NARYA

49.Bölüm: Sayılı Günler

"E, nereye gidiyorsunuz?" Çağla omzuma vurup imayla sordu.

"Bilmiyorum."

"Umarım hazırlanmışsındır," dedi Sare. "İlk geceniz sonuçta, mükemmel olmalı."

"İlk gece mi?" İrem de imalı bir şekilde suratıma baktı. "Aylardır birlikte yaşıyorlar, ilk olduğunu hiç sanmıyorum."

"Size ne insanların cinsel hayatından?" Kerem bizim kızlara kınayıcı bir bakış attı. Erkek olarak bir tek o yanımızdaydı, diğerleri nereye koyabolmuşlardı hiç bilmiyorum.

"Sen sus," dedi Çağla. "İki gecedir Selin ile ortadan kayboluyorsunuz, ne haltlar yiyorsunuz acaba?"

Kerem kınayıcı bakışlarını bu sefer ona çevirdi. "Sandığın gibi bir şey değil. Selin daha çocuk."

"Biraz büyük olsa olacak mıydı yani?" diye sorduğumda bizim kızlar kıkırdamaya başladılar.

"Saçmalama."

"Kız senden sekiz çocuk yapma hayali kuruyor."

"O da saçmalamasın," dedi Kerem bıkkın bir tavırla. "Öyle bir şey mümkün değil. Ona karşı bir şey hissetmiyorum."

"Kız sana mühürlü ama?" Gizem'in sorusuyla tüm bakışlar Kerem'e döndü.

"Ne yapayım? Sırf bana mühürlü diye ömrüm boyunca sevmediğim bir kadınla mı evleneyim?" Etrafına baktı. Selin ailesini eve bırakıp geleceğini söylemişti, sanırım onun gelip gelmediğini kontrol ediyordu. "Çabaladım. Bir şans daha verdim, iki gündür emin olmaya çalışıyorum ama yok. Acı çekmesini istemiyorum ama burada kaldıkça da ben acı çekiyorum. Arada kaldım. Keşke bir kurda, onun mührüne karşılık verebilecek birine mühürlenseydi."

Kerem'in gözlerinin içine baktım. Gitmek için gönüllü olanların arasında o da vardı, zaten ilk duyduğumda aklıma gelen isim oydu, bunu şu an gözlerinde de görebiliyordum. Selin'e son bir şans daha vermesinin nedeni de buydu muhtemelen, belki fikri değişir diye kızla vakit geçirmek istemişti ancak kızın bundan haberi dahi yoktu. Bir şey diyemedim. Bu durumda ne diyeceğimi de bilemedim. Gitse Selin, kalsa Kerem üzülecekti. Kerem burada olmaktan baştan beri hiç memnun değildi; her zaman benim savaşmam gerek, ülkemde savaş yokmuş gibi burada rahat rahat yaşayamam derdi. Sadece ben değil, tüm kızlar onun gitmek istediğini anladıkları için sustular. Kerem'i anlasak da hepimiz aklında aynı soru olduğuna emindim, Selin'e ne olacak...

Han'ın konuştuğu insanlardan uzaklaşıp bize doğru geldiğini fark edince düşünmeyi bıraktım, ona baktım. İnsanlar gitmeden önce yanımıza gelip tebrik etseler de, hepsine arabalarına kadar eşlik etmişti. Ona ben de eşlik etmek istemiştim ama çok yorulduğumu söyleyerek kalkmama müsade etmemişti.

Han yanımıza geldiğinde diğerlerinin bakışları da ona döndü. "Geldiğiniz için sağ olun, sizin için ev ayarladık. Somer buraya gel," diye arkasında korumalarla birlikte duran Somer'i çağırdı.

Somer sanki onu çağırmasından dolayı tedirgin olmuştu. Yine bir şey mi yaptı acaba, diye düşündüm o an. Çekine çekine bize doğru geldi. "Buyurun, alfam."