Selam💅
Umarım beğenirsiniz.. Yazım yanlışı olduysa sorry🥹
Satır arası yorumları unutmayın😀 Fikirleriniz benim için çok önemli ✨✨✨
Sabah erkenden uyandım duşumu alıp İdil'i üzerimden sildim..Hafif bir makyaj ve saçlarımı da hafifçe dalgalandırdıktan sonra buz mavisi bol bir jean üstüne yeşil kazak ve kabanımı aldığımda hazırdım..
Kapıyı açtığımda korkuyla resmen yerimde zıpladım.
"Ay.." diyişime gülerken ağzındaki gülü eliyle tutmuştu..
"İdil..Ne işin var burda sabah sabah?" kapıyı kapatıp dışarı çıktığımda az önce ağzında dişleri ile tuttuğu gülü bana uzattı.
"Benim işim gücüm sensin yavrum..Ne olacak başka?" gözlerimi devirip merdivenlerden inmeye başladığımda o da arkamdan iniyordu.
Bu merdivenlerde onunla aşağı en son inişimizde ben İdil'in arkasından gitme diye yalvarıyordum..İçimdeki nefret yeniden parladı..
"Nereye gidiyoruz?" dediğinde arkamda merdivenlerden inen İdil'e döndüm. Benden yukarıda olduğu için başımı kaldırıyordum.
"Ben okula gidiyorum..Sen de gidecek yer bulursun kendine zaten.." hızlıca eğilerek alnımdan öpüp hemen konuştu.
"Günaydın öpücüğü.." yeniden güldü. Ben gülmedim ve merdivenlerden inmeye devam ettim.
"Sen nereye ben oraya aşk çeşmem.." önünde yürüdüğüm için ve yüzümü görmediği için bu söylediğine sırıttım.. O kadar yakışmıyordu ki ağzına..Sanki zorla söyletiliyor gibi..Hatta bu kelimeyi ilk kez söylediğine bahse bile girebilirim.
"O kadar yakışmıyor ki sana bu tavırlar.." gayet ciddi söylediğimde apartmanın çıkış kapısının önündeydik.
"Sert hallerimi mi seviyorsun?" diyip göz kırptığında yüzünde muzip bir sırıtış vardı."Uslu bir kız olursa. yatakta yine sert olurum.." derin bir nefes verdim.
Madde falan mı kullanıyordu bu? Yani bir insan iki farklı uç arasında nasıl böyle gidip gelebilirdi ki?
"İdil..Sen de uğraşma beni de uğraştırma..Olmuş bitmiş her şey neyi zorluyorsun şu an?" tam gözlerine bakarak gayet ciddi söyledim.
"Hazan..Zorlamıyorum..İçimden geliyor kızım..Aşığım sana..Hata yaptım diye sonsuza kadar kayıp mı ettim seni?" o da son zamanlardaki laubali tavrını bırakıp gayet ciddi bir şekilde söylemişti..
"Evet kaybettin çünkü ben sana nasıl eskisi gibi bakacağımı bilmiyorum İdil?Senin bana yaptıklarına bakıyorum da bir parçasını ben sana yapsam ne olurdu?" gayet kararlı ve ney bir şekilde söylediğimde başını öne eğdi. Derin bir nefes verdi.
"Ne olurdu bilmiyorum ama sonunda yine yanında olurdum Hazan..Seviyorum kızım anlasana.." gözlerime bakarak söylemişti. Duygularını saklayan birine göre son günlerde beni sevdiğini sürekli tam gözlerime bakarak söylüyordu..Şaşırsam da yumuşamadım..
"İdil..Tecrübe ettim ve sensiz yaşayabiliyorum..O yüzden kendimi yeniden senin dengesiz ruh haline, öfkene bırakmayacağım..Sevgini de al git lütfen.." son sözlerimi söyleyip arkamı döndüm ve kaldırımda yürümeye başladım.
Onsuzluğa alıştığımda onu görmek beni telaşlandırmıştı..Özlemim telaş ve paniğimle birleşince bir aptallık yapıp onunla yatmıştım ama mantıklı bakınca İdil'i atlatmışken yeniden ona kapılmak delilik olurdu..
"Hazan..." adımı söylediğinde umursamadan yürümeye devam ettim.
"Hazan..Yeter artık.." sesi daha yakından geldiğinde arkamdan yürüdüğünü anlıyordum.
Beni kolumdan yakalayıp duvara ittirdi. Sırtım sokaktaki herhangi bir duvara yapıştığında o tam karşımdaydı.
Aramızdan rüzgar dahi geçmeyecek bir yakınlıktaydık..Mavi gözlerine bakabilmek için başımı kaldırıyordum.Bir eli kolumdan tutarken diğer eliyle karnımdan bastırıyordu..
Sinirlenmiş miydi? Sanki daha çok gergin gibiydi?
