O Geceden 1 Hafta Sonra
Gözümün önünden gitmeyen o görüntüler ve kulaklarımdan gitmeyen o inleme sesleri..Son bir haftadır hayatım böyleydi.
Bu kez yıkılmıştım..Kendi enkazımı kaldıracak gücüm yoktu. En sonunda bana bunu da yapmıştı. Gözlerimin önünde..
Korkmadan, çekinmeden..
Ben bu kadar mı değersizdim onun için? Hiç mi umursamıyordu beni?
Eğlence miydim?
Ben onu ilk aşkım kıvamında severken..
Her gece uyuyakalmadan önce yeminler ediyordum. Beni böyle yıkıp geçen bir kadına değil hisler beslemek görmeyecektim bile..Ama her sabah yeminlerim yumuşuyordu.. Son bir haftadır bu döngüdeydim.
Emin olduğum tek şey nefretim aşkımdan büyüktü.
Gururum onsuzluğu kabul edecek kadar önemliydi.
Bunu yutamazdım. Kötü dediğim Kaan'dan bile daha kötü olmayı başarmıştı..
Giderek bitirmemişti..Yakıp yıkarak bitirmişti. Onun yıktıklarını tamir etmeyecektim.
Gözlerimin önünde..Uykularımı çalmıştı benden..Vücudum uykusuzluğa dayanamadığında dalıp gitmelerim dışında hep o iğrenç görüntüyü dolaştırıyordum zihnimde..
Bir haftadır evden çıkmamıştım. Günde bir kere birkaç dakikalığına normal olmaya çabalayarak babaannem ile konuşuyordum. Onun dışında kimse ile iletişimim yoktu.
Kapıya birkaç kez gelen Aslı'yı içeri almadan göndermiştim. Kaan'ın iyi olduğunu ve okulumda devamsızlıklarımın bittiğini söylediğinde ne Kaan ne okul umrumdaydı.
İçimde alev alev yanan yangın hala çok tazeydi.
İdil pisliği..Onursuz..Gaddar insan..İdil Hanım ya da efendim değildi artık..Nefretle doluydum.
Duygularıma değmez biriydi. Olmayacak birinin peşine takılıp sürüklenmiştim işte.. Kendi sonumu kendim getirmiş ve enkazımı da kendim kaldıracaktım.
Onu görmeye dahi tahammülüm yoktu. Ona karşı ne korku, ne saygı sadece sonsuz bir nefret ve öfke besliyordum.
Her acı gibi bu da hafifliyordu ve geçecekti. Ben kendimi toparlayıp daha da güçlenerek yoluma devam edecektim. Mutluluğum ona en büyük tokat olacaktı.
Devamsızlıklarım bittiği için hocalara yalvararak bazı dersleri kurtarmayı başarabilmiştim. Okula devam etmek ve mutfakta olmak bana kendimi daha iyi hissettiriyordu. Biraz olsun sosyalleşmek ve iğrenç hayatımdan çıkmak güzeldi.
Günlerim genelde düşünmemeye çalışarak geçiyordu. Henüz her şey tüm ayrıntısı ile aklımda olsa da kendimi kontrol edebiliyordum. Aklıma geldiğinde bu iğrençliği zihnimin dip köşelerine gönderebiliyordum.
Bu gerçekle yüzleşmeliydim..Ve tabi yoluma devam etmeliydim.. Nihayet beni unuttuğuna ve rahat bıraktığına sevinerek..
Hayatımın bu travmatik dönemini geride bırakmalı ve bundan ders alıp yoluma bakacaktım. Güçlüydüm..Daha da güçlenecektim..
Staj için belirlenen otel ile görüşmeye gidecektim bugün. Aslı ve ben aynı yere düşmüştük. Lüks otellerin mutfağında aşçılara yardım edecektik. Böyle dev mutfaklarda olmayı seviyordum. O kargaşa ve kaos içinde ortaya çıkan rengarenk, düzenli ve lezzetli tabaklar bana hep hayatı düşündürürdü.
Kaos ve kargaşa içinde başımıza gelen rengarenk güzel şeyleri. Şu sıralar tam da böyle mucizelere ihtiyacım vardı.
Otel çok büyük ve lüks bir yerdi. Bizimle otelin şefi Önem Hanım ilgileniyordu. Bu kocaman otelin kocaman mutfağını yıllardır yöneten tecrübeli ve yetenekli bir şefti.
