ROOD

extra 12: lamia impetu

"Wat?" riep Laurent ongelovig, "omgekeerde... werking? Waar gaat dat over?!" Saika en Milla keken elkaar geirriteerd aan... "Drink het gewoon Laurent!" dwong Milla me terwijl ze het leine rode flesje voor zijn neus hield. Laurent zette angstig een stap achteruit, wouden ze nu echt dat hij dat vervloekte drankje nog eens ging drinken?!!! "No way!" riep hij luid, "Ik maak niet meer dezelfde fout!" De meisjes schudden teleurgesteld hun hoofd... "Ach komaan Laurent!" probeerde Saika haar vriend te sussen,"... wat heb je te verliezen?" Laurent keek haar geschockeerd aan, "Meen je dat nu? Het kan erger worden, misschien word ik wel erger dan ervoor!" zei hij luid. "Wow! Rustig Laurent, rustig!" Milla hield haar handen beschermend voor haar, "Ja... er kan veel mis gaan maar... ook veel goeds" zei ze overtuigend, "En trouwens... je hebt echt niks te verliezen" verduidelijkte ze hem en voor hij haar kon tegenhouden duwde ze het flesje tussen zijn lippen. De rode vloeistof stroomde zijn mond binnen... Toen de meisjes zagen hoe Laurent het drankje hoestend probeerde uit te spuwen moesten ze allemaal hun lag inhouden... Maar na een tijd viel Laurent op de grond. Dit was niet zo grappig meer!  Geschrokken gingen de meisjes rond hem staan. "Wat nu?!" riep Saika geschokt, Milla en Shadow waren hun stem kwijt, een ongelofelijk sterk schuldgevoel sloeg hen om het hart maar voor de opwellende tranen zelfs maar de kans kregen om over hun wangen te rollen kregen ze plots allemaal verschrikkelijke hoofdpijn. snel namen ze Laurent vast en brachten hem naar de verpleegruimte van de school. Toen hij eenmaal op het eerste de beste bed lag vielen ze als eenzelfde persoon kreunend op de grond. Wat gebeurde er? Ze hadden toch alle ingredienten netjes verzameld en vervolgens gewoon hedaan wat er in het boek stond?! Ze hadden zelfs alle bloedruppels verzameld! Wat was er dan toch mis?! Saika stokte, ze kreeg geen adem en haar zicht werd vervangen door een fel wit licht... Stuiptrekkend moest ze toekijken hoe dat wit langzaamaan naar rood evolueerde...

