Ik bleef rennen... ik wist niet waar ik was of heen ging... Het maakte ook niet uit, ik wenste mezelf niet bepaald het beste toe. Ik kwam in een park uit, het regende en mijn kleren waren doorweekt... Hijgend liet ik me op het dichtstbijzijnde bankje zakken. Ik voelde me vreselijk verloren... Hoe kon ik? Eerst Saika en nu ook Cira... ik had hun harten gebroken, hun zeg maar... verraden. Tranen prikten in mijn ogen, ik beet op mijn tanden. Ik haatte mezelf... zo hard! Wat had het toch voor nut? Mijn hele bestaan was niets meer dan een last voor iedereen die ik liefhad... Misschien had de familie ook genoeg van me... misschien was dit allemaal mijn schuld... Zeker... Het was allemaal mijn stomme schuld! "Ik haat mezelf!" fluisterde ik tegen mezelf... of dat dacht ik tenminste...
"Laurent?!" Saika keek me verrast aan vanonder haar paraplu, ze had een lange zwarte jas aan en en dikke sjaal rond haar nek gewikkeld. Nu pas besefte ik hoe koud ik het had met allen een jas over mijn T-shirt en shortje. Mijn ogen begonnen te tranen toen ik haar bezorgde gezicht naar me zag kijken, ik barste in luid snikken uit. "Ah..." ze ging naast me zitten, "Wat is er gebeurd?" zei ze nog bezorgder. "Ik.. Ik heb... ze vergeeft me nooit... Cira" snikte ik. Saika knikte en legde sussend haar armen om me heen, ik liet mijn hoofd op haar schouder rusten... het deed me goed... Ze wreef over mijn hoofd en gaf een kusje op mijn kruin. Ik huilde als een kind, luid en met veel gejammer... Het voelde net alsof ik weer een moeder had... Toen ik uitgehuild was hief ze mijn kin op. "Kom mee naar mijn huis... Ik zal je opwarmen" haar blik zat vol medelijden, "Je bent net een ijsklomp Laurent, straks geraak je nog onderkoeld" Ik lachte zwakjes en knikte toen instemmend. Ze hielp me recht en we liepen samen naar haar huis toe.
***
"Hier!" zei Saika lief, ze schoof me een dampend kopje toe. Ik keek erin, "Dit is geen thee..." merkte ik verwonderd op, de enige warme drank die ik ooit had gedronken was thee. "Nee... het is chocolademelk dommie!" lachte ze spottend. "Chocolade... melk?" zei ik verbijsterd, ik had nog nooit van zoiets raars gehoord. Ze lachte weer, "Proef maar, je zult het geweldig vinden!" Dit vond ik leuk aan haar, ze maakte me altijd blij als ik me slecht voelde...
"Hey!" zei ik opeens, saika keek op, "Wat?" vroeg ze nieuwsgierig. "We waren toch geen vrienden meer?!" Haar ogen werden groot, ze keek naar beneden, alsof ze zich schaamde, "Sorry Laurent... het is allemaal mijn fout... ik had je niet zo moeten be..." Ik snoerde haar de mond. "Nee! Het is mijn schuld, jij bent de beste vriendin die ik me zou kunnen wensen Saika!" zei ik luid. Ze keek me verbijsterd aan en begon toen te gieggelen. Toen ze klaar was legde ze haar hand op de mijne en zei, "Jij bent ook lang niet slecht hoor!" Mijn wangen werden rood, we wisten niets meer tegen elkaar te zeggen...
Uitijndelijk was het mijn maag die de stilte doorbrak. "hmm..." Saika keek naar de keukenklok, "het is al bijna middag... heb jij al ondbeten?" vroeg ze. Ik schudde mijn hoofd. Ze zuchtte en stond op, "Hou je van eieren?" zei ze toen ze in haar koelkast keek. "ja hoor!" zei ik geruststellend. "Omelet, spiegelei of roerei... wat vind je het lekkerst?" vroeg ze en pakte een eierdoos. Ik dacht even na, wat was inshemelsnaam een omelet? "Ik zal een voor de omelet kiezen!" besloot ik. Het rook heerlijk, wat voor kruiden had ze erin gedaan? Het was klaar. Ik keek bewonderend naar het taartstukvormige ei op mijn bord... "Ik heb er niet veel kunnen indoen maar ik hoop dat je het lekker vind" Zei saika nerveus. Ik nam een hap... "Wow!" bracht ik uit. bet smaakte heerlijk! "Waar heb je dat geleerd?" vroeg ik enthousiast. "Heb ik van m'n moeder..." antwoorde ze voor ze nog een stukje van haar omelet in haar mond stak.... Toen we klaar waren ston ik op, "Bedankt voor het eten en je goede zorg Saika... maar ik kan nu beter terug naar huis gaan..." Ik draaide me naar de deur toe... "Laurent... je gaat zo toch niet naar buiten?!!!" zei ze spottend, ze wees naar mijn shortje en huissloffen..." O, dat was ik vergeten..." zei ik beschaamd. Saika gaf me een jeansbroek en een paar gimpen. Ik keek haar niet-begrijpend aan. "Draag dit... dan krijg je iets minder kou..." zei ze en drukte de kleren in mijn armen. Ze duwde me een kamer in, het toilet en sloot de deur. Haar stem klonk van achter de deur, "Je kunt ze me morgen op school teruggeven als je wilt... ok?" "Ok" zei ik en kleedde me aan... Toen ik klaar was bedankte ik haar en ging weer terug naar mijn huis.....
