Ik stond aan de grond genageld... Mijn mond viel open. Het was de laatste dag voor de paasvakantie en het tafreel dat ik nu zag gaf me niet bepaald een prettig gevoel. Saika zat op een prachtige zwarte motor, al zoendend met haar vriendje... De twee krullebollen hadden allebij een leren vest aan inclusief de gebruikelijke motorhandschoendjes... Het leek wel of ze elkaars gezicht aan het eten waren. Iedereen keek verbaasd toe, ze hadden nog nooit in het openbaar gezoend.
"Wel gast..." zei Zero die naast me kwam staan vol medeleven, "ik denk dat dit betekend dat het nu echt officieel is maat!" Hij gaf me een schouderklopje en ging toen door naar de schoolpoort, "Zie je na de vakantie!" riep hij nog na. "Ja... eh bye!" zei ik verward terug, Tibo en David kwamen bij me staan, hun handen lagen op mijn schouders... Waarom had iedereen nu opeens medelijden met me?! "Arme, arme Laurent... het spijt me voor je man!" zei Tibo half lachend. "Ja dude! Ik heb zo'n medelijde met je gast!" Deed David er nog een schepje bovenop, hij zette zijn pet op en ging er samen met Tibo vandoor. "We moeten zeker nog eens afspreken, vriend!" riep Tibo. Een warme bries streek door mijn haar. Nu... was ik alleen. Saika en Fred waren eidelijk klaar met zichzelf uit te sloven en deden hun motorhelmen op... Saika gaf me nog een vriendschappelijke knipoog en vertrok toen met haar Badboy opweg naar hun kleine uitje naar de zee... Het was zeer warm voor de tijd van het jaar, de zon scheen fel en de wind was droog. Ieder mens zou hier gelukkiger van worden maar ik niet, ik haatte dat ik mijn vrienden niet kon zien in de vakantie! Zuchtend nam ik mijn fiets en reed ik naar huis...
***
Mijn Zus stond in onze voortuin met Mina te praten... wat ik met haar vriendin had gedaan had ze me nog niet vergeven maar ze was ook niet echt meer boos op me dus.... "GROTE BROER!!!!" riep Mina enthousiast toen ze me zag, "IK HEB JE ZOOOOOOOOO GEMIST!!!" Ze brobeerde naar me toe te rennen maar Cira hield haar tegen, sins ik Mina gebeten had deed ze zich nu voor als haar personelijke beschermer, ze keek me wantrouwig aan. "Ik jou ook Mina" zuchtte ik glimlachend door haar entousiasme en sloot mijn fiets... Aan Minas innerlijk was er opzich niet veel veranderd maar ze had nu wel een veel hipere stijl ontwikkeld... Ze was van 'extra girlie' naar 'hippe chick' veranderd en haar haar was nu felrood in plaats van goudblond. Cira en zij verschilden nu niet meer zoveel van elkaar en dat vond ik eerder goed dan slecht.... Anne zat op haar gebruikelijke plek aan de keukentafel te lezen (dat moest wel want de sofa werd overdag altijd door mijn vader ingenomen.) Ze keek op en glimlachte me vriendelijk toe, "En? Zin in de vakantie?" vroeg ze op haar beleevde toontje. "Mja... gaat wel" mompelde ik terwijl ik de koelkast opendeed. Anne trok een wenkbrauw op, ze had zeker nog nooit iemand meegemaakt die niet van vakanties hield... Wel ja! Moest ik me daardoor misschien schamen?!!! Zuchtend van verveling maakte ik een warme choco voor mezelf, (sinds Saika het voor me klaargemaakt had was het mijn lievelingsdrank geworden). "Wees toch niet zo somber Laurent... vakanties zijn toch leuk of niet soms?" vroeg Anne me geergerd, ze kon hier schijnbaar niet tegen. "Hmmm..." maakte ik een vaag geluid en veranderde meteen van onderwerp, "Welk boek is dat?" vroeg ik en wees naar de kaft, "ik bedoel maar... wat voor raare tekens zijn dat nu?!" Ze lachte weer, was ik dan zo grappig? "Het is een van de vele werken van Mao Dun... een bekende chinese schrijver" Mijn ogen werden groot, "Is het in het Engels is vertaald?" Ze schudde haar hoofd, "Nee... dit is de orginele versie van het boek" Ik stond versteld, Ik wist dat ze Chinees kon praten maar... lezen?! "Jij bent echt de beste in talen, niet?" vroeg ik nog steeds verbaasd aan haar. Ze lachte en sloeg de volgende bladzijde van haar boek om...
***
"AW!" zei Anne een keek vloekende naar haar vinger, ik keek op van mijn kopje chocola. Ik vestijfde. Ze had zich gesneden aan een van de bladzijdes van haar Chinese boek... Mijn keel begon te branden, ik snakte naar adem... Maar dat had ik beter niet kunnen doen. Ik viel aan. Anne slaakte een gilletje en keek me toen met verbaasde ogen aan. (Ja... het moet wel een raar gezicht zijn als iemand plots aan je vinger begint te zuigen!) De verbaazing veranderde in ongeloof die daarna veranderde in angst. Ik zat haar hele vinger wit te zuigen! (Verbaazend hoeveel bloed je uit een vingertopje kunt halen!) Ik moest stoppen, dit kon gewoon niet meer. Ik raapte mezelf bijeen. Langzaam liet ik haar vinger los en ging terug op mijn stoel zitten, ik hield mijn vingers voor mijn mond... Anne zat me geshockeerd aan te staren, ik keek haar met schaapachtige blik aan. Opeens werd haar blik leeg, ze staarde recht voor zich uit. "Anne?" vroeg ik bezorgd... maar voor ik me echt zorgen kon maken werd ze weer de oude. Verward schudde ze met haar hoofd, haar roste krullen gleden uit haar dotje. "Wow! Wat was dat?!" zei ze luid tegen me, haar groene ogen fonkelden levedig. Ik keek haar raar aan, wat was er met haar aan de hand? Ze sprong recht en kreeg een grote grijns. Ze leek weer volledeig op haar 7 jarige zelf... Plots schoot me iets te binnen... Had ik net effect van mijn beet waargenomen?
