Saika sloeg zichzelf op haar voorhoofd, ze kreunde gefrustreerd... "Ehm.. gaat het?" vroeg ik voorzichtig, ze gromde en keek me met donkere blik aan, ze zag er eerlijkgezegd zag ze er erg angstaanjagend uit. "Wat heeft dit te betekenen Laurent?" vroeg ze op onheispellende toon, ze wees naar mijn ogen... Ik zette een stapje naar achter en lachte ongemakkelijk naar haar, "Ehm... ik weet neit waar je het over hebt " verdedigde ik mezelf, ze leek me niet te geloven... "Laurent je ogen hebben de kleur van een verse tomaat... hoe ga je me dat uitleggen?" zei ze toen ze een stapje dichterbij kwam. "Ehm.." ik wist niets meer te zeggen en wendde mijn blik af... "LAURENT! Kijk me aan!!!!" Saika nam mijn kin vast en dwong mijn gezicht haar kant op te kijken, ze staarde me doordringend in de ogen... "Laurent... hebben we niet afgesproken dat we samen van je 'verslaving' af zouden komen?" siste ze neidig... Ik slikte, "m.. maar ik... het mocht!" vloepte ik er uit, ik sloot mijn mond onmiddellijk weer. Zuchttend liet ze me los, "En ik dacht nog wel dat je caracter had... maar ach ik heb niet echt recht van spreken dus... ik vergeef het je" Mijn ogen werden groot van ongeloof, "Echt?" vroeg ik met een klein stemmetje. Ze knikte, "Je bent tenslotte ook maar een mens en geen eeuwiglevende vampier dus..." zei ze lachend. "O dankje, dankje!" zei ik opgewekte en ik omhelsde haar, ze begon te lachen. "Och Laurent wat kan jij toch een klein kind zijn!" zei ze en knuffelde me terug... We lachtten luid. "Maar... we moetten nu wel een andere oplossing vinden he!" Hielp ze me herinerren, ik knikte instemmend, "Wat denk je dat ik nu zou moetten doen?" vroeg ik. "Geen idee" gaf Saika toe, laten we het bespreken met Milla... misschien weet zij wel een oplossing..." stelde ze voor. Ik hief mijn schouders op, "Goed voor mij... wie belt haar?" "Ik regel het wel, ga jij maar lekker studeren, het is nodig!" zei ze droog. "Hey! Ik ben niet zo slecht in Fisieca!" riep ik geirriteerd. Ze lachtte, "Ja dat ben je wel... tot maandag of ergens dit weekend ok?" zei ze toen ze langzaam achteruit stapte. "Goed, tot snel he?" zei ik, e glimlachte en draaide zich om. "Bye!!!" riep ze terswijl ze uit het zicht verdween. "Pff... Bye" zuchtte ik en ging opweg naar mijn huis en alle verschrikkelijk overbodige leerstof die me te wachten stond....
-------------------------- later in het weekend---------------------------
"Waar is Saika?" vroeg ik aan Milla toen ik haar binnenliet. "Ze kon niet komen, studeren...." zei ze, "Dus heeft ze mij gestuurd... vind je dat erg?" vroeg ze onverschillig. "Nee hoor! Wil je iets drinken?" voreg ik haar vriendelijk, ze dacht even na.... "Heb je thee?" voreg ze na een poosje... Ik knikte en liep naar de kast... Dit was vreemd, Milla was nog nooit alleen naar mijn huis gekomen. Ik zette water op en ging met haar aan tafel zitten... "En?" voreg ik. Ze keek me raar aan, "En wat?" vroeg ze. "Wel," begon ik, " saika zei toch dat je een oplossing had gevonden op..." Ze sprong op, "O ja! Sorry, ik was het bijna vergeten!" snel greep ze naar haar zak... Ze haalde er een groot pakket uit. Ik keek er nieuwsgierig naar. "Ik heb wat rondgezocht in de bibliotheek, dit lag op de oudste afdeling..." zei ze onheilspellend, Ik keek haar angstig aan. Ze glimlachte, "Geen zorgen, het is maar een boek hoor!" stelde ze me gerust en deed het pakje open... Mijn ogen werden grood toen ik zag dat ik het boek herkende, "AAAAAah! Waar heb je dat vandaan?!" riep ik vijandig naar het boek starend. "Ehm de oudste bibliotheek van frankrijk.... Waarom?" vroeg ze geschrokken van mijn reactie. "...." ik kon niets zeggen... "Nee.. laat maar, toon maar wat je hebt gevonden" zei ik lichtelijk gekalmeerd. "O... ok" bracht ze angstig uit en opende het boek op de eerste pagina... Er stond en cirkel op met een ster er in, kleine handgeschreven woorden waren er bij geschreven... "Het is een recept..." vertelde Milla me, ze kon lateins lezen, "... voor een soort drankje denk ik" zei ze onzeker. "Rood..." mompelde ik haast onverstaanbaar. "Ehm sorry wat zei je?" vroeg Milla me. Ik zuchtte, ik kon dit verhaal niet langer verborgen houden... verslagen begon ik te vertellen wat er met me gebeurd was 13 jaar geleden in die bibliotheek....
"En ik heb het gedronken" sloot ik mijn verhaal af... Milla keek me geschokt aan, "Je.. heb het ge.. dronken?" zei ze stil. Ik knikte... "WAAAAAT?!" barstte ze uit, "Was je gek! Weet je wel wat dat was ik kan niet geloven dat je zo stom bent geweest!!!" riep ze over haar toeren, ze nam me bij de kraag van mijn T-shirt, "... Drakenbloed" fluisterde ze, haar ogen keken die in de mijne, "Je hebt drakendrank gedronken Laurent weet je wat dat betekend?" siste ze vragend, Ik slikte en schudde mijn hoofd... Ik weet niet waarom ze zo boos was, waarom ik het heb gedaan of wat Drakendrank was... maar een ding wist ik zeker, Het kon niets goeds betekenen!
