Millas lichaam viel zwakjes voorover, ik moest mijn uiterste best doen om haar overeind te houden... Wat was er aan de hand? Ik keek naar de anderen, Saika en Meno zaten nog steeds bewegingsloos op hun stoel... Dit moest ik zelf maar zien uit te zoeken. Ik draaide Milla van me af zodat ze zelf op het bed kwam te liggen en stond recht. "Waar ga je heen?" vroegen Meno en Saika in koor. "Weg hier" antwoordde ik kortaf voordat ik de deur uitging, "Blijf hier!" Ze knikten als eenzelfde persoon... Ik zuchtte en stapte de deur uit.
Gisteren was het vrijdag dus... vandaag moest het wel weekend zijn maar waarom was ik dan op school? Dit klopte niet, niemand was hier behalve Ik en de meiden... Het kon dus niet dat we hier waren, de school kon hier onmogelijk over weten. Ik fronste, maar hoe...? Mijn denken werd verstoord door het rinkelen van mijn gsm, nog steeds fronsend nam ik op. "Laurent!" klonk Zeros stem aan de andere kant van de lijn, mij ogen vernauwden, "Wat is er?" vroeg ik op donkere toon. "Er is iets heel echt vreemds aan de hand met None!" zei hij,".... en Jenny" vulde iemand op de achtergrond aan, het was David. "None en Jenny?" zei ik met een nog diepere frons. "Ja! Ze roepen de hele tijd je naam en gedragen zich als spoken!" riep hij geergerd, "Je MOET hierheen komen en wel snel, we zijn in het kleine theehuisje aan het park" Ik zuchtte, "Ok, ik kom zo snel mogelijk naar jullie toe" Ik klapte mijn gsm toe en begon te lopen...
Hijgend kwam ik in het theehuis aan... "Laurent! Je bent er!" riep David opgelucht, hij zat aan een tafeltje bij Zero, Jenny en None... Ik liep naar hun toe, Jenny en None keken me met lege blik aan, ik bleef abrupt staan, "Dit is erger dan ik dacht" bracht ik ademloos uit. David en Zero keken me hoopvol aan, "Heb jij een oplossing?" vroegen ze, "zeg me dat je een oplossing hebt, Please" smeekte David. "O... en ik dacht dat dit een leuke dubbel-date ging worden" jammerde Zero met hoge stem, hij aaide zij vriendinnetje over haar wang. "Ahah..." zuchtte ik en bukte me naast Jenny, ik keerde haar hoofd naar me toe en keek diep in haar ogen... "Leeg, net zoals ik had verwacht!" zei ik donker. David keek me onbegrijpend aan. Ik keerde me naar None en keek ook haar in de ogen... "Ook" zei ik kortaf. None keek me scheef aan, ze deed me even aan haar zus denken (wat niet moeilijk was vermits ze tweeling waren). "Het spijt me jongens" zuchtte ik verontschuldigend, "maar ik denk niet dat ik jullie kan helpen en trouwens ze zijn niet de enige..." Zero en David keken me geschrokken aan. Ik knikte, "Milla, Saika en Shadow" hebben net hetzelfde en ik heb geen idee waarom of hoe ik het moet stoppen." legde ik hun de situatie uit. Ik walgde zelf van mijn woorden, een vlaag woedde overspoelde me en hun blikken werden angstig...
"Dude Laurent je ogen!" riep David met grote ogen, ik keek hem onbegrijpend aan, "Wat? Wat is er met mijn ogen?" vroeg ik. "Gast, ze... ze zijn rood" bibberde Zero. (Hah! What else is new?) Ik hief een wenkbrauw op, hoe zouden mijn ogen nu rood kunnen zijn? Ik zag geen rood dus... dan zou er toch niets met mijn ogen aan de hand kunnen zijn... Toch? "Hoe bedoel je?" vroeg ik verward. Zero en David keken elkaar aan... Ik werd hier nijdig van, waar hadden ze het over, wisten ze misschien meer dan ik?! Nog een golfje woede ging door mijn lijf, ik liep gehaast naar de toiletten en ging voor de spiegel staan... Precies, ze hadden niet gelogen, mijn ogen waren het felste rood dat er maar kon zijn. "Ben jij dat?!" siste ik vraagend tegen mijn slechte zelf... Er kwam geen antwoord, mijn hoofd was helemaal leeg, alleen ik was er... Wat was dit?! Ik greep gefrustreerd in mijn zwarte haar dat nog meer in de war lag dan normaal, een andere vlaag razernij sidderde langs mijn rug omhoog, mijn haren gingen overeind staan. Voor ik het besefte schreeuwde ik het uit... Wat was er ins hemelsnaam mis met me? Dit was niet de ik die die ik was geweest, dit was iemand anders, een andere ik
