Ik zuchtte... De frisse avondlucht deed me goed. Ik vroeg me nog steeds af wat die... man op dit feest had te zoeken... Milla liep met me mee, naar de achterkant van de kerk. Eenmaal daar haalde ze een paar hapjes tevoorschijn, "Hier, neem er een... ik heb ze mee naar buiten gesmokkeld... ze zijn ook zoooo ontzettend heerlijk!!!" fluisterde ze me toe alsof ze net een bank had beroofd en daar vreselijk trots op was... Ik keek haar scheef aan, wat was ze toch grappig. Ik schudde mijn hoofd en wende mijn blik af, "Nee Milla... ik heb niet zo'n zin in... hapjes" zei ik naar de hemel starend... Ze keek me geschokt aan, "Waaaaat?!!! Je. Hebt. Geen. Zin. In. Hapjes?!!!" riep ze verwonderd. Ik schoot in de lach van haar ongeloof. "Ha ha! Milla... je ben echt... ha ha ha..." proestte ik uit. Pruildend stak ze een hapje in haar mond...
"Aille!" riep Milla, ze kromp ineen, Ik stopte met dromen. "Wat is er?" vroeg ik haar bezorgd. Ze had haar hand voor haar mond... "Hmm... ik heb op m'n tong gebeten" bracht ze mompelend uit. "Oeh! Dat moet pijn doen! Gaat het wel?" Ik boog me bezorgd naar haar toe. Ze deed haar mond open en stak haar tong uit... Ik srong achteruit, het bloedde! Ze keek me geschrokken aan door mijn hevige reactie... Toen besefte ze waarom ik zo overdreven reageerde, ze bloedde nu eenmaal... Ze kreeg een duivelse lach en kwam toen dichterbij... "Nee! Blijf uit mijn buurt Milla!" riep ik, mijn keel brandde en slechte-ik begon te grommen... Ze stopte niet en lachte kwaadaardig naar me, "Ik weet wat je wilt Laurent... en sterker nog... je wilt het nu!" zei ze sharmant. Hier kon ik niet tegen, elke keer dat ze haar mond opendeed werd de geur van bloed sterker, Ik wende mijn gezicht af en balde mijn vuisten, ik hield mijn adem in. "Wat is er Laurent...? waarom verzet je je?" vroeg Milla door, ze stond nu voor me en ik stond tegen de muur gedrukt, ik kon geen kant meer op... "Milla..." siste ik tussen mijn tanden door, "Waarom doe je me dit aan?" Ze keek me aan en nam mijn gezicht vast, "...Omdat... ik egoistisch ben laurent... ik wil je helemaal voor mij alleen..." fluisterde ze toen, "Ik weet dat ik je dit niet kan aandoen... ik ben gewoon te slecht" ze kreeg weer die duivelse uitdrukking maar nu was hij vermengt met een triestige... Haar lippen raakte de mijne... ik duwde haar weg , beet op mijn tanden...maar het was al te laat... Ik was 'ROOD'... Ik rechtte mijn rug en keek haar met bloedrode ogen aan, ze schrok en zette onwillekeurig een stap achteruit... Ik liep naar haar toe, "Wil je dan zo graag dood..." Ik nam haar gezicht beet en trok haar dichter bij de mijne, "...Milla?" Ze mocht dan wel bang zijn... ze keek nog steeds verlangend naar mijn lippen, Ik grinnikte en plaatste haar lippen op de mijne. De verrukkelijke smaak van bloed vulde mijn mond... Ik kreunde, zij zuchtte, allebij van genot. Ik wist dat dit niet mocht maar... wie gaf er om? Zij kreeg haar zin en ik de mijne... dus... we waren oke niet? Onze tongen streken langs elkaar... Ik sidderde. Hmm spelen met eten bleek leuker te zijn dan ik dacht... Mijn handen krulden rond haar niddel en trokken haar tegen me aan. Haar handen woelden door mijn haar, De 'kus' (of hoe het nu wilt noemen) werd intenser...
Mijn greep werd trakker, snakkend naar adem brak Milla de 'kus'... Maar zo snel kwam ze er niet van af, ik wou meer! ik nam haar hoofd vast en durkte mijn mond op de haare... Ze maakte een gesmoord gilletje. Ik zoog nu letterlijk het bloed uit haar mond... dit was ziek! Ze stribbelde tegen, bonkte hard met haar vuisten op mijn rug. Ik liet haar niet los... Haar tong hield op met bloedden, de smaak van bloed ebte weg... Nee! Ik wou meer!!! Gefrustreerd krasten mijn nagels in haar nek, Hij begon te bloeden.. weer een gesmoorde gil... Snel liet ik haar lippen los en boog me naar haar nek, Ik beet. Ze schreeuwde mijn naam, "Laurent, Laurent! Stop! Arret!!!" en bonkte harder. "Zwijg!" siste ik kwaad, ik wou haar stem niet horen... anders zou goeie-ik weer overnemen en dat was het laatste dat ik wou, ik wou alleen bloed! Ze hield niet op, geirriteerd sloot ik mijn hand om haar mond... Na een tijdje hield ze op met scheeuwen, haar gebonk werd zwakker en haar benen bezweken bijna... Ik moest zien op te houden... maar ik kon het niet, ik kon niet stoppen... Haar handen gaven het op, ze vielen slap langs haar lichaam... en staan deed ze al lang niet meer maar mijn greep hield haar recht... "S'il vous plaît... ne me tuez pas... Laurent" fluisterde ze zwakjes, te versuft om nederlands te praten... Geschrokken haalde ik mijn lippen van haar nek... Op dat moment werd er water over mijn gezicht gegooid. Verward liet ik haar los, Milla viel op de grond. De pater keek me angstig aan, "Sterf jij duivel!" riep hij me toe, hij had een emmer met 'wijwater' vast waarvan hij de helft over me heen gegooid had... Het rood ebte weg... Geschokt keek ik naar mijn eigen handen... Ze zaten vol met bloed... Wat had ik gedaan? Ik was... een monster!!!
