Oy ve satır arası yorumlarınızı bekliyorum 🩷💅✨
•
•
•
"Gel sevgilim otur.." İdil kahvaltı masasının baş köşesinden bana doğru elini uzattığında önce ona sonra masaya hızlıca baktım.
İdil'in hemen solunda Ayça ve annesi Neslihan Hanım bana arkası dönük oturuyorlardı. İdil'in sağındaki sandalye sanıyorum benim için ayrılmıştı. Çocuklar da benim sandalyemin yanında oturuyorlardı. Masa epey özenli ve çeşitliydi. Ayça ve Neslihan Hanım bana kısaca baktıktan sonra tabaklarına döndüler.
Ben de İdil'in sağına otururken çekingen bir sesle konuştum.
"Günaydın herkese.." dediğimde Ayça bana baktı.
"Günaydın Hazan.." benim aksime onun sesi daha netti. Ve sonunda da bir gülümseme göndermişti.
Anlaşılan aramızdaki küçük sır bana iyi davranmasına sebep oluyordu. Yanımda oturan Lina ve Kemal Efe'ye baktım. Sessizce kahvaltılarını yapıyorlardı.
"Sürekli aynı şeyler giyiyorsun Hazan.." Ayça'nın sözleriyle ona baktım.
"Burada pek kıyafetim yok.." dediğimde İdil masadaki elimi tuttu.
"Sana kart vermiştim güzelim..Al yerleş artık buraya.." kahvesine uzandı.
"İstersen bugün birlikte alışverişe çıkabiliriz..Bildiğim harika butikler var." Ayça heyecanlı bir şekilde konuştuğunda önce İdil'e baktım.
"İyi olur..Çıkın tabi.." diyerek kahvesini yudumladı.
"Olur.." dedim kısaca..Tabağıma birkaç parça zeytin peynir alıp yemeye çalışıyordum.
"Lina..Tamam daha fazla yeme..Havuza gireceksin birazdan..Miden bulanır..Hadi.." İdil sert bir şekilde konuşup başıyla yukarıyı işaret ettiğinde Lina elindeki çatalı hemen bıraktı.
"Hemen hazırlanıyorum.." diyerek sandalyeden indi.Koşarak yukarı çıkıyordu ki İdil'in "Koşma!" diye bağırmasının ardından hemen yavaşladı.
"Lina profesyonel yüzücü de..Turnuvalara hazırlanıyor.." Ayça kısaca açıkladığına hafifçe tebessüm ettim.
"Ne güzel.." dediğimde İdil hemen konuştu..
"Kemal Efe ne zaman yüzecek? Tenis ne alaka zaten?" Ayça derin bir nefes verip başını çevirerek İdil'e baktı.
"İdil...Bırak da çocuklarımı nasıl yetiştireceğime ben karar vereyim..Kemal Efe tenisi seviyor ve zaten profesyonel olmak için değil spor olsun diye öyle başladı..Üzerine kariyer inşa etmiyoruz.." Ayça gayet kendinden emindi. Haklıydı da..İdil onun çocuklarına çok karışıyor hatta üstlerinde bir korku unsuru bile oluşturuyordu.
"Onlar senin çocukların değil..Değirmenci ailesinin çocukları ve ona göre yetişirler..Kocanın sözü unuttun mu?" İdil bir kaşını kaldırıp söylemişti.Gayet sakince sandalyesinde geriye yaslandı ve Ayça'nın gözlerine baktı.
"Unutmak ne mümkün..Ölmüş kocamın kopyası karşımdayken.." elindeki çatal bıçağı bıraktı ve kalktı.
"Hazan çıkmak için hazır olduğunda bana seslenirsin.." diyerek kalktı. Annesi de onun arkasından gittiğinde Kemal Efe de bizimle kalmak istemediği için "Ablama bakayım.." diyerek adeta masadan uçarak giti. Masada sadece İdil ve ben kalmıştık.
Bana kısaca baktı.
"Öyle Ayça gibi saçma sapan şeyler alma..Senin tarzın güzel..Kendine göre al.." dediğinde derin bir nefes verdim. Birkaç dakika içinde masayı darmaduman etmişti ama derdi hala bendim..
"Sence de biraz kaba değil misin?" dediğimde elindeki kahve bardağını bıraktı.Hemen ayağa kalktı.
"Değilim sevgilim..Bizim aile senin tonton babaannenden ve iyi kalpli kardeşinden biraz farklı.." başımın tepesine öperken bir eliyle de başımı arkadan tutup saçlarımı okşuyordu.
