YAMALI RUH

'Kayan Yıldız

Evet, herkese merhabalar! Yeni bölümle tekrardan sizlerleyim, umarım okurken keyif alabilirsiniz! Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen. İyi okumalar dilerim!

Nova Norda - Kim Üzdü Seni

&

Çocukken kayan yıldızlar
şimdi sönüyorlar,
çocukken tutulan dilekler
şimdi imkansızlar.

&

21 yıl önce...

Kumral saçlarını savurarak odanın penceresine doğru koştu, küçük kızın adımları dengeliydi. Koyu yeşil gözleri parıl parıl parlıyordu, gökyüzüne merakla baktı. Hava kararmıştı. Akşam yemeğinden sonra hava her zaman kararır sanıyordu, küçük kız. Çünkü yemeğe başlamadan önce güneşi görürdü ama bitirdiklerinde hava karanlık olurdu.

Geceleri ona daha büyüleyici gelirdi, ay ışığı daha çok etkilerdi onu. Minik parıldayan noktaların yıldız olması ona hala garip gelirdi. Gökyüzüne baktığında beş köşeli cisimler aramıştı yıldız olarak fakat abisi o minik noktaların yıldız olduğunu söylemişti. O günden beri hala bu duruma şaşırırdı.

Güneşin bulutları, ayın yıldızları, gecenin gündüzü vardı.

Onlar bile yalnız değildi bu dünyada. Her şeyin bir tamamlayıcısı vardı. Küçük kız o zamanlar yalnızlıkla daha tanışmamıştı. Benimde kardeşlerim var, derdi.

Gökyüzüne büyülenmişçesine bakmaya devam ederken hevesle yatakta oturan kardeşine seslendi. "Hadi, Alincik gel! Yıldız kayarsa kaçıracaksın, dilek listemizi gerçekleştirmeliyiz!"

Kocaman gözlerini gökyüzünden bir an olsun ayırmıyordu, yıldız kayarsa bu anı kaçırmak istemiyordu. Her gün büyük bir umutla bunu yapıyordu, bir an olsun vazgeçmiyordu.

Yatağın üzerinde oturan kıvırcık saçlı, teni hafifçe koyu olan, açık kahve gözlü kız yorgundu. Bunu kardeşine belli etmese de bir süredir çok yorgundu. Kalbi ağrıyordu, sol tarafı büyük bir ağırlıktı bedeni için. Canı acıyordu, çok acıyordu ama ağlayamıyordu. Ağlarsa daha çok acırdı, kalbi belki de dururdu. Yaşamak istiyordu, ölümden çok korkuyordu.

Ölümden o kadar çok korkuyordu ki ne olduğunu bilmese dahi tüyleri ürperiyordu. Bu yaşında ölümle bu kadar yakın olmak onu korkutuyordu. Kalbi dayanamazsa o da dayanamazdı.

"Acılar çekilir, ölüm gelmesin abi. Bazen nefesim kesiliyor gibi oluyor, çok korkuyorum. Bir şey olmaz değil mi? Hastanelerden de korkarım ben, elime batırdıkları o şeyden de, kolumdan alınan kan da beni çok korkutuyor. Göğsüme yine o şeylerden bağlarlarsa çok ağır ve soğuklar, abi. Ben iyi olacağım, değil mi?" Geçen gün abisine kurduğu sözler tam olarak bunlardı. Aralarında iki yaş bile yoktu ama yine de o gözüne çok büyük gelirdi ve o derse inanabilirdi.

Sonrasında işittiği kelimeler onu biraz da olsa rahatlatmıştı. Çok sık düşünmemeye çalışıyordu düşünürse daha çok acırdı. Mutlu olmayı deneyecekti ama bu bile kalbine zarar veriyordu ancak küçük kız buna da dikkat etmek istemedi.

Uzun kıvırcık saçlarını geriye doğru attı. "Geliyorum, Laya! Bu sefer göreceğiz kuyruklu yıldız!" Yataktan kalktı önce koşmayı düşündü fakat sonra bundan vazgeçti. Her kelimeyi söyleyebiliyordu ama Lara diyemiyordu ve böyle seslenmek hoşuna gidiyordu.