"Wat is er toch met je?" vroeg Saika bezorgd toen we samen op het schoolplein wandelden, ik had vandaag nog geen woord tegen haar gesproken... Ik keek haar met een vlak gezicht aan. Ze keek me boos aan en stopte haar looppas. Ik bleef ook staan en keek haar vragend aan. "Ik weet niet wat er mis is met jou maar je hoeft me echt niet te negeren hoor!" snauwde ze, ik staarde naar de grond. Ze werd nog bozer en kwam dichterbij. Ze hief mijn hoofd op, haar gezicht lag nog geen 10 centimeter van de mijne, ze keek me doordringend in de ogen. "Wat is er mis?" zei ze. "Alles... ik ben gewoon mis..." antwoorde ik met een door verdriet afgezwakte stem. Haar blik werd triest, "wat is er gebeurd?" vroeg ze zacht. Ik wende mijn blik af...
"saika!" riep er eimand, we draaide ons alletwee naar de stem toe... er kwam een klein meisje met wolfachtig zwart haar op ons afgelopen, ik wed dat ze een jaar of twee onder ons zat. Ze hijgde nog wat na toen ze eidelijk bij ons kwam te staan. Ze keek ons aan met haar gouden ogen... "O... hey Meno!" zei Saika vriendelijk, "wat is er?" Meno giegelde lief en zei, "niets hoor... ik had je gewoon al even niet meer gezien en wou je gedag zeggen" ze vloog in Saika's armen, "ik heb je zoooooooo gemist!!!" zei ze met het schattigste meisjesstemmetje dat ik ooit had gehoord. Toen liet ze Saika los, ze keek me met onderzoekende blik aan, "en jij bent dus Laurent?" vroeg ze lichtelijk dreigend. "Ehm... ja?" zei ik verbaasd over hoe haar uitstraling zomaar van schattig naar duister kon veranderen. "Ze is van mij... dus denk maar niet dat je haar van me kan afpakken!" zei ze kil, haar gaude ogen glinsterde gevaarlijk, ze deden me denken aan die van een slang die klaarstond om aan te vallen... Saika lachte verlegen, "Ehm... Laurent? Dit is Meno, het spijt me dat ik jullie niet eerder aan elkaar heb kunnen voorstellen..." zei ze en keerde zich weer tot Meno... "Meno ik denk dat je beter al naar je klas kan gaan... het gaat zo bellen dus..." Meno knikte begrijpend, "Ok... tot ziens dan Saika!" zei ze en knuffelde haar weer, haar ogen keken me nog vervloekend na toen ze het schoolgebouw weer binnen ging... Saika draaide zich weer naar me toe, "Sorry van daarnet" zei ze naar de school wijzend, "Ik ben haar enige vriendin dus..." Ik knikte, "ik begrijp het... maar... jij bent ook mijn enige vriendin..." zei ik en keek diep in haar kastanjebruine ogen. Ze keek me niet gelovend aan, "...jij hebt er misschien wel meer dan je denkt Laurentje lief..." fluisterde ze mysterieus . Ze pakte me bij mijn das vast (op deze school waren schooluniformen nog verplicht) en trok me naar haar toe. Onze voorhoofden raakten elkaar en ze keek me nog steeds in de ogen... de bel ging. Nog steed met mijn das in haar hand trok ze me mee naar onze volgende les.
***
Meno leunde tegen het hek voor mijn huis, ze staarde me kwaadaardig aan. Ik sloot mijn fiets en liep naar de deur in hoop haar te kunnen ontwijken. Ze ging voor me staan... ze was zo klein dat ze wel een lagere scholier kon zijn, ik was wel meer dan twee koppen groter dan haar. "Jij pakt veel te veel aandacht van haar..." begon ze, ik keek haar verveeld aan, waarom moest ze mij weer zo nodig lastig vallen? "Ze is van MIJ!" zei ze nog dreigender dan eerst. Ik had hier geen zin in, ik brobeerde haar weg van de deur te trekken... haar pols voelde nat aan, ik liet haar geschrokken los, de geur van vers bloed hing als een wolk om haar heen. Ik hield mijn adem in en zette een stap achteruit. "Wat is er Laurent? Ben je bang?" zei ze spottend terwijl ze haar arm achter haar rug verstopte, "waar is de kleine baby bang voor?" Wie dacht ze wel dat ze was, die kleuter was me aan het kleineren! Ik kon mijn adem niet langer inhouden... voorzichtig nam ik een klein hapje lucht ...
Ik werd wakker... Ik stond voorovergebogen, het bloed stroomde langs mijn mond naar beneden... geschrokken leit ik los, Meno kreunde van de pijn en viel toen op de grond. "Meno!" riep ik geschrokken, wat had ik gedaan? Hoeveel tijd was er voorbij gegaan? ...Hoeveel bloed had ik haar ontnomen?! Zonder er verder over na te denken nam ik haar op, deed de deur open en droeg haar naar de badkamer...
