm Fakültesi Başkanıyım Yasemin  Kara ile görüşüyorum değil mi?"

"Evet benim."

"Yasemin hanım biz değişim programlarımızdan gelen bazı öğrencilerimiz için özel kontenjan açarak eğitimlerine katkı sağlamayı düşünüyoruz. Bölüm hocalarınız sizden çok memnun kaldığı için bu kontenjana sizide dahil etmek istiyoruz."

"Pardon anlamadım. Tam olarak nasıl bir kontenjandan bahsediyorsunuz?"

"Geri kalan eğitiminizi üniversitemizde tamamlayıp buradan mezun olduğunuza dair diploma alacaksınız. Değişim programında ki eğitim ve yaşam şekliden farklı bir şey olmayacak. Sadece bölüm hocalarımız sizler için bazı özel dersler verecekler. Mezun olduktan sonra ise dünya çapında geçerli mavi diplomaya sahip olacaksınız. "

" Nasıl ya şimdi siz benim şeçili öğrencilerden biri olup mezun olduğumda bütün imkanlara sahip olabileceğimi mi söylüyorsunuz? "

" Evet en kısa zamanda mail olarak attığımız belgeyi onaylayıp Kore'ye gelmeniz gerekiyor. "

" Teşekkür ederim ben bunu biraz düşünebilir miyim? " dedikten sonra telefonu kapatmıştık. İnanmıyorum hayalimde ki okulda bir kaç ay okumayı düşünürken şu an beni çağırıyorlardı. Gülce'ye haber vermem lazım. Ya da neden haber vereyim ki gidince sürpriz yaparım.

Hızla annemin yanına gidip olanları anlattığımda başta karşı çıkacak gibi davrandı ama benim hayalimi bildiği için biraz yalvartıp onay vermişti. Hızla mailimden onay göndererek valizlerimi hazırlamaya başlamıştım.

Uçak biletlerine bakarken aklıma Nam Joon oppanın doğum günü gelmişti. Doğru ya o güne bilet alıp hepsi bir aradayken sürpriz yapmak daha mantıklı geliyordu.

Biletimi ayarladıktan sonra sıra valizime gelmişti. Tahmince gittikten uzun bir süre sonra anca Türkiye'ye dönerdim o yüzden bütün yazlık kışlık neyim varsa toplamaya başlamıştım.

Akşam üstü yemekte babamla konuşup onunda onayını aldığımda odama gidip hazırlıklarımı yavaş yavaş tamamlamaya çalışıyordum. Telefonumun çaldığını kesilen şarkı sesinden fark edip hemen cevaplamıştım. Lanet olsun bu kız beni neden görüntülü arıyordu ki şimdi sorup duracak.

"Efendim Gülce!"

Gülce:"Hayırdır bir yere yolculuk mu var?"

"Yok ya nerde. Begümün onlar."

Gülce:"Begümün mü? Nereye gidiyor ki?"

"İstanbula gidiyor ya okuluna orada devam edecek artık. Ben sana söylememiş miydim bunu?"

Gülce:"Hayır söylemedin. Neyse müsait olduğumda arar tebrik ederim onuda. Sen napıyon çok bir mutlu gördüm seni?"

"Üyelerle arayı düzeltince öyle oldu ya mutluyum Allaha şükür." gibi bir kaç günlük konudan daha konuşup kapattığımızda odanın içinde deli gibi dans etmeye başlamıştım. Sonunda geri dönüyordum.