'Küçük Kızıl

134 41 29
                                    

Evet, herkese merhabalar! Yeni bölümle sizlerleyim, umarım okurken keyif alabilirsiniz! Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen. İyi okumalar dilerim!


&

Ruhu kanatan anlar, kalp durduran zamanlara zemin hazırlarmış...

&


Siyah jipe binmiş, Kod-7'nin otoparkından çoktan çıkmıştım. Yemekhaneden ayrıldığımda lavaboda işimi halletmiş, sonra ise ekipten kimseye haber vermeden yola çıkmıştım. Aklımda zaten zehirli sarmaşıklar dolanırken orada daha fazla duramazdım, hepsinin yüzüne tek tek bakarken hangisi acaba, diye düşünemezdim.

Yüzüne gülüp de arkadan bıçaklamak kolaydır, zor olan yüzüne vurup da hançeri kalbine saplamaktır.

Gerçeklerle henüz yüzleşirken yanlarında bulunmak istemiyordum, belki de böylesi daha iyiydi. Uzak ve temkinli. Bana ekipten biri olduğunu düşündüren ise kırmızı butondu. Çünkü on yedinci kattaki ajanların parmak iziyle açılıyordu sadece, yani ekip arkadaşlarımın. Onun haricinde açılması pek mümkün değildi. Ha, birde ortak balkon mevzusu vardı. O zaman oklar Visal'e dönüyordu ama ben buna ihtimal vermek dahi istemiyordum. Benimle bu kadar ilgilenen adam, beni ilaçlarla zehirleyen bir adamın maskesi olabilir miydi?

Yine bir çıkmaza girdiğimde aklımı kaçıracak gibiydim. Görüşüm bulanıklaştığında, altımdaki yol kayar gibi oldu. Bu halde araba kullanmam akıl kârı değildi aslında ama kendime seçim sansı tanımadan yola koyulmuştum. Bugün ilacı kullanmadığım ilk gündü o yüzden bazı yan etkileri gün yüzüne çıkmıştı, bedenim ona ihtiyacı olduğunu bana hissettiriyordu. Kullansam dert kullanmasam ayrı dertti, o yüzden bir an önce bırakmam gerekiyordu. Zorlu bir süreç olacaktı ama zaten ilacı bilmeden kullanırken de felaket bir süreçten geçmiştim.

Gözlerim karardığında daha da gaza yüklendim, beni zorlamadan bir an önce şu mahalleye varmalıydım.

Kızıl kız aklıma geldiğinde gülümsemeden edemedim, o güzel yüzünü kameralarda net bir şekilde seçemesem de çok şirin duruyordu. Ona zarar gelmesine izin vermeyecektim, o küçük kıza hiçbir şey olmayacaktı. Kendi canım pahasına koruyacağımın sözünü onu kameralarda gördüğüm ilk anda kendime vermiştim.

Telefonum bilmem kaçıncı kez titrediğinde ekranda gördüğüm isim beni şaşırtmadı. Visal'di, hâlâ beni vazgeçirmeye çalışacağını düşünüyordum. O yüzden yine aramalarına cevap vermedim zaten sonra ise telefonumun şarjı bitti ve kapandı.

Gazı köklediğimde tamamen yola odaklandım.

...

Küçük kızı izlerken onda kendi çocukluğumun kırıntılarını gördüm. Bu sokaklarda yalın ayak dolaşan küçük Lara'yı görebiliyordum, onca geceyi, sabahı, soğuğu, sıcağı, sevinci, hüznü, korkuyu ve endişeyi, her şeyi.

Geçmişi anımsatan bir tebessüm firar etti dudaklarımdan, kızıl kız tam karşımdaydı. Bir çöp konteynırının etrafında dolaşıyordu, yiyecek bir şeyler aradığını anlamak güç değildi. Etrafı inceledim ve şüpheli biri olup olmadığına baktım. Gözlerim tüm sokağı taradı. Bir anda kaşlarımı çatmama sebep olan karartıya odakladım bakışlarımı, hiçbir yeri gözükmüyordu ve tamamen siyahlar içindeydi. Benim onu gördüğümü fark ettiğinde süzülerek bir duvarın arkasına geçti.

YAMALI RUHHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin