1 Hafta Sonra
İliğim uyumlu çıktığından beri tam anlamıyla etrafımızda bayram havası vardı.Bugün ameliyat günüydü. İkimizi de alıp ilik naklini gerçekleştireceklerdi. Heyecanlı ya da gergin değildim aksine bir çocuğa kardeşime yardım etmek iyi hissettiriyordu.
Önem'e durumları anlattığımda gelmek istedi. Ama ona gelmesine gerek olmadığını iyi olduğumu ve uzun bir operasyon olmadığını anlattım.
Zaten İdil'den sonra bir diğer kişiyi de patronum olarak tanıştıramazdım.
Beni ameliyata alacakları odada beklerken annem geldi. Aramızda garip bir hava vardı. O bana minnettardı ben de gerçek bir iyilik yapabildiğim için mutluydum.
"Korkuyor musun?" dediğinde gülümsedim..
"7 yaşında değilim..Aras'a baksan daha iyi olur.." diyerek güldüğümde yatağıma oturdu. Elimi iki avcu arasına aldı ve gülümsedi.
"Hazan..Bana dünyaları verdin..Her ne kadar ben sana ve Egehan'a zarar vermiş olsam da..Sen bana bunu yapmadın.." ağlamaklı olduğunda hafifçe tebessüm ettim.
"Sana olan kinimi bir çocuktan çıkaramazdım.." dediğimde o da hafifçe tebessüm etti.
"O kadın..İdil miydi? Göremedim.." diye sorduğunda yerimde kıpırdandım.
"Patronumun ne işi var? Hem zaten istifa ettim ordan.." diyerek gözlerimi kaçırdım. Bu konu neden açılmıştı?
"Hazan..Ben anladım..Patronun değildi o kadın..Bundan utanmana ya da saklamana gerek yok..Aşk da aşık olmak da çok güzel şeyler.." diyip gülümsediğinde nefesimi tutmak zorunda kaldım. Gergindim.. Anlaşılıyor muydu dışardan? Gerçi bahçede onun kollarında ağlarken yakalamıştı beni ama.. Derin bir nefes verdim..
"Biraz..Bilemedim..Otoriter ve tekinsiz bir kadına benziyordu ama..Yanındaydı..Şimdi yok..Neden?" dediğinde gözlerimin dolmasına engel olamadım..
Bakışlarımı ondan kaçırmaya çalışsam da ağladığımı görmüştü. Gözyaşlarımı silerken derin bir nefes verdim.
"Terk etti beni.." yüksek sesle söylemeye yavaş yavaş alışıyordum..
Bir anda boynuma sarıldığında başımı omzuna bıraktım..Ağlamam sessiz ama şiddetli bir hal aldığında ben de annemi sırtından sardım.
"Şştt! Tamam..Aşkın içinde bu da var.." kulağıma şefkat dolu bir sesle konuştuğunda kalbimde ona karşı bir sıcaklık hissettim.
Ayrıldığımızda bana yan taraftaki peçeteden uzattı. Gözyaşlarımı silerek ona baktım.
"Bu aramızda kalabilir mi? Egehan ve babaannem bilmiyor.." dediğimde başını salladı.
"Anne-kız sırrı gibi yani.." diyip gülümsediğinde başımı hayır anlamında salladım.
"Henüz o kadar yakın değiliz.." dediğimde yeniden güldü.
"İstersen olabiliriz Hazan..Geçmişi değiştiremem ama geleceği telafi edebilirim.." ayaklandı. Alnıma minik bir öpücük bıraktı.
"Aras'a bakayım.." diyerek odadan çıktığında derin bir nefesle başımı camdan dışarı çevirdim.
İdil..Neredeyse üç ay olmak üzereydi..Önümüzdeki hafta yılbaşıydı ve yeni yıla onsuz girecektim..
Tam iyileştim geçti atlattım derken onun aldığı parfümü ya da fotoğrafımızı görüyordum. Bitti artık dediğim an birlikte oturduğumuz bankla bakışıyor halde buluyordum kendimi..
