"Wat?!" zei ik verbijsterd, ik stond voorover gebogen met mijn handen op tafel. Anne keek me geschrokken aan maar herpakte zich snel, "ik zei dat ze je weer aanvaarden als wettig familielid en dat ze onredelijk waren, ze bieden hun excuses aan..." zei ze weer serieus. Ik bracht een gestoord lachje uit, na alles wat ze ons aan hebben gedaan...
Toen mijn moeder, Antoinette Orion stierf hebben ze mij en mijn zus onze adellijke titel afgenomen... ik ben er bijna zeker van dat mijn vader daar de reden van zal zijn geweest, welke familie zou wel een dronkenlap toelaten? Maar nu werden we opeens weer aanvaard en werden we verplicht om weer naar hun oersaaie familiebijeenkomsten te komen... dit kon ik gewoon niet accepteren! "Ik zeg nee!" zei ik met luide stem, "ik vergeef ze nooit!" Annes groene ogen werden groot van ongeloof, niemand had de familie ooit durven tegenspreken, ook niet onrechtstreeks. "Maar..." begon ze. "Nee! Mijn antwoord is nee!" snauwde ik kwaad, ik balde een vuist.Ze sloot meteen haar mond, ik zag dat ze me niet meer in reden zou vallen, langzaam werd ik weer rustig en ging weer op mijn stoel zitten. Anne nam beheerst een slokje van haar inmiddels al louw geworden thee. Ze begon weer met praten, "bon... dan blijf ik net zo lang hier tot jij van gedachten verandert." Ik verslikte me in mijn slokje thee, "hé?!" bracht ik hoestend uit. Ze lachte ondeugend, "Je hebt het goed gehoord neefje, ik blijf logeren!"
---- volgende dag ----
Mijn hoofd kwam met een harde klap tegen mijn kluisje terecht, ik zuchtte. Wat een dag was het gisteren geweest... "Hey Laurent!" zei Zero vriendschappelijk tegen me. "O... hey" zei ik somber terug, "waar is je maatje?" "O..." Hij wist dat ik het over Tibo had, "die is even bezig..." zei hij vaag. Als Tibos vrienden dat tegen me zeiden wist ik meteen waar ze het over hadden, weer zo'n geheim afspraakje met zijn mjueno... "En Saika... nog iets gemist?" vroeg ik naar de grond starend. "O... ehm" hij keek me meelevend aan, ook hij wist dat het niet prettig was om je enige vriendin te verliezen. "Weer bij Fred denk ik... die twee zijn echt niet meer van elkaar los te slaan..."
Ik knikte, dat wis ik maar al te goed, je houd het je er niet voor mogelijk hoeveel keer ik ze heb betrapt in de gangen, lege klaslokalen, fietsenrekken en soms zelfs opberg kasten in de gimzaal... Waarom moet ik uitgerekend diegene zijn die ze opmerkte? Misschien moest ik de gewoonte om tijdens de pauzes doelloos door de school rond te lopen maar beter afleren. Weer slaakte ik een wanhopige zucht. De bel ging weer. "O yes! We hebben dit uur samen les hé Laurent?" zei Zero gespeeld opgewekt om me op te vrolijken. Ik gaf weer een kort knikje, rechtte mijn rug en liep met hem mee naar de volgende les...
----- Die avond-----
Verbijsterd staarde ik naar het grote feestmaal dat voor me op tafel stond, mijn zus en ik wisselde een verbaasde blik uit, ze was zoals gebruikelijk weer volledig in het zwart gekleed, haar popje lag naast haar bord op tafel. "Wel? Tast maar toe schatjes!" zei Anne opgewekt, ze had deze hele maaktijd uit haar mouw getoverd... en dat zonder ook maar iets in de winkel te hebben gekocht, ik had er geen idee van gehad dat we zoveel in huis hadden. Langzaam prikte ik in het gebraad op mijn bord, ik nam er een hap van. "Hemels!" bracht ik met een dwaze lach uit en begon meteen te smullen, Cira volgde mijn voorbeeld. Anne glimlachte fier en ging toen zelf zitten.
Ik liet mijn vork vallen toen ik haar perfecte tafelmanieren zag, zelf was ik ook niet zo slecht wat etiquette betrof maar dit overtrof alles... Toen we klaar waren depte Anne zorgvuldig de etensresten van haar mond af. "Zeg waar heb je eigenlijk zo leren koken lief nichtje?" zei mijn zus op spottende toon, ze keek altijd neer op alles en iedereen behalve op haar vriendin, Mina. "O ik heb moeten oefenen van de familie..." zei mijn nicht lief tegen haar. "Waarom?" vroeg ik nieuwsgierig. "Om goed voorbereid te zijn voor mijn bruiloft!" antwoordde ze enthousiast. Mijn mond viel open... oké, ik was gewoon om niet meer met de zaken van de familie betrokken te worden maar zoiets belangrijks als dit?! "Met wie?!" vroegen mijn zus en ik tegelijkertijd geschrokken van het plotse nieuws. "O..." Annes wangen weden rood, "ik was vergeten dat jullie dat nog niet wisten... hij heet Harry, hij is heel bekend in het Verenigd Koninkrijk." zei ze verlegen. Cira stond op, "wel, leuk voor jou maar ik ga nu slapen!" ze ging naar boven. Ik keek naar de klok... "Is het al zo laat?!" riep ik geschrokken, "sorry Anne maar ik moet ook mijn bed in, tot morgen!" riep ik en stormde de trap op...
