Fred stopte met praten, we waren net aan het kletsen over hoe saai de lessen waren enz... Hij keek achterom om te zien wie er haar armen over hem heen had geslagen had...
Het was Saika, "Hey jongens!" zei ze met een sexy accentje. Ik verstijfde, ze had al weken niet tegen me gesproken. Met een duivelse lach gaf ze Fred een flirterig kusje op de wang, probeerde ze me nu jaloers te maken?! Fred (die duidelijk een oogje op haar had) werd helemaal rood, "Saika! Ehm... jij hier? h..hoe gaat het?" stotterde hij nerveus toen ze hem weer losliet. "Goed! Lief dat je het vraagd" giegelde ze verleidelijk. Hij werd nog roder... Tibo kwam er bij staan. "O hey Saika!" zei hij alsof hij een goede vriendin na lange tijd weerzag. "hoe is het met je?" vroeg hij vriendelijk. "Goed!" antwoorde ze weer glimlachend. "En hoe is het met je andere helft?" vroeg hij knipogend. "O..." Saika leek zijn seintje duidelijk door te hebben, "met mijn eigen I.T. gaat het prima hoor" knipoogde ze terug. Ze schoten bijde in de lach...
Ik begreep hier niets van maar kreeg er wel een heel vervelend gevoel bij. Waarom? Ik balde mijn vuisten. Saika deed er nog een schepje bovenop, ze draaide zich weer naar Fred toe, hij was nu zo rood als een tomaat. Ze legde haar hand op zijn wang en zei op een verliefde toon, "Ik heb je gemist Fred" Ik zag hoe een rilling zich over zijn ruggengraad verspreidde, hetzelfde deed zich bij mij voor maar... niet van de liefde... ik was nu zeker dat het van de jaloesie kwam. Ik draaide me snel om en liet de bloeiende liefdesbloempjes alleen van hun zieke tortelsfeer genieten...
***
Ik stak boos mijn middelvinger op naar de bestuurder van de auto die net naar me had getoeterd, ik was me er maar al te bewust van dat ik te snel over de straat had gereden maar dat kon me niets schelen. Ik was woest... Na school was ik naar de fietsenstalling gelopen om zoals altijd mijn fiets te pakken. Ik had mijn ogen niet geloofd toen ik twee krullebollen met elkaar zag zoenen... ik had de grote haardos van Fred herkent en die andere had verdacht veel geleken op die van... Ze had het ekspres gedaan... hield ze echt van hem? Of had ze hem alleen gebruikt? Ik remde, sloot mijn fiets en ging mijn huis in... Weer zat mijn vader te snurken in de zetel, hij had een leeg fles wijn vast, zeker nog van de avond ervoor... ik was het naderhand wel gewoon geworden dat hij overdag sliep. Ik hoorde een ongewoon geluid, alsof er iemand in de keuken stond... vreemd, ik en mijn zus durfden de keuken niet meer in omdat we altijd bang waren voor wat we daar zouden aantreffen, maar nu... ik kon zweren dat ik iemand in een glas hoorde roeren. Behoedzaam liep ik naar het geluid...
Een vrouw zat aan onze kuikentafel, ze had zo 'n kleed aan dat me deed denken aan sneeuwwitje maar dan minder kleurrijk, haar haar was rost en opgestoken ik een proffesjoneel verzorgde dod. Ze keek me verrast aan met haar heldergroene ogen... Ja, dit was zeker, dit was mijn nicht, Anne.
"Laurent!" zei ze opgewekt, het verbaasde me nog steeds dat, ook al was ze al vijf talen meester, je nooit een accentje bij haar op zou merken. "Laurent, mon petit cousent!!! lang niet gezien, non?" Zei ze toen ze me stijfjes omhelsde, de familie had haar duidelijk hard aangepakt om dat zo te kunnen krijgen, de laatste keer dat ik haar had gezien was ze 7 jaar geweest en was ze het wildste meisje geweest die ik kende. "Anne-Marie, wat doet u hier?" zei ik overrompeld maar nog steeds beleefd, (haar volledige naam was : "Mademoiselle Anne-Marie Jessika Orion bla bla bla"...) en worstelde me behendig uit haar greep. "Ik ben hier voor een belangerijk bericht van de familie" antwoorde ze kennelijk verveeld maar ze was er op getraint om haar gezicht in de plooi te houden, "als je even zou willen luisteren?" zei ze en leidde me mee naar de keukentafel...
