Ik liep gehaast naar de schoolpoort... Mjueno vond het nooit leuk te wachten, dat wist ik maar al te goed (hoewel ze daar nooit echt iets van heeft gezegd). Hijgend kwam ik tot stilstand, daar stond ze. Het mooiste meisje dat ik ooit had gezien, mijn vrindinnetje dan nog wel. Ze had zoals altijd weer een konings-groene jas aan die ontzettend goed bij haar paste... O Mjueno.
"Sorry!" verontschuldigde ik me en boog me hijgend voorover, ik moest nodig nog eens aan mijn konditie werken! Ze keek me strak aan en ik zag dat het lange wachten haar niet goed had gedaan maar toch lachte ze me vriendelijk toe, "Je hoeft je niet te excuseren Tibo, ik heb tijd in overvloed" Ze lachte haar klingelige lag en ging dichter bij mij staan, haar perfecte vingers gleden over mijn das. "Maar ik heb je wel gemist" vervolgde ze pruilend. Ik verdronk in haar donkere ogen en wou niets liever dan haar kussen... Mjueno zag het een lachte lief, ze kreeg een ondeugende blik in haar ogen, "Kom..." fluisterde ze en trok me mee...
We waren in het kleine bijgebouw van mijn school, het werd haast nooit gebruikt en was het grootste deel van de tijd gesloten. Maar sloten kunnen Mjueno niet zo makkelijk tegenhouden. "Zo! Dat is dan weer gebeurd!" zei ze in haar nopjes toen ze het slot met gemak opengekregen had en trok me aan mijn das naar binnen... "Kan ik hier de bel horen?" vroeg ik me luidop af, Mjueno giechelde. "Nee, dit gebouw is absoluut geluidsdicht" fluisterde ze en sloot de deur achter ons "Mjueno... Het is donker, ik kan je niet..." begon ik en taste naar haar gezicht, ze nam mijn hand vast, "Beeld is maar bijzaak..." zei ze en duwde me tegen de muur, "Het is het gevoel dat telt, niet waar Tibo?" Ik voelde haar zoette adem langs mijn oor, een siddering kroop langs mijn rug omhoog... "Mju.. eno" mijn gezicht was rood en mijn ademhaling was onregelmatig, wat was ik toch een meisje!!! Ze trok aan mijn das en kuste me, hard. Ze smaakte zoet, net als honing of caramel... of misschien chocolade? Gretig kuste ik terug en sloeg mijn armen om haar middel. Ze duwde me nog eens tegen de muur en begon aan de knoopjes van mijn hemd te frutselen.
Dit irriteerde me, well... niet dat van de knoopjes maar gewoon het feit dat ik altijd degene was die gekust werd! Dat ik altijd de rol van de hulpelose prinses moest spelen en zij de ridder mocht zijn! Natuurlijk kuste ze goed en had ik daar geen bezwaar tegen maar... zo kon het toch niet door gaan? Ik gromde en duwde haar lichtelijk van me af, haar donkergroene ogen keken me verward aan door het donker... "Tibo? Wat ben je...?" begon ze bezorgd, "Heb je pijn?" Ik siste geirriteerd, waarom dacht ze altijd dat ze me pijn deed, zo kweetsbaar ben ik toch niet?! "Alles is ok met me Mjueno..." zei ik geruststellend, "Ik ben nu gewoon eventjes de rollen aan het omdraaien is dat goed?" vroeg ik op lichtelijk sarcastische toon. Ze keek me niet begrijpend aan, ik zuchte en greep haar schouders vast. Met een smak draaide ik me en duwde haar tegen de muur, ze gaf een verschrikt gilletje. Ik boog me naar haar oor, "Heb je pijn?" fluisterde ik op een Nu-is-het-eens-mijn-beurt toon. Ik voelde een rilling door haar lichaam schieten en glimlachte tevreden... "Ti.. Tibo" fluisterde ze verward en haar oor kleurde rood. Ik gleed naar haar mond en begon haar kleine, tedere kusjes te geven, haar lichaam schokte mee. "Ha!" dacht ik, "Noem me nu maar eens naief en onschuldig!" Ik ging door en mijn zoentjes veranderden langzaam een lange, passionele zoen, ik drukte mijnlichaam tegen de hare. Ze gaf een klein kreuntje die mij op mijn beurt weer een rilling bezorgde... Het maakte me blij, dit maakte me blij... Ik had eindelijk gewonnen , zij was nu van mij!!!
----------------Mjueno en Tibo (allebij 17 jaar) --------------------
Algemene info.: Tibo, het hoofdpersonage van het boek van mijn BFF en ik heeft een vreemde soort bloed die een stof bevat om dingen te klonen of te kruisen... Jammer genoeg werkt de stof alleen in grote hoeveelheden. Don, de vader van Mjueno en ook een geheime wetenschapper heeft die stof nodig en zet daarom Tibos leven op het spel. Om het verhaal kort te maken heeft Mjueno Tibo uit de klauwen van haar vader gered. Dat is tenminste wat er in ons verhaal gebeurd. Verder krijgt Mjueno thuis les van haar vader is ze al vanop het eerste zicht verlieft op Tibo geworden (Net als Tibo dus). Wat een prachtig koppel niet?
xxx Witequeen X3
