Canlar oy ve yorumlarınızı bekliyorum 🩷
Seval Hanım'ın odasında ayakta dururken bakışlarım yine önümdeki parmaklarımdaydı. Seval Hanım çantasını ve kabanını masanın üzerine bırakıp bana baktı.
"Hazan..İdil konusunda sana ne söylemiştim?" kollarını göğsünde bağlayıp beni baştan aşağı süzdü. Sesim içime kaçmış bir şekilde mırıldandım.
"Uzak durmamı.." Seval Hanım beni duyabilmişti.
"Peki..O zaman neden uzak durmadın?" ayakkabısının ucu ile yere hafifçe vururken yerinde salınıyordu. Hesap sorar bir hali ve hemen anlaşılan bir öfkesi vardı. Sorduğu sorunun cevabını ben de bilmiyordum. Yani İdil Hanım'a birkaç kez itiraz etmeyi denediysem de bir an sonra kendimi onun arabasında ya da yanında buluveriyordum.
"Seval Hanım ben.." konuşmak için konuştuğumu anladığında kollarını çözüp masaya yerleştirdi.
"Daha açık konuşayım o halde..İdil iyi bir insan değil..Hevesi geçene kadar seni kullanır işi bittiğinde kendine acırsın..Anlatabiliyor muyum Hazan'cığım.."
Seval Hanım'ın kardeşi hakkında söyledikleri ile şaşırmama sebep olurken şimdiden içinde bulunduğum halime üzülüyordum.
"Nasıl uzak duracağımı bilemiyorum.." şeklinde kendimi açıkladığımda gözlerini devirip koltuğuna oturdu.
"İşten çıkarak başla mesela.." dediğinde şaşkınlıkla ona baktım. Daha birkaç gün önce işe başlamışken ve maaşı da iyi olan bu işten çıkmam demek tam anlamıyla dip demekti.
"Ama Seval Hanım..Benim bu işe ihtiyacım var.." panik bir şekilde konuştuğumda Seval Hanım derin bir nefes verdi. Benimle konuşmak sanki ona işkence gibiydi.
"Bana kalsa seni almazdım zaten..Ama bazı sebeplerden almak zorunda kaldım. Şimdi kendi rızan ile işten çıkarsan sorun çözülür. Ben de sana ihtiyacın olan parayı veririm..İdil'den de uzak kalmış olursun..İki taraf da kazançlı çıkar..Olur mu Hazan?" diye sorduğunda söylediklerini hızlıca zihnimden geçirdim.
İdil Hanım'dan uzak durmam gerektiğinin farkındaydım. Onun yanında kendim olmaktan çıkıyor kendime yabancı farklı bir insana dönüşüyordum. Bana karşı ilgisi ve hisleri de karşılık veremeyeceğim düzeydeydi. İşten çıkıp bu parayı aldığımda bir daha onu görmez böylelikle uzak durma işini de çözmüş olurdum. Hem biriken kira borcumu ödeyebilmek için de müthiş fırsattı. Daha sonra alanımla ilgili iş arayışına girebilirdim. Ama bu anlaşmayı İdil Hanım duyarsa ne tepki vereceğini kestiremediğimden çekindim.
"Peki bundan İdil Hanım'ın haberi olacak mı?" diye sorduğumda Seval Hanım arkasına yaslandı.
"Olmayacak tabiki..Yapamadım çıktım dersin..Birkaç güne unutur zaten." umursamaz bir tavırla söylemişti.
"Peki..Olur." dedim içime kaçan bir sesle. Seval Hanım gülümsedi. Başını onaylar anlamda salladı.
"Ne kadara ihtiyacın var?" diye sorarken telefonunu eline almıştı bile. Bana bakmıyor telefonuna dokunuyordu.
Hızlıca kafamdan hesap yaptım. Üç aylık kiram, kredi kartı borcum, genel giderlerim düşünüldüğünde 50 bin tl işimi fazlası ile görürdü. Ama bu kadar yüksek bir rakamı söylemeye çekindim ve sessizliğimi korudum.
Seval Hanım benim sessizliğimi fark ettiğinde bakışlarını üzerime çevirdi.
"2 bin dolar yolluyorum Hazan..Çıkabilirsin.." dediğinde teşekkür ederek çıktım. Tam da aklımdan geçecem miktar kadardı. Rahatlama hissi işe derin bir nefes verdim. Maddi zorluğu atlatmıştım. Atlatma şeklim tartışmaya açık olsa da başka çarem yoktu. İdil Hanım'dan uzak durarak para kazanmıştım. O da birkaç gün önce tanıdığı bir kadını görmeyince unuttur ve hayatına devam ederdi zaten.. Yaptığımın ve düşüncelerimin etik olmadığını bilsem de ev sahibinin sürekli karşıma çıkmasından ya da kartlarımın bloke olmasından bıkmıştım. Kaçıramayacağım bu fırsatı değerlendirmek zorundaydım.
