Saikas opgewekte glimlach verflauwde meteen toen ze merkte dat ik niet alleen was gekomen... Milla hing aan mijn arm en None stond naast me. Saika had haar huisdeur nog steeds vast, haar blik werd lichtelijk geirriteerd, "... Ik zie dat je meer schoon volk voor me hebt meegebracht Laurent...?" Ik keek haar schaapachtig aan, "Ehm... het was niet echt mijn idee... ze kwamen me gewoon achterna dus..." Ze zuchtte en toverde meteen een schitterende glimlach te voorschijn, "Ach kom toch binnen jullie!" Dankbaar ging ik haar huis in, de tweeling achter me aan...
"Dus... Milla... Laurent..." Saika keek ons twee met samengeknepen ogen aan, "wat is nu eigenlijk jullie relatie met elkaar?" Ik verslikte me in mijn kopje chocomelk. Ze zat recht over me , achterover geleund in haar kopje te roeren, ik keek naar Milla. "Wel..." begon Milla glimlachend, ik legde mijn hand op haar mond. "Ex klasmaatjes..." antwoordde ik Saikas vraag... Ze knikte en nam een slok van haar kopje, maar naar mij denken geloofde ze er geen snars van. "Waar zijn je ouders?" vroeg None, die zo te zien genoeg rondgekeken had aan haar. Verbaasd keek Saika haar aan, ze had deze vraag duidelijk niet zien aan komen, "O... wel... mijn vader en stiefmoeder zijn momenteel nog op vakentie en aangezien mijn moeder workshops moet geven en mijn stiefvader constant op bureau zit ben ik nu even helemaal alleen..." (en dat zei ze op zo'n luchtige manier dat ik me weer verslikte!) None en Milla keken elkaar verwonderd aan... en ik.. nu ja... ik stond haar verstijfd aan te staren als een mislukte ijspegel. Hoe kon het dat ik dat nog niet wist?!!! Was ik wel een echte vriend?!!! Terwijl ik inwendig aan het paniekeren was begon Milla te spreken, "Dus je bent hier helemaal alleen...?" ze keek haar met vurige blik aan, "...en je nodigt Laurent uit omdat?" ze trok vragen haar wenkbrauwen vragend op. Saika keek haar scheef aan, haar blik werd koud, "Omdat hij toevallig en goede vriend is en ik zin had om hem te zien... Waarom?" Er kwam een spottend glimlachje op Millas mond en even leek er een gevecht tussen vuur en ijs plaats te vinden... ik keek nog altijd verstijfd toe. "Wel... Saika" Milla sprak haar naam uit alsof het een grap was, "Omdat ik denk dat hem helemaal voor jezelf wilt!!!" Saikas ogen werden groot, haar blik haast ontvlambaar... Ze barstte in luid gelach uit.... None keek geschrokken op van haar boek (ze had ongeveer meer dan de helft van de tijd dat we hier waren geweest zitten lezen zonder ook maar enige aandacht aan onze gesprekken te spenderen...). Toen ze uitgelachen was keek ze Milla spottend aan, "Wel meisie... sorry van het onverwachte nieuws maar... Ik heb namelijk een vriendje!" Ze vuurde haar woorden een voor een op haar tegenstander af. "O JA!!!?" zei Milla spottend terug. Bang voor wat er nu ging gebeuren keek ik van de een naar de ander, de spanning was haast tastbaar.... Plots, alsof er helemaal niets gebeurd was begonnen ze allebij te gieggelen. "Man! Wat ben jij er eentje zeg!.." schaterde Saika met tranen in haar ogen. Milla knikte, "Ja... en nog maar niet te spreken van jou... ik kan niet ophouden van het lachen!!" Ze gingen nog en tijdje door en stonden toen op. Nog half gieggelend gaven ze elkaar een vriendschappelijke knuffel... Ok... nu was ik even niet meer mee. "Vrienden?" vroeg Saika toen ze eindelijk klaar waren, Milla glimlachte, "Met jou? Natuurlijk!!!"
Ze keken naar mij... en ik zag er zeker uit als een versleten vogelverschrikker, ze lachten en liepen naar me toe. "Word nu niet jaloers Laurentje..." Saika gaf me een klopje op mijn hoofd... "Inderdaad... want vergeet niet dat jij altijd op de eerste plaats komt!" knipoogde Milla flirterig terwijl ze me op mijn voorhoofd kuste. Ik zakte in mijn stoel van schaamte, ik voelde me net weer een klein jongetje, mijn wangen werden rood... En of het nog niet erg genoeg was kwam None er ook nog bij staan... Ze boog zich voorover tot net bij mijn oor en fluisterde: "Sorry... maar ik ben het niet zo zeker meer van wat die eerste plaats betreft..." zei keek me triestig aan, ik keek onbegrijpend terug. Toen omhelsden ze me alledrie stevig, alsof ze me nooit meer kwijt wouden...
Eenmaal terug thuis liet ik me op mijn bed vallen... De gebeurtenissen van gisteren en vandag kolkten rond in mijn hoofd... Het regende buiden... Opeens stopte ik bij de gedachte aan mijn nicht... Ik had Anne niet meer gezien sinds de 'party' niet meer gezien, ik fronste. Ik schrok uit mijn denken toen er koplampen fel op mijn huis schenen, meteen sprong ik recht en liep ik naar mijn raam. Er stond een limosine voor mijn huis geparkeerd, een overdreven Engels geklede chauffeur deed het portier van de passagier open... Anne kwam als eerste naar buiten en achter haar een man... Ik kneep mijn ogen samen om hem beter te kunnen zien... Hij had donkere krullen, niet heel kort maar wel veel korter dan die van Fred... Ik keek nog beter... Hij deed me denken aan een van die jonge sterren van een of ander boy-band... ik weet zeker dat de naam iets met een "one..." was... (ag ja, who cares?) Ik stond net op het punt om me weer om te draaien toen ze opeens halsoverkop met elkaar begonnen te zoenen.... Verbijsterd deed ik het raam open, ze hielden niet op... ook al regende het met bakken uit de hemel... Ik schraapte luid mijn keel, eindelijk stopten ze en keken ze me alle twee geschrokken aan... "Hey dude! aren't you her nephew or something?" Ik maakte een sprongettje van de schrik door zijn onverwachte uitval. "Ehm... yes why?" vroeg ik in mijn beste Engels... "O my god! I just want to thank you... i mean... i dont know what you did to her... but it was GREAT!!!" hij nam haar bij haar middel en gaf haar nog een snelle maar wel heel intense kus en vertrok toen in zijn limo terug naar zijn Engelse huis... Anne zwaaide hem enthousiast na en riep toen: "See you on our cremonie hunny!!!"