--------------------- 1) Revenge---------------------

Fred zat op zijn bed. Na schooltijd speelde hij altijd wat op zijn basgitaar... om het spelen niet te verleren. Glimlachend floot hij de zanglijn, wat hield hij toch van muziek... Plots werd er aan de deur gebeld. Fred keek verward op, zouden zijn ouders al thuis zijn? Hij keek op zijn wekker... Veel te vroeg! Zijn ouders kwamen pas thuis tegen zessen en bovendien belden ze toch nooi aan? Toch keek Fred snel uit zijn raam, nieuwsgierig naar wier er vor zijn deur zou staan... Zijn ogen werden groot van verbazing. Hetwas Saika! Wat deed zij nou hier? Ze praattte toch niet meer tegen hem sinds hij haar...? Fred sprintte de trap af, hij wou haar niet laten wachten. Eenmaal bij de deur bleef hij aarzelend staan. Hij voelde nattigheid, iets was niet hoe het zou moetten zijn... Maar wat? Voorzichtig deed hij de deur open. Saika stond vertijfd voor de deur, haar ogen neergeslagen. "Saika... wat doe jij hier? En dan nog zo laat! wat is...?" vroeg Fred stilletjes, hij mistte haar, hij wou haar terug in zijn armn nemen maar wist dat dat niet kon, hij zou maar moeten leiden onder zijn eigen daad. "Freddie ik..." begon Saika stil, haar stem klonk gebroken, " Ik wil gewoon... ik weet het niet meer!" ze snikte en Fred voelde een steek door zijn hart, "Ik weet niet waarom ik hier ben ik... dit was gewoon de eerste plaats waar ik aan kon denken... Ik" ze bartte in snikken uit en hield haar handen voor haar gezicht. Zonder er vertder over na te denken nam Fred haar in zijn handen en sloot de deur achter haar. "Shtttt!" suste hij haar, "Ik ben er voor je..." zijn hand wreef over haar statische krullen en hij kuste zachtes haar voorhoofd. Saika verstijfde, haar lichaam leek wel van ijs. Fred merkte het en nam verward haar schouders vast... "Zeg gaat het wel met je?" vroeg hij bezorgd. Geen antwoord. "Saika?" probeerde Fred nog eens een beetje wantrouwig. Saika haalde lanzaam haar handen van haar gezicht, ze staarde recht vooruit, haar ogen zo leeg als de lucht. Fred zette een stap achteruit, dit was niet normaal, dit was niet de Saika die hij liefhad! "O wat een leugen..." fluisterde ze spottend en lachte een onnatuurlijk lage lach, "wanneer was je er ooit voor me?" Fred voelde iets tussen haat, angst en liefde en wist dus niet hoe te reageren, hij keek haar met verwarde ogen aan. Saika zette een stap dichterbij, "geeft niet Freddie schat!" stelde ze hem gerust, "je kunt dat alles nu recht zetten met een enkele daad" ze nam zijn gezicht vast en kuste hem zachtjes. Fred werd rood en struikelde achteruit, "NEE! "riep hij luid en duwde haar van zich af, "uit is uit!" Daarop moest Saika lachen, nog steeds giechelend hurkte ze zich voor hem neer en nam zijn kin teder vast... "O maar Fredje toch!" tuitte ze haar lippen, "Dat bedoelde ik niet... Ik wil eigenlijk iets heel anders!" legde ze uit, haar ogen lichtte rood op. Fred keek haar angstig aan, "Wat bedoel.. je?" stamelde hij. Saika glimlachtte geheimzinnig, "Dat zul je wel snel genoeg te weten komen liefje" en boog zich naar zijn nek, "en nu even op je tandjes bijten... "

***

Saika sloot de deur slimlachend en likte haar vingers af, "Heerlijk..." begon ze haar zin. "Maar niet wat je wou zeker?" hoorde ze twee stemmen zeggen, ze draaide zich naar haar bondgenoten toe. "Inderdaad... Ik wil Laurent" gaf ze smachtend toe, de zusjes Loizoux glimlachtten begrijpend, "Iedereen!" gaven ze haar gelijk en wezen naar de groep die zich rondom hun verzameld had. Saika meende enkele mensen te herkenen maar zag niet veel in het donker van de nacht. "Wanneer komt hij? " vroeg een van hen aan de zusjes die kennelijk de leiders waren... "Snel... het plan loopt langzaam toto zijn einde..." antwoorde Milla donker. "Heeft iedereen al gedronken?" controleerde None vlug de groep. Iedreen knikte  en Saika voegde zich snel bij de groep. De zusjes keken elkaar aan en lachten triopfantelijk... "Wel... dan" begonnen ze en keerde zich tot de overkant van de straat, "... is het tijd de allerlaatste stap in ons plan." Ze hieven beiden hun armen op, en als automatisch werd hun bewegin door de groep gevolgd... "en die stap heet... !"

-------------------- victims -------------------

Algemene info: Ieder meisje dat gebeten is door Laurent zit in de groep. Op de nacht van de volle maan krijgen al zijn slachtoffers een helse vampier aanval en dus de hoge drang om bloed te drinken... en dat bloed moet van Laurent komen! Pas als ze dat verorbert hebben word de vloek opgegeven en kunnen ze door met hun leven... alleen niet zonder een enkel nadeel... Ze zullen voortaan zonder Laurent door het leven moeten gaan en met dat bedoel ik... Hij word uit hun geheugen gewist. Elk moment, elke aanraking, elke blik... alles is weg tot op de kleinste herinnering... Zo ver dat er van hem maar een vaag beeld overblijfd die helemaal van achter in hun hoofd verborgen zal zitten...

To bad than :(

XXX Witequeen