Ik deed wat ze me vroeg... na school kwam ik naar klaslokaal C013... Ik klopte op de deur en keek rond me om te zien of ik niet gevolgd was... Saika deed open, haar haar hing voor haar gezicht..., "Kom binnen..." haar stem bibberde, ik hoorde een snik. Was ze nu aan het huilen?! "Saika? Wat is er... gebeurd?" ik kwam binnen... Ze liep naar een stoel naast het raam en ging er op zitten, ze schudde haar hoofd... Ik liep naar haar toe, mijn armen bezorgd uitgestoken... "KOM NIET VERDER!" blafte ze (nee... serieus dat leek echt op een blaf...) Ze barstte in snikken uit en begroef haar gezicht in haar handen... Ik wist niet wat ik moest doen, wat had ik misdaan?! "... Ben je... boos?" vroeg ik voorzichtig, ik zette een klein stapje in haar richting... "...ja.. nee... ik ugh! Ik weet het niet Laurent! Fred heeft het net uitgemaakt en ik weet niet zeker of ik nu..." ze stopte in het midde van haar zin en schudde haar hoofd weer..., "Hoe kan ik zoiets denken... kut-Saika... shame on you!" mompelde ze meer tegen haar zelf dan tegen mij, Ik stond nu vlak voor haar en ze sloeg haar armen rond mijn middel, haar hoofd russte op mijn buik... Ze begon nu echt te huilen... luid. "... rustig, het komt allemaal goed" probeerde ik haar te sussen, ze liet me los en duwde me weg, "Nee Laurent! Het kom niet allemaal goed! Het is nu uit en het blijft uit! ALLEMAAL DOOR JOU!!!!" ze spuwde haar woorden in mijn gezicht ik verstijfde... Ik was hier de oorzaak van?!!! Geschokken duwde ze haar handen op haar mond, ze wou niet dat ik dit gehoord had... "O Sorry Laurent! Sorry! Sorry!" ze vloog in mijn armen, "Waarom ben ik zo'n vreeselijk persoon?!!! Ik haat mezelf!!!" Ze huilde tegen mijn borst, "het s...spijt m.. me... Ik h.. haat mezelf... Kut-... mens dat ik ben!!!" snikte ze... Ik omhelsde haar en aaide haar hoofd, ze moest harder huilde... "stil maar..." susste ik...
"Ik hou van je..." fluisterde Saika toen haar ademhaling weer wat rustig werd, ze keek me aan. Ik wist dat ze het als vrienden bedoelde... en niet als een ik wil je of zoiets maar ik voelde nog steeds dat vreemde gevoel in mijn buik... We keken elkaar in de ogen. Ik veegde de tranen van haar wang. "...Fred was jaloers... op jou... hij wou dat ik niet meer met je omging..." fluisterde ze verder, haar kastanje-bruine ogen blonken van de tranen... Ik staarde haar wezenloos aan, "Wat een... rotgast!!!" bracht ik er na een tijdje toch uit... wat was er mis met hem? Je kunt zo iemand als... zij toch niet zomaar de deur wijzen?!!! Ze wende haar blik af, er welden nieuwe tranen op. Ik nam haar gezicht teder vast.. ik kon er niet tegen als ze huilde, het voelde alsof er een gigantisch gat in mijn borst plaatsvond. Ik gaf haar een kusje op haar voorhoofd... Ze grimlachte, "vreemd... ik ben net gedumpt en nu zit ik even romantisch met je te doen..." merkte ze op. Ik grinnikte en werd toen weer serieus, "... niet waar" fluisterde ik, "... we zijn hier heel vrienschappelijk bezich hoor!" We lachtten alletwee... Saika zuchtte, "... Ik ben blij met een vriend als jij Laurent... dankje... voor alles" Ik knikte, "... Moet ik je nog eens bijten?" grapte ik glimlachend. "Laurent! Is dat het enige waar je aan denkt?!" Lachte ze om mijn grap. Ginnikend deed ik alsof ik haar ging bijten, Ze lachte en gaf me een kusje in mijn nek. "Pas maar op! Want misschien ben jij niet de gavaarlijkste hier Laurent!" zei ze en maakte zo'n eng vampieren geluidje dat ze altijd gebruiken in vampier-series en films... We proesten het uit...
"Dankje" zei ze nog eens toen we naar de grote hall liepen... Door dit alles hadden we het middagmaal gemist... maar er was nog genoeg tijd om snel een drankje te drinken en wat koekjes te knabbellen... Tibo en de rest stonden ook aan de drankoutomaten... "en?" vroeg hij me, mijn antwoord was heel neutraal, "Meidendingen Tibo... iets wat jij niet snapt..." Hij keek me raar aan ik lachte en kocht een fruitsapje... Saika kocht een Cecemelk en wandelde mee met mij naar buiten...
-----------------Thuis---------------
"He Lourent?" riep Cira vanuit haar kamer naar de mijne, "Wil jij de deur opendoen? 't Zal zeker Andjelo (Angel-boy) zijn!" Ik zuchtte en ging naar beneden. Ik deed de deur open maar het was Andjelo niet... Het was.. een briefje? Ik raapte het op en keek rond of ik iemand op zou merken... Niemand... Ik las het:
Beste Laurent...
Onze ontmoeting was een beetje onverwacht de laatste keer...
Daarom nodig ik u uit om samen met je zuster te dineren in het restaurant:"Le poison"... Ik verwacht u daar om 18u00 stipt... om wat zaken te regelen...
Ik kijk uit naar uw komst.. tot ziens
Mr. Cedric J. Orion
ps: Ik trakteer.
